"ทำอย่างไรจะให้การเรียนการสอนในวิชาบรรยายไม่น่าเบื่อ" เป็นคำถามที่เกิดขึ้นในใจของข้าพเจ้า เมื่อต้องเตรียมสอนวิชาบรรยายต่าง ๆ
และในที่สุด..ข้าพเจ้าก็ตัดสินใจใช้วิธีสอนด้วย "การแสดงละคร" โดยให้นักศึกษาเป็นผู้แสดงเอง
ข้าพเจ้าดูเนื้อหาที่นักศึกษาจะต้องเรียน แล้วทำออกมาเป็นใบงานให้นักศึกษาแต่ละกลุ่ม ในหัวข้อเรื่อง "การปฏิบัติของพนักงานบริการในสถานการณ์ต่าง ๆ"
...พอข้าพเจ้าแจกใบงานแล้วอธิบายว่านักศึกษาจะต้องออกมาแสดงละคร...ดูสีหน้าของนักศึกษาแล้ว ทุกคนยิ้มแย้ม...แต่ก็พูดออกมาว่า.."โห..อาจารย์ให้พวกหนูแสดงละครตามเนื้อหาที่อาจารย์กำหนดให้มา..มันไม่ง่ายเลยนะอาจารย์"......ข้าพเจ้าก็ตอบว่า "ยังไม่ทันได้ลองทำเลย..อย่าเพิ่งพูดว่าทำไม่ได้"
ซึ่งการแสดงละครในครั้งนี้ ข้าพเจ้าให้แสดงก่อนที่จะเริ่มเรียนในทุก ๆ สัปดาห์ จำกัดเวลากลุ่มละไม่เกิน 15 นาที อุปกรณ์ประกอบการแสดงให้ขนมาได้เต็มที่
ซึ่งงานที่พวกเค้าต้องไปคิดและทำคือ...อ่านเนื้อหาที่ข้าพเจ้าให้ไปให้เข้าใจอย่างถ่องแท้ (แต่ละกลุ่มจะได้เนื้อหาไม่เหมือนกัน) แล้วก็คิดบทที่จะแสดง ให้เพื่อน ๆ เข้าใจได้ง่ายที่สุด
ดังนั้นตลอด 14 สัปดาห์ (สัปดาห์แรกให้งาน) ที่ข้าพเจ้าต้องเข้าสอน... ก่อนสอน..ทุกครั้งจะมีละครสั้นก่อนเสมอ
ผลปรากฎว่า...
- นักศึกษามาเรียนตรงเวลา เพื่อที่จะมาดูละครที่เพื่อน ๆ เตรียมมาแสดง (อย่างใจจดใจจ่อ)
- นักศึกษาได้ความสนุกสนาน ที่แฝงไปด้วยเนื้อหาสาระโดยไม่รู้ตัว แถมไม่ลืมอีกตะหาก เนื่องจากเป็นละครที่สนุกสนาน ได้ทั้งดูและฟัง
- กลุ่มนักศึกษาที่ต้องแสดงละคร ที่ตอนแรกอ่านใบงานแล้ว มีการบ่นว่ามันจะยากเกินไปรึเปล่า...กลับทำออกมาได้ดีมาก แสดงละครเหมือนกับว่าจะคว้ารางวัล Oscar อย่างนั้นแหละ...
- ได้รอยยิ้ม..เสียงหัวเราะในทุก ๆ สัปดาห์
จากเนื้อหาเปลี่ยนเป็นบทละครสั้นที่เพื่อน ๆ แต่ละกลุ่มแสดง ข้าพเจ้าลองทดสอบว่า นักศึกษาที่ดูได้สาระอะไรบ้าง...ทุกคนตอบได้หมด แบบที่ไม่ต้องเปิดชี๊ตดูเลย
จากใบงานนี้..ทำให้ข้าพเจ้าได้เทคนิคการสอนใหม่ขึ้นมาอีก 1 เทคนิค ที่นับว่าได้ผลเลยทีเดียว (แถมสนุกทั้งครูและนักศึกษา)
ซึ่งความรู้สึกของนักศึกษาจากใบงานนี้...ข้าพเจ้าขอสรุปจากการที่นักศึกษามาพูดกับข้าพเจ้า...
-"หนูก็เพิ่งรู้นะคะอาจารย์ ว่าหนูก็มีพรสวรรค์ด้านการแสดงเหมือนกัน"
-"เรียนแบบนี้ไม่น่าเบื่อดีค่ะจารย์ หนูชอบ"
-"ปกติผมไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อนนะครับจารย์...นี่เป็นครั้งแรก...สุดยอดครับ เพราะมันทำให้ผมได้เป็นพระเอกของเรื่อง"
-"ดีค่ะจารย์..หนูไม่ต้องอ่านหนังสือเลย..."
-"จารย์น่าจะให้เวลาในการแสดงละครนาน ๆ สนุกดี"
- ฯลฯ
ซึ่งแต่ละประโยคที่พูด..มีรอยยิ้มและเสียงหัวเราะเสมอ...ข้าพเจ้าก็ดีใจที่ใบงานนี้ได้ผลลัพธ์กลับมาเกินคาดจริง ๆ