มีสติก่อนตาย ผู้เขียนถือว่าโชคดีค่ะ

กราบขออนุญาตดวงวิญญาณของคุณสืบ นาคะเสถียร ที่จะนำภาพภายในเรือพักของท่าน มาเก็บไว้ในบันทึก เพื่อให้ท่านผู้สนใจ ได้ชมและเข้าถึงวิถีชีวิตของท่านค่ะ

วันนั้น หลังจากการนำเครื่องสักการะคุณสืบเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เราก็พากันเดินไปเยี่ยมบ้านคุณสืบกันอย่างสงบ เคารพ หลายคนคิดอะไรไม่รู้ แต่ผู้เขียนรู้สึกตื่นเต้น ที่จะได้ไปขึ้นบ้านพักของคุณสืบ ที่ผู้เขียนศรัทธาท่านมาก เขาว่าบ้านยังจัดไว้เหมือนเดิม ข้าวของเครื่องใช้ยังอยู่ที่เก่า ไปชมพร้อมๆกันนะคะ

บริเวณชานด้านหน้าเรือนพัก มีโอ่งใส่น้ำใบเล็ก ที่ปั้นด้วยดินเผาสีแดง ท่านคงได้ดื่มน้ำเย็นเท่าที่ตุ่มใบนี้จะเก็บความเย็นไว้ได้ ไม่มีตู้เย็นในบ้านพัก

ส่วนชานเรือนที่ยื่นออกมา ไม่มีฝาผนัง มีแต่รั้วไม้ระแนงกั้นห่างๆ เพื่อให้ลมพัดผ่านได้สบายๆ ตรงนี้จะมีโต๊ะเก้าอี้ชุดหนึ่ง ไว้สำหรับนั่งเขียนหนังสือ หรือรับแขก แต่ที่สะดุดตาคือ ดวงไฟหน้าบ้านนั้น คลุมด้วยสุ่ม มีผ้าซับอยู่ด้านใน ผู้เขียนเข้าใจว่า ท่านคงไม่อยากให้แสงสว่างกระจายเป็นวงกว้าง ซึ่งอาจไปรบกวนในตาสัตว์ทั้งหลายในยามค่ำคืน สัตว์ป่า คงไม่ต้องการแสงสว่างใดๆในยามค่ำคืน เว้นเสียแต่แสงดาวและแสงเดือน

เมื่อเดินขึ้นบันได้เตี้ยๆสี่ห้าขั้น เราจะพบห้องทางซ้ายมือ เป็นห้องโล่งๆ ไม่กว้างนัก แต่ดูอบอุ่น เพราะเต็มไปด้วยภาพถ่ายหลากหลาย ทั้งรูปสัตว์ รูปคน กิจกรรมต่างๆ มีกระดานไว้เขียนนัดหมาย คงเป็นห้องพักผ่อนหย่อนใจ ในวันที่ต้องการอยู่กับตนเอง และปล่อยความคิดไปถึงเรื่องราว ตามแต่จะไปสะดุดใจในภาพใด

ภายในห้องนี้ มีเครื่องสำหรับรับส่งวิทยุสื่อสารด้วย เพราะการปฏิบัติงานในป่าเขา ต้องอาศัยการสื่อสารด้วยวิทยุเท่านั้น

ไปชมห้องด้านขวามือกัน บ้านนี้มีแค่สองห้องค่ะ คุณสืบจะรับประทานอาหารร่วมกับเจ้าหน้าที่ทุกมื้อ ที่โรงครัว จึงไม่มีห้องครัวปรุงอาหาร

การถ่ายภาพของผู้เขียนนั้น ต้องถ่ายผ่านกระจก ไม่ได้เข้าไปในห้อง บางครั้งจึงมีแสงแลเงา ที่ห้องนอนค่ะ มีรองเท้าหลายคู่วางไว้เป็นระเบียบเรียบร้อย พื้นไม้เป็นกระดานที่ปูไม่สนิท เพื่อลมจะได้ผ่านสะดวก ช่วยระบายความร้อนได้ด้วย

ปิดท้ายบันทึกนี้ ด้วยภาพเตียงนอนของคุณสืบ นาคะเสถียร พื้นที่สุดท้าย ที่ท่านได้อาศัยบนโลกนี้ ก่อนที่เสียงปืนสะท้านป่าจะดังขึ้น เป็นการอำลาไปสู่ภพใหม่ ที่คงทำให้ท่านมีสิทธิ์และอิสระมากกว่าการดำรงอยู่ในหน้าที่การงาน ที่กำลังเข้าสู่ทางตัน ในการอนุรักษ์ป่าไว้ เมื่อมีใจให้กับสิ่งใด เราย่อมกลมกลืนจนสามารถจะอยู่ จะเป็นส่วนหนึ่งของสิ่งนั้นได้ โดยไม่เลือกสถานะ และคุณสืบ เลือกที่จะปลดปล่อย ให้อิสระของจิตท่าน อย่างที่ท่านพอใจ

ในห้องมีพระพุทธรูปอยู่ข้างหัวเตียง มีธูปที่ผ่านการจุดบูชาพระรัตนตรัยไปแล้ว 3 ดอก มีรูปคุณสืบใส่กรอบบานใหญ่ ตั้งอยู่ข้างพระพุทธรูปนั้น

ผู้เขียนนึกจินตนาการ เห็นร่างอันสงบของคุณสืบ นอนนิ่งบนเตียงนี้ การเตรียมตัวตาย เป็นโอกาสโชคดีอย่างหนึ่งของมนุษย์ เป็นการรู้เนื้อรู้ตัว และพร้อมที่จะเดินทางไกล ไปสู่ปรโลกตามลำพัง ทุกคนต้องตาย ตายด้วยโรคภัยไข้เจ็บ ตายด้วยการถูกคนอื่นฆ่า หรือตายด้วยตนเอง ก็แล้วแต่ แต่ถ้ามีสติก่อนตาย ผู้เขียนถือว่าโชคดีค่ะ เชื่อว่าคุณสืบคงไม่มีจิตที่เศร้าหมอง เพราะท่านตั้งใจเขียนจดหมายถึง 6 ฉบับ เพื่อสั่งเสียการงาน ภาระทั้งส่วนรวมและส่วนตัวอย่างเรียบร้อย ตลอดทั้งวันก่อนเสียชีวิต คุณสืบไม่มีอาการเศร้าหมอง เหม่อลอยใดๆ ยังคงกินข้าวร่วมกับลูกน้องเหมือนเดิม มีการพูดถึงงาน สั่งงาน ราวกับว่าพรุ่งนี้ ยังมีอนาคตอยู่

สุดท้ายก่อนลงจากบ้านท่าน ผู้เขียนได้เขียนลงสมุดเยี่ยมที่วางไว้โต๊ะหน้าบ้านท่าน ว่า ขออุทิศบุญกุศลให้กับดวงวิญญาณของคุณสืบเรียบร้อยแล้ว ขอให้พบแต่ความราบรื่น ไร้อุปสรรคและความทุกข์ทุกประการเทอญ

เขียนใน GotoKnow โดย ตันติราพันธ์
ใน เล่าสู่กันฟัง

คำสำคัญ (Tags): #สืบ นาคะเสถียร#บ้านสืบ นาคะเสถียร#เฮฮาศาสตร์ที่ห้วยขาแข้ง

หมายเลขบันทึก: 557376เขียนเมื่อ 25 ธันวาคม 2013 23:29 น. ()แก้ไขเมื่อ 25 ธันวาคม 2013 23:29 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน