休憩時間 ช่วงเวลาพักผ่อน 5 ม.ค. 57

แสงสีทองบนฟากฟ้าเริ่มจางหาย เสียงนกร้องมากมายเริ่มเงียบลง พระอาทิตย์บนฟ้าเริ่มอัสดง กลุ่มพวกเราลงความเห็นทำข้าวเอง

ในช่วงยามเย็นที่สบายๆแบบนี้ การทำอาหารเย็นกินเองคงเป็นเรื่องที่ดีไม่ใช่น้อย ถึงภายนอกจะดูสบายๆ แต่ในใจก็ยังกังวลเกี่ยวกับงานที่รอพวกเราอยู่ แค่พิมพ์เรื่องให้ทุกคนอ่านก็ยังเครียดเลยว่าอารมณ์สุนทรีจะหายไป ทำให้ผู้อ่านไม่รู้สึกสนุก ถ้าไม่สนุกก็ขออภัยด้วยนะครับ T^T

สิ่งที่พวกเราทำในตอนเย็นนี้คือ ออกไปจ่ายตลาดกัน วัตถุดิบซื้อวันต่อวันเพื่อให้ได้ของที่สดใหม่เสมอ (ยกเว้นเครื่องปรุงรสนะจ๊ะ ซื้อใหม่ทุกวันก็ไม่ไหวนะ) คราวนี้ไปกันทุกคน เพื่อจะได้เลือกซื้อวัตถุดิบที่หลากหลายมากขึ้น รายการอาหารเย็นในวันนี้ยังไม่ได้คิดกันเลย =_=" ดังนั้นอาหารเย็นจะขึ้นอยู่กับวัตถุดิบที่เราไปเจอที่ตลาด ส่วนใหญ่จะแยกกันเดิน ฉะนั้นรูปถ่ายจะไม่ค่อยมีรูปตอนเลือกวัตถุดิบนะครับ

อาหารที่นอกเหนือจากวัตถุดิบก็มีหลากหลาย แต่น้อยกว่าเมื่อวาน (วันเสาร์) ก็จะมีข้าวเหนียวไก่ทอด น้ำปั่น คอหมูย่าง กับข้าวเป็นถุงๆ น้ำเต้าหู้ ขนมไทย ขนมปังสังขยา ฯลฯ (บอกได้ไม่หมดกันเลยทีเดียว =_=") เดินซื้อของกันเป็นชั่วโมงเลยนะครับ

หลังซื้อของเสร็จก็กลับมาทำอาหารเย็นกัน จากวัตถุดิบที่ได้คิดว่ารายการอาหารเย็นของเราจะมีดังนี้

1. ต้มจืดเต้าหู้หมูสับ

2. ยำปลากระป๋อง

3. คอหมูย่าง (ซื้อจากตลาด)

4. ต้มพะโล้ (ซื้อจากตลาด)

5. ปลาทอด (ของที่คุณยายที่บ้านทำเผื่อไว้ให้ ขอบคุณมากครับ _/|\_)

หน้าตาจะเป็นอย่างไร จะน่ากินจนน้ำลายสอเลยหรือไม่ ไปชมพร้อมๆกันเลยครับ

หน้าตาน่ากินใช่ไหมล่ะครับ =w= ทำสุดฝีมือกันเลยนะ แต่ว่าพวกเราไม่รอช้า หลังถ่ายรูปเสร็จก็แร้งลงเลย แต่คราวนี้ทำมาเยอะเกินไป ไม่รู้ว่าตอนทำอยู่หิวจริงๆเลยหนักมือไปหน่อย หรือเพราะช็อปปิ้งที่ตลาดกันเองมากเกินไปจนกินอาหารเย็นพร้อมกันต่อไม่ไหว =w="b แต่เรื่องรสชาติ ไม่ต้องบอก รับประกันโดยเชลล์ชวนชิม Clean food good taste...

