ปกติเป็นคนไม่ค่อยชอบเขียนสักเท่าไหร่... ไม่ได้เป็นคนละเอียดละออ
แต่วันนี้มีความคิดว่าเขียนอะไรๆ มาก็พอสมควรแล้ว...
จึงอยากเขียนอะไรที่เกี่ยวกับลูกบ้าง
เพราะลูก 2 คนก็โตแล้ว 13 ปี และ 16 ปีแล้ว
เมื่อก่อนแม่ก็คาดหวังว่าลูกจะเรียนหนังสือได้เกรดดีๆ เป็นเด็กดีของพ่อแม่ ได้ทำงานในอาชีพที่ดีๆ
แต่พอลูกโตขึ้น เราก็ได้เรียนรู้ว่าบางครั้งการคาดหวังก็ทำให้เกิดความเครียด
เมื่อมันไม่เป็นตามที่ เราคาดหวังไว้
แต่พ่อกับแม่ก็ยังหวังว่าลูกของแม่จะเป็นคนดี สามารถยืนอยู่ในสังคมได้อย่างมีความสุขก็พอแล้ว
ส่วนเรื่องเก่งนั้น ถ้ามีได้ก็ดี หรืออย่างน้อยๆ ก็เอาแค่พาตัวเองรอดก็เพียงพอแล้ว
และแม่ก็อยากบอกว่าตอนนี้ลูกๆทั้ง 2 คนก็ไม่ได้ทำให้แม่ผิดหวัง...เลย
สวัสดี คุณราตรี พยาบาลท่าหลา
ขอบคุณที่นำเรื่องครอบครัวมาแบ่งปัน
ครอบครัว เป็นฐานรากของสังคม
ขอเป็นกำลังใจ ช่วยสรรค์สร้างความสุข ครอบครัว
จากประธาน ศพค.เทศบาลปากพะยูน