World Diabetes Congress 2013 : เดินทางไปเมลเบิร์น

วันที่ 29-30 พฤศจิกายน 2556 

วันที่ 29 พฤศจิกายน เป็นวันเตรียมตัวในการเดินทางไปประชุม World Diabetes Congress 2013 ที่เมลเบิร์น ประเทศออสเตเลีย ดิฉันจะออกเดินทางด้วยเที่ยวบิน TG 465 พร้อมคณะของ สปสช. เครื่องบินจะออกจากสนามบินสุวรรณภูมิในเวลา 00.05 น. (วันที่ 30 พฤศจิกายน) ดิฉันเดินทางจากนครศรีธรรมราชในช่วงเช้า เมื่อถึงบ้านที่กรุงเทพฯ ก็รีบจัดการเคลียร์งานที่ต้องทำต่างๆ ให้เรียบร้อยเพื่อไม่ให้คั่งค้าง กว่าจะได้จัดกระเป๋าเดินทางก็ใกล้ค่ำแล้ว

หมอฝน พญ.สกาวเดือน นำแสงกุล ขับรถจากครบุรี เอามาจอดไว้ที่บ้านของดิฉัน เรากินอาหารเย็นกันค่ำแล้ว เสร็จมื้ออาหารประมาณเกือบ 20.30 น. ยังพอมีเวลาเหลือทำงานได้อีกหนึ่งชิ้น เปลี่ยนเสื้อผ้าพร้อมออกเดินทางจากบ้านพักในเวลา 21 น. กว่าแล้ว ใช้เส้นทางด่วนเอกมัย -รามอินทรา แต่พอเข้าถนนเกษตรนวมินทร์ปรากฏว่ารถติดมาก กว่าจะขึ้นทางด่วนได้ก็ 22 น. ซึ่งเป็นเวลาที่เรานัดหมายพบกันที่สุวรรณภูมิ ยังดีที่ทางด่วนและเส้นทางต่อจากนั้นรถไม่ติดเราจึงไปถึงสุวรรณภูมิได้ในเวลาก่อน 22.30 น.

คุณหมอกิตติ ปรมัตถผล ผอ.แผนงานบริหารจัดการโรคเรื้อรังและโรคเฉพาะ คุณน้องนุช บ่อคำ และน้องจาก สปสช. ยังคอยเราอยู่ เจอหมอเบิรด์ พญ.ศิรดา ภูริวัฒนพงศ์ ผอ.รพ.มวกเหล็ก เมื่อ check in เข้าไปแล้วยังมีเวลาซื้อของอีกเล็กน้อยก่อนจะขึ้นเครื่อง พวกเรา 13 คน ได้ที่นั่งกระจัดกระจาย ดิฉันได้ที่นั่ง 32E นั่งล็อคกลางและขนาบด้วยผู้ชายสองคน ด้านซ้ายเป็นแขกฮินดู (แอบได้ยินตอนแอร์โฮสเตสมาส่งอาหาร) ด้านขวาเป็นฝรั่งชาวแคนาดา (เห็นจากพาสปอร์ต)

ดิฉันดูนาฬิกาพบว่าเครื่องเริ่มออกเมื่อเกือบๆ 00.15 น. พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินมาแจกเมนูอาหารแล้ว confirm ว่าอาหารของดิฉันเป็น special menu ใช่หรือไม่ รู้สึกง่วงเพราะนอนดึกมาหลายคืนติดต่อกัน ตั้งใจจะหลับ 01 น.กว่าๆ ใกล้จะหลับ เขามาเสริฟเครื่องดื่มเย็นๆ ทำให้ตาสว่างขึ้นมาอีก เกือบ 01.30 น. หรือเวลา 05.30 น.ที่เมลเบิร์น มีการเสริฟอาหารมื้อแรก เป็นพาสต้ากับกุ้งแช่แข็ง สลัดปลาแซลมอนรมควัน คล้ายกับตอนที่ไปเวียดนาม แต่มีปริมาณน้อยกว่า ของหวานเป็นเชอรี่ครัมเบิ้ลเค็ก ดื่มไวน์แดง 1 แก้วเล็ก คิดว่าน่าจะทำให้หลับได้บ้าง

