จดหมายถึงลูก "ภัคร" ฉบับที่ ๓๖ ตอนวิทยานิพนธ์ของลูก
เมื่อปีใหม่ ๒๕๕๗ พี่ภัครกลับมาบ้าน พร้อม ๆ กับบอก "แม่" ว่า
วิทยานิพนธ์เสร็จแล้วและได้ส่งให้อาจารย์ที่ปรึกษาตรวจอยู่...
พี่ภัคร นำวิทยานิพนธ์ที่เสร็จแล้วมาให้แม่ดู...แม่เห็น แม่ก็ได้เปิดดู
แม่ได้แต่ "จ้องมอง" ดูวิทยานิพนธ์ ชื่อเรื่องว่า...
ไตรภูมิฉบับหอสมุดแห่งชาติกรุงปารีส: การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่าง
คติพุทธกับพราหมณ์-ฮินดู...
แม่เห็นแล้ว...แทบไม่อยากอ่านเลยอ่ะ...เพราะภาษาที่ใช้ก็เป็น
ภาษาบาลีผสม เป็นทางคำพระทั้งนั้นเลย...แม่เลยสรุปบอกพี่ภัคร
ไปว่า..."มันไม่ใช่ทางของแม่เน๊าะ!!!"...เออ!!! ถ้าเป็นวิทยานิพนธ์
ที่เกี่ยวกับเรื่องบุคคล แบบนี้เอามาให้แม่อ่าน แม่ยังพอจะรู้บ้างนะ...
นี่มันเป็นเรื่องเชี่ยวชาญเฉพาะด้านเลยนะ ด้านที่พี่ภัครชอบเรียน...
พี่ภัครได้ Copy File มาให้แม่อ่าน แต่แม่ก็ยังไม่ได้เปิดอ่านสักที
เอาไว้ว่าง ๆ แล้วแม่จะลองอ่านดูก็แล้วกันนะจ๊ะ...
ชอบไปได้อย่างไง...เป็นทางภาษาพระด้วยแล้ว แม่อ่านแล้ว
ก็มึน แค่ภาษาไทยธรรมดา ก็จะแย่อยู่แล้ว...แสดงว่า "ลูกของแม่
ชอบทางด้านนี้จริง ๆ "...
เมื่อเย็นนี้ (๙ มกราคม ๒๕๕๗) พี่ภัครโทร.มาบอกแม่ว่า...
ใกล้สอบป้องกันแล้ว คาดว่าจะจบประมาณมีนาคม ๒๕๕๗ นี้นะแม่
แม่ก็เลยตอบรับไปว่า "จ้า"...
เป็นความสุขเล็ก ๆ ของครอบครัวเราค่ะ ระหว่าง "แม่ - ลูก"
ที่มีความผูกพันกันค่ะ :):)
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ :):)
บุษยมาศ แสงเงิน
๙ มกราคม ๒๕๕๗
ความเห็น (6)
ยินดีด้วยนะครับ..หายากนะครับเด็กยุคใหม่จะใส่ใจด้านนี้พี่ จิตละเอียดแน่นอน
..... เป็นสิ่งที่งดงามมากค่ะ ...
ขอบคุณค่ะ คุณ ส.รตนภักดิ์ 
ก็คงเป็นบุญเก่าของพี่ภัครด้วยกระมังค่ะ เพราะไม่งั้นคงไม่สามารถที่จะเรียนทางสายนี้ได้หรอกค่ะ เพราะมนุษย์เราเกิดมาเหมือนกัน และก็มีความแตกต่างกันในตัวเองด้วยค่ะ
ขอบคุณค่ะ ดร.เปิ้ล 
:):)
ขอขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจจากทุก ๆ ท่านค่ะ :):)
เป็นบันทึกที่น่ารักมากๆ เป็นกำลังใจให้ค่ะ