Surveillance 8 ม.ค. 57
เริ่มช่วงบ่ายของเราด้วยการรวมตัวกันของกลุ่มหลังแยกย้ายกันไปกินข้าว บรรยากาศตอนนี้เต็มไปด้วยความตึงเครียดมากๆครับ งานของกลุ่มเราดำเนินกันไปได้ช้าพอสมควร
สิ่งที่พวกเราทำในบ่ายนี้ก็คือการลงไปสำรวจชุมชนหาผู้ป่วยโรคเบาหวาน สัมภาษณ์ และทำแผนที่เดินดิน เป็นงานที่ทำติดต่อกันมา 2 วันแล้ว สภาพร่างกายและจิตใจก็อ่อนล้าพอสมควร แต่ด้วย spirit นิสิตแพทย์ เรื่องแค่นี้ไม่ยอมแพ้หรอกครับ งานของพวกเราต้องดำเนินต่อไป จะเร็วจะช้า จะพลาดพลั้งมากน้อยแค่ไหน ผลลัพธ์ก็ต้องออกมาเหมือนกันคือ "ความสำเร็จ!" ครับ *\(^o^)/*
ประเดิมด้วยรูปทีมออกสำรวจ ไปกัน 5 คนและพี่เรณูเป็นคนนำทาง ปั่นจักรยานกันไป จะได้ออกกำลังกายไปในตัว อุปกรณ์กันแดดครบครัน Sun block หนาเตอะก็เพื่องานนี้ล่ะครับ ปั่นกันทั่วหมู่ 2 ตำบลปากน้ำแหลมสิงห์กันเลยทีเดียว เพื่อให้ประชาชนได้รับบริการอย่างทั่วถึง การบริการเชิงรุกก็ต้องทำแบบแหล่ะครับ =w=b ไปชมบรรยากาศการออกสำรวจกันครับ
(เพื่อนๆช่วยกันสัมภาษณ์ผู้ป่วยโรคเบาหวานอย่างขะมักเขม้น สู้ๆครับ =w=b ผู้ป่วยบางคนก็มีความรู้ในเชิงลึกเกี่ยวกับโรคเบาหวานด้วย น่ายินดีมากครับ ^_^)
อีกฟากนึงของการทำงาน ณ บ้านของผู้ใหญ่บ้าน พวกเราบางส่วนก็ช่วยกันพิมพ์รายงานและโครงการที่เราต้องไปยื่นของบประมาณเพื่อนำมาใช้จัดกิจกรรมให้คนในชุมชน บางส่วนก็ทำงานที่เป็นส่วนประกอบของกิจกรรมที่เราจะจัด บางส่วนก็เย็บแบบสอบถามเพื่อใช้ในการสำรวจชุมชนต่อไป งานแต่ละฝ่ายไม่ใช่น้อยๆเลยใช่มั้ยครับ (ผู้เขียนก็ลงไปช่วยนะครับ ไม่ได้ทำแค่อัพ blog อย่างเดียว)
เวลาผ่านไปประมาณ 3 ชั่วโมง ทุกคนก็กลับมาถึง ยังมีสติดีอยู่แต่ร่างกายนี่อ่อนแรงมากแล้ว พร้อมที่จะล้มตัวลงนอนได้ทันทีที่หัวกระแทกกับหมอนอันอ่อนนุ่ม เป็นการบอกกลายๆว่าไม่มีแรงจะทำอะไรแล้ว ดังนั้นอาหารเย็นในวันนี้ของพวกเราจะไปกินข้างนอกบ้านกันครับ นอกจากนี้ยังต้องทำการตรวจเช็คอุปกรณ์ที่เราใชัในการตรวจคัดกรองกันว่าครบหรือไม่ อะไรขาดหายไป เพราะเราจะต้องเก็บกลับไปคืนให้ครบ อุปกรณ์เหล่านี้ไม่ใช่ของของเรา แต่เป็นของรพ.แหลมสิงห์ บางส่วนเป็นของพี่ๆอสม. เวลาส่งคืนก็ต้องทำภายในวันนี้ คราวนี้ก็หูตาเหลือกกันอีก เพราะตอนนี้ก็เย็นมากแล้ว เดินทางไกลก็กลัวอันตราย มืดค่ำดึกดื่นพวกเราก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น จึงรีบนำไปส่งคืนรพ.แหลมสิงห์ที่ห้องอุบัติเหตุ-ฉุกเฉินหรือ Emergency room
(เก็บของๆ จะได้ไปคืนเค้า lol)
(รีบเร่งบึ่งรถออกไปในบัดดล)
พอนำอุปกรณ์กลับไปคืนเสร็จแล้วก็บึ่งรถกลับมาบ้าน ในใจก็รู้สึกรีบเร่ง อยากให้ความรู้สึกกดดันนี้หายไปจากใจ พอมาถึงบ้านก็เจอกับพี่จิ๋ม มาถามความคืบหน้าของงานที่เราทำ ถามไถ่ชีวิตความเป็นอยู่ (ตอนนี้แผนที่เดินดินยังทำไม่เสร็จเลยครับ (OvO)) รวมถึงสิ่งที่จำเป็นต้องใช้ในการจัดกิจกรรม พี่เขาจะประสานกับรพ.แหลมสิงห์จัดหาของมาให้ น่ารักจังเลย ขอบคุณมากครับ
ในช่วงเย็นของเราจะไปกินข้าวข้างนอกกัน เพราะแต่ละคนไม่มีแรงกายและแรงใจที่จะทำแล้ว จะอะไรน่าตื่นเต้นรอพวกเราอยู่ ร้านอาหารเป็นแบบไหน อาหารจะน่ากินขนาดไหน คอยติดตามชมกันนะครับ
by Kiba-kun
ความเห็น (2)
เหนื่อยนักก็พักบ้าง
ท้อบ้างแต่อย่าถอย.....เดี๋ยวไม่จบ555
คิดเชิงบวก เป้าหมายอยู่ไม่ไกล ไม่เกินวันที่ 25
ขอบคุณครับที่ยังติดตามชมกันอยู่ =w=b