ไปที่ไหนได้ก็กิเลสมันอยู่ข้างใน

อยากไปให้ไกลสุดหล้า แต่ ไปไม่ได้เพราะใจตนเอง

เช้านี้ ตื่นสายนะ จะว่าไปมันตื่นทั้งคืน ก็ไม่ยอมลุก

สงสัยจะแพ้หลอดไฟ เปิดไฟทีไร หลับทุกที

นึกก็ขำ บนความเจ็บปวด

อธิษฐานไม่นั่ง ไม่นอน  กิเลสก็พาลให้ยืนหลับเอาหัวพิงต้นไม้จนครบเวลา

น่าสมเพทอยู่กะคนกิเลสหนา

พอใจนึกถึงข้อบกพร่อง เยอะเข้าๆ ท้อแท้ ก็พาลนอนเลยซะนี่

ไม่ได้กินมันสักกะอย่างกิเลสนี่

กว่าจะได้ออกมาเดินก็ตีสี่ตีห้า

รู้สึกได้ข้างนอกหนาว ข้างในอุ่น วันนี้ทั้งวันก็เป็นลอย ๆ แย่หน่อย

ใจมันชั่ว มันไม่ยอมจะให้ทำดี

ถามว่าเหนื่อยไหม ก็มาลงดูซิแล้วจะรู้

ไม่ได้สู้กับสิ่งข้างนอกเลย สู้แต่กับใจตนเองนี่แหละ

แค่ยังไม่มีแรงจะสู้มันได้

เท่าที่ตะกายมาจนทุกวันนี้ก็แทบแย่ และก็ยังแย่ได้อีก

ตอนนี้เหลืออย่างเดียว อดทน กับความบีบคั้นของกิเลสในใจ

เฮ่อ เขียนออกมาก็มีแต่ ขยะ ตั้งสติไม่ได้ก็อย่างนี้แหละ เหนื่อยใจกับตนเอง

ไม่เขียน = ไม่ทำ 

เขียน = ทำข้างนอก => ข้างในไม่ทำ

สรุป แทบไม่แตกต่างกัน

 

[แม่พลอย]

Everything happened always be good…miss you

[ยายธี]

มาให้..กำลังใจ..จ้ะ..อย่าเพิ่งท้อฦฦฦ๕๕๕๕๕....ง่ายจะตายยยยยไป..อนิจจัง ทุกขขัง อนัตตา..มัน..ก็วนๆ.อยู่งั้นแหละ..ค่า..เห็นปั้ป..ก็นิพพาน..ไงล่ะ...ไม่ต้องรอ..ตายยย..อิอิ