หนึ่งสมองสองมือที่เกิดมาได้มีอวัยวะครบก็นับว่าเป็นบุญกุศลยิ่งที่ได้กำเนิด
เติบโตอยู่รอดได้ ณ ชั่วขณะปัจจุบัน...ไม่ถูกรถทับ ไม่จมน้ำตาย ไม่ถูกข่มขื่น ฯลฯ
ถือว่าเป็นกำไรชีวิตที่ประเสริฐกว่า....เวลาที่เหลือเราไม่รู้ว่ามีอีก...กี่ลมหายใจ
จึงต้องทำความดี การมีชีวิตที่เป็นผู้ให้.... เพราะการเป็นผู้ให้มันยิ่งใหญ่
และสร้างความสุขให้กับหัวใจที่อิ่มเอม
สองมือที่แม่ให้ไว้ขอจงเป็นมือที่คลายออกพร้อมที่จะให้
มิใช่มือที่กำ..พร้อมที่จะเอาของคนอื่น....
แล้ว.......
เราก็จะพบว่าชีวิตนี้มีความสุขอย่างแท้จริง
และรายล้อมไปด้วยมิตรภาพที่งดงาม....ไม่เสียชาติเกิด