มีหนังสือเล่มหนึ่งที่ดิฉันอ่านแล้วทำให้ดิฉันเกิดความรู้อย่างมากมาย ทำให้ดิฉันทำบางอย่างได้ดีขึ้น เป็นหนังสือเกี่ยวกับกำลังใจในการใช้ชีวิต จำไม่ได้ว่ามันมีชื่อว่าอะไร ผู้แต่งเป็นใครแต่สิ่งที่จำได้คือตอนนี้ดิฉันก็ยังจำเนื้อหานั้นได้อยู่
"เวลาที่เรามีความสุขมากมาย เราก็จะหลงอยู่กับความสุขนั้น คนที่รักเราก็ยินดีและสุขใจกับเรา ทั้ง ๆ ที่เราไม่ได้สนใจพวกเขา แต่เมื่อเวลาที่เราท้อหมดแรง คนที่รักเราก็จะมาอยู่ข้าง ๆ เรา ส่วนคนที่ไม่รักเราก็จะมีความสุขและไม่สนใจเราเลย จงมองให้ดีว่าที่ตรงไหนที่เราควรยืนอย่างสง่าและมีคุณค่า ตรงไหนที่เราดูต้อยต่ำและร้ายค่า"
ประโยชนี้เมื่อฉันท้อและหมดแรงฉันก็จะคิดถึงพ่อแม่ และคนที่รักฉันอยู่เสมอ ฉันจะไม่ท้อแม้จะไม่มีแรงแต่ฉันก็จะพยายามก้าวต่ออย่างช้า ๆ เพราะคนข้าง ๆ คนข้างหลัง ยังเฝ้ารอให้ฉันไปให้ถึงจุดหมาย สิ่งที่อยู่ตรงหน้าคือการต่อสู้กับตัวเอง
หนังสือไม่ได้ให้แต่ความสนุก ความรู้ แต่สามารถเปลี่ยนชีวิตคนบางคนได้ด้วย
ไม่มีความเห็น