เมื่อฉันยังเยาว์

ในวันนั้นเขาชวนฉันไปประท้วง ประท้วงเรื่องเขาพระวิหาร 
ฉันโง่งมทึมถึไร้เดียงสา ดาหน้าประกาศเป็นแกน
นำประท้วงด่ากราด คนสรรเสิญเยินยอ 
ฉันหารู้ไม่ เขาขัดแย้งกันเรื่องอะไร ประท้วงอย่างเดียวไม่สน
ฉันคิดนะ เขาพระวิหารทำให้ฉันอิ่ม อดอยากหรือ? 
ราคายางดีขึ้นหรือเปล่า? พ่อแม่ฉันได้อะไรบ้าง ?
ฉันคิดขึ้นวันหนึ่ง ฉันไม่ต่างจากกระทิงรุ่น 
ใครมายกผ้าแดงสร้างกระแส ฉันขวิดไล่ไสส่งเสียหนัก สะบัดไปสะบัดมา ฉันจึงรู้ว่าฉันโง่งม เป็นของเล่นของคนแก่พวกหนึ่ง
ตลกจังฉันขำตัวเอง ตลกจัง ไอ้กระทิง

วันวานผ่านไป มหาลัยไม่ให้คนนอกเอารถเข้า
นักศึกษาไม่มีติ๊กเกอร์ จงจอดรถไว้ แล้วไสหัวเดินไปเถิด
รถไฟฟ้าฮาเฮบรรทุก ไม่ต่างจากขนพม่าไปทำงาน
แต่ละคนเดือดร้อนเดือดดาล เหงื่อไหล
กระทบหนักเดินไกล มาธุระไม่ได้ ใครเสียหาย
ต่างพร้อมหน้าพร้อมใจ ตวาดใส่ แขวนป้ายด่าอธิการบดี
ฉันจึงลงมือเขียนไป ด่าไป ฉันกระทบด้วยไง ฉันจึงเถียง
เสียงนักศึกษา ประชาชน ดังสนั่น มหาลัยหัวหดรีบแก้ไข
ดีใจ เรามีสนามจอดรถ ไว้เตะบอล เข้าออกรถสแกนบัตรสนุกสนาน

ข่าวใหม่มาแรงเงียบหายเหมือนตายจาก
ค่าเทอมขึ้นปี 57 โห!!! ตั้งหลายบาทแหน่ะ
พูดๆก็น่ากลัวเนอะค่าเทอมขึ้น ถามคนอื่นดู
อืม ไม่เป็นไรหรอก รุ่นเราไม่ขึ้นที รุ่นน้องปีหน้าโน้น เราสบาย
คิดไปคิดมา อันไหนเราไม่เสียหาย เราไม่กล้าจะแส่หน้าเรื่อง
อันไหนไม่กระทบกระบาลกู กูไม่สนว่างั้น 
ช่างหัวมันดิ ขึ้นก็ขึ้นแล้วไง ใครจะว่าไง ก็ขึ้นไปดิ ใครถามบ้าง
เงียบหาย เงียบสงบ เงียบสลบ ดูลำยองดีกว่า

วันนี้มีเหตุอาจารย์นำประท้วง ประท้วงๆ ประท้วงโว๊ย
โอ้โหๆ! สุดเลยเลยครับพี่น้อง เขาประท้วงกัน
นิรโทษกรรม จะนำทักกี้กลับมาบ้าน
แบบนี้มันชั่วมันช้า มันเอาเหมาเข่ง จริงหรือ?
ถามเด็กๆที่ไป อะไรว่ะ ไอ้นิรโทษกรรม ยังไงเหรอ?
กูไม่รู้หว่ะเพ่ แต่ได้ข่าวว่าจะยกเลิกคดีทั้งหมดของนักการเมืองทุกคน
ไอ้ทักกี้ ไอ้คนอื่นๆก็พ้นผิดหมด แบบนี้ผมไม่ยอม
ถามต่อเอ็งรู้ป้าวว สภาผ่านกฎหมายนิรโทษกรรมแล้ว
ผมรู้ครับเพ่ 
แล้วเอ็งประท้วงแล้วเอ็งได้อะไรบ้างหว่ะ ได้เรียนรู้อะไรบ้าง
ก็ไม่แน่ใจ มันเดือดครับเพ่ มันรู้สึกว่าคึก มันคักพิเศษ
ผมไม่อยากให้คนผิด ต้องพ้นผิดแบบดื้อๆหมดแบบนี้
แล้วเอ็งคิดหรือหว่ะ ว่าไอ้ที่อยู่ๆมันไม่ชั่วมันไม่โกง มันไม่เลว
แบบนี้เขาว่าทีใครทีมัน เกมส์การเมือง ผมไม่ยอมเพ่ ผมไม่ยอม
ไม่ได้ๆ ไม่เอานิรโทษกรรม เราไม่เอา ไม่เอาครับเพ่

ฉันยิ้มและจากไปอย่างคนโง่เขลา
เขาต่างมองฉันอย่างคนคลั่งนิยมทักกี้
ฉันยินดีสำหรับคำสบประมาท ด่าว่าต่อขาน
ฉันสงสารเด็กพวกนั้นเหลือเกิน ฉันสงสาร
ฉันเห็นฉันในวันนั้น ยืนชูป้ายด่ากราด
ฉันเหลียวหลังมามอง ขื่นขมในหัวอก
ฉันเวทนาเหลือเกินกับบทบาทแสนตลกของตัวเองในอดีต
ฉันหวังไว้ ว่าวันหนึ่งเด็กพวกนั้นจะได้รู้ และเข้าใจ(และไม่ผิดหวัง)

การเมืองมันเรื่องประสบการณ์ ไม่ต่างจากละครน้ำเน่าทั่วไป บทบาทเก่าๆเรื่องราวแนวเดิมๆ ตัวละครจะเปลี่ยนแปลงไปตามยุคสมัย สุดท้ายก็จะเป็นไปตามเรื่องราวแบบๆที่ผ่านมาเสมอๆ เรียกว่า"วงจรอุบาทก์" มีทั้งความมันและเร้าใจไปในตัว เมื่อผลประโยชน์ไม่ลงตัว เราก็ได้เห็นอะไรมันๆแปลกๆพิศดาร แบบนี้แหละที่เป็นอยู่ อยู่ที่ใครจะรู้ ดู อ่านออก และเข้าใจวัฏจักรของมัน