3. เผชิญ วันที่ 3 ของสัปดาห์ที่สอง

3. เผชิญ วันที่ 3 ของสัปดาห์ที่สอง

          เป็นวันที่สามที่รักษาการทำวัตรเช้า เย็นกับตนเองได้แบบไม่ขาด ข้างในมุ่งมั่นแก้ไข

เวลาผิดก็พอทำความรู้แล้วก้าวไปกับตนเองได้ น้องกาญจ์มาเติมเต็มช่องว่าง

ที่ข้างในยอมรับแล้วว่า “ขาด” เป็นการขาดในความรู้สึกไม่ใช่ผู้คน แต่ก็มีเสียงย้ำกับตนเองว่า “ระวังสภาวะพึ่งพิง”

อะไรก็ตามที่มีสภาวะพึ่งพิงมาก ๆ มักจะเข้าใกล้ การเบียดเบียน

ที่ลานธรรมวันนี้ในใจหนูรู้สึกว่า “งดงาม” หลาย ๆ อย่างเริ่มแสดงผล กับความมั่นคงในปฏิปทาที่ครูบาอาจารย์พาทำ หากเราทำเช่นเดิม แบบถูกตรง ใจเราจะไม่เป๋ ส่วนผู้อื่นนั้นก็ตามแต่เหตุปัจจัยของเขา

ในครัว ก็มีเรื่องราวให้ได้เรียนรู้ตามธรรมชาติของ “ปากคน”

แต่สิ่งที่ได้ทำความรู้คือ “ใจ”

และเชื่อฟังคำสอน หลวงปู่และครูบาอาจารย์เป็นใหญ่ ผู้อื่นยังเป็นผู้ที่ชุ่มด้วยกิเลส ไม่พึ่งนำมาเป็นสรณะ

การที่จะสะท้อนภาพอะไรใคร ก็ให้เช็คใจตนเองก่อน

ธรรมชาติเดิมแท้ หนูเป็นคน แรง รักแรง โมโหแรง

ที่ผ่าน ๆ มาดูเงียบ ๆ เพราะครูเมตตาเหยียบหางไว้

ได้เรียนรู้ว่า หากรักษาสติ แล้วมั่นคงพอ ก็สามารถนำต้นทุนนี้ไปใช้ประโยชน์ได้

ตกเย็น กราบลาแม่ครูระลึกว่า ครูยังคงเมตตาห่วงใยลูกศิษย์เสมอ ๆ

ได้แม่มีมาพักภาวนาเป็นเพื่อน ใจหนูเข้าสู่สภาะอุ่น เกิดการพึ่งพิงอีกครั้ง

หนูปฏิเสธใจแบบนี้ไม่ได้เพราะมันยังแสดงยังปรากฏให้เห็น แต่พยายามทำความรู้อย่างรู้ตัว

วันนี้มีอะไร ๆ ที่เผชิญกับตนเองมากแต่ใจไม่แบก แต่ก็เป็นการดึงกิเลสมาใช้งาน เป็นอีกแบบที่ได้เรียนรู้ค่ะ

 

ภาวดี  น้่อยอาษา

 20 มกราคม 2557