บทรำพึงรำพัน : เราต่างก็ผ่านเส้นทางเดียวกัน
เช้าวันนี้ก็เหมือนกับทุกๆเช้าของวันทำงาน หลายคนคงเบื่อที่ต้องเดินทางในเส้นทางเดิมที่ซ้ำซาก เหมือนทุกๆวัน ในหลายๆปี ที่ผ่านมา ขณะเดินทางไปข้างหน้า
หากมองด้วยใจที่ปลดปล่อย วางภาระอันหนักอึ้งด้วยความนึกคิดที่ปั้นแต่ง
หญ้าเปื้อนฝุ่นริมทางเดิน น้ำในร่องกลางของถนนที่เต็มไปด้วยขวดขยะ ฝุ่นควันของรถยนต์ที่ต่างวิ่งขวักไขว่
ทุกสิ่งอย่างไม่มีซ้ำเดิม แม้จะเดินทางในเส้นทางเดิมๆ
ทุกอย่างย่อมปรับเปลี่ยน ให้เราเฝ้ามองความแตกต่าง ขณะที่หยุดนิ่งหรือเคลื่อนไหว เช่นเดียวกันกับการเดินทางของเราที่ไม่เคยหยุดนิ่ง
เช่นเดียวกับข่าวคราว ที่แม้จะวกเวียนวนอยู่ในความขัดแย้ง หลายคนปิดหู ปิดตา ตัวเอง ด้วยถ้อยคำแห่งการเอือมระอาในความขัดแย้งเดิมๆเสมือนเป็นเรื่องที่คุ้นชิน คล้ายเป็นเรื่องปกติของสังคมนี้
แต่ทุกสิ่งอย่างที่เดินหน้าไปพร้อมวันเวลาที่ไม่หยุดนิ่งนี้
มีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา
และให้เราเฝ้ามองความเป็นไปนั้น ด้วยความตระหนักรู้แห่งความเป็นจริง พอๆกับความเศร้าสลดกับสิ่งที่พบเจอในระหว่างการเดินทางของเช้าวันนี้
เราคงจะปิดหูปิดตาได้อีกไม่นาน เพราะชีวิตเราต่างต้องเดินทางไปข้างหน้า
และ
เราต่างก็ผ่านเส้นทางเดียวกัน นี้อีกนานเท่านาน...
..............
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านครับ
2 ธันวาคม 2556
พ.แจ่มจำรัส
ความเห็น (3)
ขึ้นอยู่กับว่า..เราต้องมองให้เห็นโลกในด้านที่สวยงามให้ได้..
แม้ว่าจะอยู่บนหนทางเส้นเดิมทุกวันๆ .. ใช่มั้ยคะ
ขอบคุณครับอาจารย์เกศินี จุฑาวิจิตร
เห็นความงาม ความสุข ความทุกข์ และความเปลี่ยนแปลง ความเป็นไป...
ที่ไม่ซ้ำซากจำเจอีกต่อไป...
ใด ๆ ในโลกย่อมเปลี่ยนแปลง....
เพียงแต่วางใจและมองโลกอย่างที่มันเป็นไป .....
ตรงใจกับหลายเรื่องที่ผ่านมา...กับความเป็นไปของเหตุการณ์บ้านเมือง
ชอบบันทึกนี้ค่ะ
(@^__________________^@)