บทบาทสมมติ ผู้ป่วยจิตเวช

           เมื่อวานนี้ดิฉันได้รับบทบาทสมมติเป็นผู้ป่วยจิตเวชที่มีประวัติเคยใช้สารเสพติด และมีอาการหงุดหงิดง่าย หูแวว ร่วมในกิจกรรมการทำบัวลอย ซึ่งบทบาทที่ดิฉันแสดงนั้น ต้องแสดงให้คล้ายผู้ป่วยจริง โดยในกลุ่มจะมีผู้ป่วยจิตประเภทต่างๆแตกต่างกันออกไปร่วมทำกิจกรรมด้วย และจะมีเพื่อนที่มีหน้าที่ผู้นำกลุ่ม คอยเป็นผู้ดำเนินการทำกิจกรรมกลุ่ม และมีผู้ช่วยผู้นำกลุ่ม และแล้วก็ถึงเวลาต้องแสดงบทบาทผู้ป่วยจริง 5555          

        

         เมื่อกิจกรรมเริ่มขึ้น ดิฉันพยายามอยู่คนบทบาทของคนไข้มากที่สุด พยายามไม่หัวเราะ ไม่ยิ้ม ทำท่าทางกระสับกระส่าย ได้ยินนู้นนี้ กลัว ระแวง ไม่ค่อยสนใจทำกิจกรรมต้องได้รับการกระตุ้น ความรู้สึกขณะแสดง ก็คิดไปด้วยถึงบทบาทที่เราต้องแสดงออกมา ซึ่งเป็นอะไรที่ตื่นเต้นมาก ตื่นเต้นแทนเพื่อน และตื่นเต้นกับตัวเองด้วย 5555 ^^

            หลังจากที่ทำกิจกรรมนี้เสร็จ ได้ให้ feedback กับเพื่อนในการทำกิจกรรมกลุ่มครั้งนี้ และเรียนรู้ถึงสิ่งที่ต้องปรับปรุงในการทำกิจกรรมกลุ่ม เพื่อทำให้เราสามารถนำไปใช้เมื่อเราได้จัดกลุ่ม โดยทำให้เห็นว่า การทำกิจกรรมกลุ่มผู้ป่วยจิตเวช เป็นงานที่ยืดหยุ่น ตามสถานการณ์ ตามผู้ป่วย เราต้องเรียนรู้จากประสบการณ์ในการทำกิจกรรม การที่เราจะทำสิ่งๆหนึ่งได้ดีนั้น เราต้องเรียนรู้จากข้อผิดพลาด เพื่อให้เราพัฒนาได้ดียิ่งๆขึ้นไป ซึ่ง ความรู้สึกเกี่ยวกับงานจิตเวทของดิฉันนั้น ดิฉันรู้สึกฝ่ายนี้เป็นฝ่ายที่ท้าทายมาก ในบุคลิกของดิฉันเองเป็นคนพูดไม่เก่ง และยังไม่เคยเจอคนไข้จิตจริงๆ ทำให้รู้สึกอยากลองดูสักครั้ง

 " ในมุมมองหนึ่งของดิฉันคิดว่า ผู้ป่วยจิตนั้นน่าสงสารมาก มีน้อยคนนักที่จะมอง และเข้าใจในสิ่งที่เขาเป็น น้อยคนที่จะยอมรับ และดิฉันเป็นคนๆหนึ่งที่อยากจะช่วยให้คนเหล่านี้มีคุณค่าในสังคม มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น และมีความสุข "

[พ.แจ่มจำรัส]

2 ปีที่ผ่านมาผมเทียวไป รพ. ทุกครั้ง พบ เห็น ความเป็นไป..

เข้าใจและเป็นกำลังใจครับ