หลังจากนั้นนอนหลับแบบตื้นๆ ตื่นขึ้นมาเมื่อประมาณ 05.40 น.เวลาในประเทศไทยรู้สึกร้อนจนต้องถอดเสื้อกันหนาวออก ต้องเอากระดาษมาพัดโบกให้รู้สึกเย็นขึ้น อาหารอีกมื้อมาเสริฟเมื่อเวลาประมาณ 07 น.กว่าในไทย (11 น.กว่าที่เมลเบิร์น) เป็นเนื้อปลากับกุ้งแช่แข็ง เมล็ดถั่วลันเตา หอมหัวใหญ่ แล้วมีอะไรเหมือนครีมๆ อีก 2 ก้อน ผลไม้ และกาแฟ กินได้ไม่มากนัก ประมาณ 08.40 น.เครื่องบินเริ่มลดระดับ เราถึงที่หมายโดยสวัสดิภาพ

เมื่อออกจากประตูเครื่องบินก็พบกับแถวเจ้าหน้าที่ของออสเตรเลียจำนวนหลายคนพร้อมสุนัข คอยตรวจตราผู้ที่เดินทางมา ระหว่างที่นั่งพักรอคณะที่มาด้วยกันก็ได้พบกับ ศ.ดร.วิจิตร ศรีสอ้าน นายกสภามหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์ และมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี ศ.ดร.ประสาท สืบค้า อธิการบดีมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี คณบดีสำนักวิชาแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี และคณะที่มาศึกษาดูงานที่มหาวิทยาลัยเมลเบิร์น

เราผ่านการตรวจคนเข้าเมืองไม่ยาก เอากระเป๋าแล้วก็ออกมาต่อคิวขึ้นรถแท๊กซี่ ซึ่งมีต่อแถวเข้ามาเรื่อยๆ มีทั้งขนาดปกติ ขนาดนั่งได้ 5-6 คน และรถตู้ เรานั่งรถตู้ 1 คัน เขารับได้ 11 คนและแท๊กซี่อีก 1 คัน

 

รับกระเป๋าแล้ว พร้อมไปต่อ หน้าตายังดูดีกันทุกคน

 

ที่พักอยู่ห่างจากสนามบินมากพอควร เราจองที่พักไว้ที่ City Edge East เมื่อ check-in เรียบร้อย ต้องลากกระเป๋าข้ามถนนมาอีกฝั่ง พนักงานบอกทางมา แต่ไม่รู้ว่าบอกหรือเปล่าว่าอาคารที่เราจะเข้าพักชื่ออะไร

 

รอผู้ที่เข้าไป check in อยู่ริมถนน ที่พักของเราอยู่ที่ฝั่งตรงข้าม

 

ถนนที่นี่โล่งดีจัง

 

เราพยายามเดินหาอาคารที่ชื่อ City Edge แต่หายไม่เจอ จนเจอหญิงสาวใจดีคนหนึ่ง เมื่อเราถามทางที่จะไป เขาบอกว่าไม่มีแล้วยังพาเราเดินย้อนกลับมาถามคนแถวนั้น จึงรู้ว่าเราพักอยู่ที่อาคารไหน ห้องพักเป็นแบบอพาร์ตเม้น 2 ห้องนอน นอนได้ห้องละ 2 คน มีห้องน้ำ 1 ห้อง มีอุปกรณ์ครัว เครื่องซักผ้า เครื่องอบผ้า พร้อม เขาให้กุญแจห้องดอกเดียวและต้องใช้กุญแจนี้ในการเข้าอาคาร กดลิฟต์ไปชั้นที่เราพัก ดังนั้นคน 4 คนจึงแยกจากกันไม่ได้เพราะเรายังไม่ได้เปลี่ยนซิมการ์ดโทรศัพท์ จึงไม่สามารถที่จะติดต่อกันได้

 

ถ่ายจากระเบียงห้องพักที่ชั้น 8

 

ดิฉันพักอยู่กับหมอฝน หมอเบิร์ด น้องธนพร พนาคุปต์ จาก สสจ.ปัตตานี ที่ห้อง 802 เราสี่คนอยู่ร่วมห้องกันด้วยดี ต่างก็มีหน้าที่ตามความถนัดของตนเอง

 

วัลลา ตันตโยทัย

บันทึกเมื่อ 30 ธันวาคม 2556