การที่มนุษย์เราจะเอ่นคำว่า "ขอบคุณ" ออกไปได้นั้นจะต้องได้รับสิ่งใดสิ่งหนึ่งที่ถูกใจ พอใจ จึงจะเอ่ยคำว่า "ขอบคุณ" ออกไป คำ "ขอบคุณ" เป็นคำมนุษญ์ทุกคนพูดกันทั่วไป แต่แฝงด้วยความรู้สึกดี ๆ จากผู้พูดถึงผู้รับ ในวันนี้มีหลายสิ่งที่ผมอยากจะขอบคุณ
อย่างแรกที่ผมอยากจะขอบคุณคือ บิดามารดา ที่ท่านทั้งสองเลี้ยงดูผมมาตั้งแต่เด็กจนถึงปัจจุบัน รวมถึงสนับสนุนผมในด้านต่าง ๆไม่ว่าจะเป็นการเรียน กิจกรรม และของที่ผมอยากได้
อย่างที่สองคือ หอพักสุดารัตน์ ซึ่งเป็นที่พักของผมในขณะที่ผมศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่
อย่างที่สามคือ เตียงนอน ที่ทำให้ผมพักผ่อนอย่างสบาย ไม่ว่าจะยามหลับ หรือยามตื่น
อย่างที่สี่คือ คอมพิวเตอร์ ที่ทำให้ผมสามารถทำงานส่งอาจารย์ และยังเป็นที่ผ่อนคลายเวลาผมเหนื่อยจากการเรียนโดนการเล่นเกม
อย่างที่ห้าคือ ห้องน้ำ ที่ทำให้ผมชำระล้างร่างกายในยามเช้าและยามเย็น
อย่างที่หกคือ มอเตอร์ไซค์คู่ใจ ที่ทำให้ผมเดินทางไปไหนมาไหนได้อย่างสะดวกสบาย ไม่ว่าจะเป็นไปเรียนที่มหาวิทยาลัย กินข้าว หรือไปเที่ยว
อย่างที่เจ็ดคือ มหาวิทยาลัย ซึ่งเป็นสถานที่ให้ความรู้แก่ตัวผม และนักศึกษาทุก ๆ คน
อย่างที่แปดคือ ครูและอาจารย์ ผู้ที่ให้ความรู้กับตัวผมมาตลอดตั้งแต่เด็กจนถึงปัจจุบัน
อย่างที่เก้าคือ ร้านข้าวราดแกงตักเอง ที่ทำให้ผมอิ่มท้องในทุก ๆ ครั้งที่ได้ไปกิน และเป็นร้านอาหารที่ราคาถูก
อย่างที่สิบคือ IPHONE ที่ทำให้ผม สามารถติดต่อกับทุก ๆ คนในเวลาเร่งรีบ
12/12/56
สัสดีครับคุณสุภรัตน์ รัตนงาม
ขอบคุณมากครับ