บทรำพึงรำพัน : พรุ่งนี้เธอจะกลับมา
ค่ำคืนนี้ผ่านไปไม่นานสักเท่าไร แต่ความรู้สึกช่างเป็นช่วงกลางคืนที่ดึกดื่นเสียจริง...
เพราะเธอไม่อยู่ใช่ไหม จึงทำให้ท้องฟ้าคืนนี้มีดมิดยิ่งกว่าคืนอื่นๆ
เพราะเธอจากไปใช่ไหม จึงทำให้สรรพเสียงที่เคยร้องกล่อมของหริ่งเรไรกลับหายคล้ายโสตประสาทถูกตัดจากการได้ยิน
มันน่าหัวร่อเสียจริงนะ... ที่หลายครั้งคราที่อยากอยู่เพียงลำพัง เธอถูกกันให้ออกห่างด้วยท่าทางสุดแสนจะรำคาญของคนเขลา
แต่เพราะเธอไม่อยู่ใช่ไหม จึงทำให้อยากมีใครสักคนมาก่อกวน เพื่อทลายความเงียบในเวลานี้ให้เหือดหายไป
ค่ำคืนนี้ช่างเนิ่นนานเสียจริงๆ...
พระเจ้าองค์ไหนกลั่นแกล้งโดยการฉุดรั้งเข็มนาฬิกาให้เดินอย่างเชื่องช้าอย่างนั้น...
น่าหัวร่อเสียจริงนะ...ที่บางครั้งต้องทุกข์ทนกับความร้อนของแสงตะวัน ไม่อยากอาบแสงที่ลูบไล้ด้วยเมตตา พาลรังเกียจจนต้องหลบอยู่ในเงามืด หรือหาสิ่งมาปิดกั้นกำบัง
แต่เพราะเธอจะกลับมาพรุ่งนี้ไช่ไหม จึงทำให้แสงแดดทีแผดจ้านั้น เป็นสิ่งที่รอคอยคล้ายคนหลงทางที่พบแสงสว่างปลายอุโมงค์
ค่ำคืนนี้จะยืดยาวสักเพียงไหน...
แต่จะมีวันพรุ่งนี้ ที่เธอจะกลับมา...
..............
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่าน
ในค่ำคืนอันมืดมิดแห่งจินตนาการ
9 พฤศจิกายน 2556
พ.แจ่มจำรัส
ความเห็น (12)
บทกวีหวานแบบนี้ ต้องคู่กับดอกชมพูหอมนี่ค่ะ
ฝันดีค่ะ
สวัสดีค่ะคุณพ.
- ได้อารมณ์เหงาจริงๆค่ะ
- ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
- คุณยายเป็นห่วงเสมอนะคะ
น่านนน..สินะ...เธอจะกลับมามั้ยเนาะ...??
...ถึงจะมืด ก็ยังมีเพื่อนนะคะ...
อ่านแล้วชวนให้คิดว่า ความคิดของเรานี่เองนะคะที่พาให้เป็นไป บรรยากาศก็เป็นของเขาเองตามธรรมชาติอยู่แล้ว
ขอบคุณBright Lily
สำหรับดอกไม้สวยๆครับ
ไอ้ตัวจินตนาการนี่ล่ะครับ 55 ขอบคุณครับพี่โอ๋-อโณ
โลก เรานี้ มี 2 อย่าง ไม่มืด ก็สว่าง เด้อคะ
มาฟังเพลง หลังจากห่างหายชีวิตกับเสียงเพลงไปนานค่ะ