หลายปีมานี้ ผมพยายามเลี่ยงวันส่งท้้ายปีเก่า แต่ไม่สามารถจะเลี่ยงได้เลย ผมต้องกลับบ้านเกือบทุกปี ดีหน่อยเมื่อปีที่แล้ว สาวน้อยของผมไปเรียนเพิ่มที่ราชวิถี เราจึงได้อยุ่บ้านแบบสองเราเงียบๆ ปีนี้เธอยังคงต้องทำงานล่วงปี ขณะที่ผมหยุดงาน ผมจึงต้องกลับมาสงขลา ผมไม่อยากให้ถึงวันส่งท้ายปีเก่า ขณะที่คนทั้งหลายอยากต้อนรับปีใหม่ ผมจึงเป็นพวกประหลาด ขวางโลกอย่างที่แม่เคยพูดไว้ ขณะนี้ผมก็ง่วงนอนแล้ว แต่ก็นอนไม่ได้ เพราะเสียงประทัดดังสนั่นรอบบ้าน ทั้งเบาและหนัก เสียงเพลงรอบบ้าน เห็นทีปีหน้าผมต้องจัด กินส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่บ้าง เปิดเพลงให้ลั่นซอยเหมือนชาวบ้านเขา เราจะได้อยู่ร่วมกันได้
วันส่งท้ายปีเก่านั้น ช่างน่ากลัวสำหรับผมจริงๆ ยังกับสุนัขลนลานเมื่อได้ยินเสียงประทัดเชียว ฮาฮา อนาถหนอชีวิต ปีหน้าต้องวางแผนกลับไปอยู่ที่ชุมพรน่าจะดีกว่ามั้ง เสียงประทัดน่าจะน้อยกว่า เพราะคนรอบบ้านที่นั่นไม่นิยมเล่นประทัด น่าจะประมาณว่า ไม่มีเงินซื้อกระมัง ฮาฮา
ขอไว้อาลัยแด่ ส่งท้้ายปีเก่าอย่างทรมาน หวังว่า สักวันจะได้สนุกกันบ้างนะส่งท้ายปีเก่า ปีแห่งสมมติบัญญัติ
สวัสดีปีใหม่ ๒๕๕๗ สุข สดชื่น สุขภาพสมบูรณ์แข็งแรงทั้งกาย และใจ นะคะ