อาหารที่เหลือนั้นไม่ต้องกังวล พวกเราไม่ทำให้อาหารเหล่านี้หมดคุณค่าเด็ดขาด คติพจน์ของเชฟที่ดีคือ ทุกส่วนของอาหารสามารถนำมาใช้ประโยชน์ได้หมด ไม่มีส่วนใดที่ไร้ค่า ผู้ที่ไม่เห็นคุณค่าของวัตถุดิบการทำอาหารเป็นผู้ไร้ซึ่งคุณสมบัติของเชฟที่ดี =w=b (OwO" เกี่ยวข้องกันหรือเปล่านะ...) เราจะนำอาหารที่เหลือนั้นไปให้สมาชิกใหม่ของพวกเรา ที่คอยเฝ้าบ้านให้เราและมาอรุณสวัสดิ์พวกเราทุกเช้า นั่นคือ

แต่น แต๊น... ขอแนะนำให้รู้จักเจ้ามอม เป็นสุนัขของบ้านผู้ใหญ่บ้าน คอยอยู่เป็นเพื่อนคุณยายตลอดทั้งวันเลย ทุกเช้าจะมายืนทำหน้าอ้อนขอข้าวกิน (พวกเรายังกินได้แค่แซนด์วิชชิ้นเล็กๆ =_=") น่าสงสารจริงๆ

หลังจากกินข้าวเสร็จ ล้างจานและเตรียมตัวทำงานต่อ บางส่วนก็ทยอยไปอาบน้ำก่อน บางส่วนก็พยายามหาคำตอบมาตอบอาจารย์ใน Go2Know (อาจใช้เวลามากหน่อยขอกราบอภัยอาจารย์ด้วยนะครับ)

งานที่ต้องทำก็เช่นรูปเล่มรายงานในส่วนของอนามัยชุมชน แผนที่เดินดิน ข้อมูลทั่วไปของหมู่บ้าน ประวัติความเป็นมาของคนในชุมชน แผนการตรวจคัดกรองโรคเบาหวานว่าจะทำอย่างไรกัน รายการสิ่งที่ต้องทำในวันพรุ่งนี้ รูปแบบโครงการที่พวกเราจะทำ และแผนการในระยะยาวว่าต้องทำอะไรบ้าง มีการปรึกษากันในเรื่องต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับชีวิตประจำวันหรือเรื่องงานที่ยังไม่ได้ทำหรือทำไปแล้ว ว่ามีปัญหาอะไรบ้าง จะแก้ไขอย่างไร ใครเป็นผู้รับผิดชอบดี มีการแบ่งงานกันทำเพื่อจะได้ไปถึงจุดมุ่งหมายได้เร็วที่สุด

(นี่คือรูปมือกีต้าร์ของเรา สุนทรียภาพระหว่างการทำงานก็เป็นสิ่งจำเป็นที่จะจรรโลงจิตใจที่ตึงเครียดของทุกคนให้กลับมาผ่อนคลายพร้อมทำงานได้เรื่อยๆ)

สำหรับวันนี้ผู้เขียนเหนื่อยละ รู้สึกท้อแท้ละเหี่ยใจกับหลายๆเรื่อง แน่นอนว่าเป็นเรื่องที่บอกทุกคนไม่ได้ บทความอาจพิมพ์มาให้ทุกท่านได้อ่านช้าลงก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะครับ แต่ขอรับรองว่าคุณภาพจะไม่ลดลงไปกว่านี้ "ท้อได้แต่อย่าถอย" คำพูดนี้คงเป็นคำพูดที่ย้ำเตือนในใจของผู้เขียนสินะครับว่าอย่าลดละความพยายาม ขอจบการเล่าสู่กันฟังของวันที่ 5 ม.ค. 57 ไว้เพียงเท่านี้ ราตรีสวัสดิ์ครับ -_-...zzzZZZ

「พรุ่งนี้จะต้องเริ่มงานยักษ์แล้วสินะ Fighto~!!! ^0^/」

by Kiba-kun

[mesrap6]

กลุ่มนี้ บัทึกวันละ 3 เวลา

ภาพสวย

เล่าเรื่องได้สนุก อ่านแล้วยิ้ม

และอิมท้อง เพราะมีแต่เรื่องกืน