บันทึกที่ ๑๗ บทกวีจำเป็น : ยาย(จะไม่)เหงา ...ในวันทอดกฐิน
.............การรอคอย เป็นความหวัง เป็นพลังใจให้เราเข้มแข็งเพื่อรอพบกับความสมหวัง แม้ว่าบางครั้งการรอคอยนั้นอาจทำให้จิตใจกระวนกระวาย ไม่เป็นสุข แต่ทว่า...การรอคอยนั้นมันแฝงด้วยความสุขลึกๆอยู่ภายในใจ มันจะสุขทวียิ่งขึ้นเมื่อการรอคอยนั้นสมหวัง
........... คุณยายจันทร์ เป็นตัวแทนของผู้สูงวัยที่อยู่ตามลำพัง และกำลังรอคอยการกลับมาของลูกหลาน ยายจะมีความสุขทุกครั้งที่ได้คิดถึงลูกหลาน และสุขยิ่งเมื่อลูกหลานกลับมา
คุณยายจันทร์....ผู้เฝ้ารอ
ปฏิบัติกิจวัตรมิเคยขาด
เช้าใส่บาตรก่อนการทำงานอื่น
กลับเข้าเรือนทานข้าวเสร็จคิดเก็บฟืน
ลุกขึ้นยืนกะโผลกกะเผลกเดินเข้าสวน
เก็บกิ่งไม้แห้งแห้งมารวมกอง
แสงแดดส่องเหงื่อไหลมิเคยครวญ
ยายเตรียมพร้อมวันงานใกล้จะจวน
คิดทบทวนทำอะไรให้ลูกหลาน
มองต้นกล้วยเครือใหญ่ใกล้จะสุก
นึกเป็นสุขจะได้ทำของหวาน
ทั้งมะละกอลูกดกไว้แจกทาน
เนื่องในงานทอดกฐินวัดบ้านนา
เสียงเพื่อนบ้านร้องเรียกอยู่หน้าบ้าน
เหนื่อยแทบคลานกะโผลกกะเผลกออกมาหา
เขายื่นซองบอกยายลูกส่งมา
ยายยิ้มร่าเมื่ออ่านลูกหลานจะมา
..........ในส่วนครอบครัวผู้เขียนเองก็อยู่คนละจังหวัดกับคุณแม่ เมื่อครั้งคุณแม่ผู้เขียนยังมีชีวิตอยู่ ผู้เขียนและครอบครัวจะไปเยี่ยมท่านทุกๆเดือน บางเดือนอาจจะหลายครั้ง ทุกครั้งที่ทราบว่าลูกหลานจะมาเยี่ยม คุณแม่จะมีความสุขมาก จะจัดเตรียมอาหารไว้ให้ลูกหลาน คอยชะเง้อมองทางเมื่อไหร่จะมา คุณแม่จะมีความผูกพันเป็นพิเศษกับลูกชายคนโตของผู้เขียน ท่านเคยเลี่้ยงตั้งแต่ยังเล็ก แต่หากวันใดตั้งใจจะไปหาท่านเกิดติดธุระด่วนไม่ได้ไป น้องสาวโทรมาบอกว่าแม่จะเหงา ผู้เขียนรู้สึกผิด ไม่สบายใจ เสร็จธุระก็ต้องไปให้ได้ น้องสาวบอกกับผู้เขียนว่าถ้าจะไปหาไม่ต้องระบุวันก็ได้ เพราะถ้ารู้แม่จะรอ..รอคอย แต่ถ้าระบุวันต้องไปให้ได้
...........ยิ่งถ้าเป็นเทศกาลสำคัญ ผู้เขียน พี่ชายที่อยู่ต่างจังหวัดไกลๆ น้องชายจะพาครอบครัวไปพร้อมหน้ากันที่บ้านคุณแม่ซึ่งท่านอยู่กับน้องสาว จะเป็นวันที่คุณแม่มีความสุขมากๆ หลานชายทั้งห้าของคุณย่า คุณยาย จะวิ่งเล่นกันสนุกสนาน คุณแม่จะพาหลานทำโน่นทำนี่ หลานๆรักท่านมาก ท่านใจดีมากๆ เด็กๆมาเจอกันแต่ละครั้งแทบไม่อยากจะกลับกันอยากอยู่กับคุณย่า คุณยาย
..........ใช่สิ...คนสูงวัยจะมีความสุขที่ได้อยู่กับลูกหลาน
อร วรรณดา : กวีจำเป็น
บันทึก ๒๒ตุลาคม ๒๕๕๖ใน Gotoknow
ความอบอุ่นฉายชัด ความสุขจากครอบครัวเป็นพลังสำรองของเราเสมอนะคะ
"ความสุขจากครอบครัวเป็นพลังสำรองของเราเสมอ"
ขอบคุณนะคะคุณหมอธิรัมภา
ขอบคุณอาจารย์บุษยมาศ ที่ให้กำลังใจมาตลอดค่ะ
ขอบคุณบันทึกน่า่ัรัก ๆ จ้ะ
ขอบคุณเรื่องราวแห่งความสุข...เป็นกำลังใจให้คุณยายมีความสุขมากๆนะคะ...
ขอบคุณคุณครูมะเดื่อ ที่เข้ามาอ่านและให้กำลังใจค่ะ
ขอบคุณอาจารย์พจนา ที่มาให้กำลังใจนะคะ
ขอบคุณมากค่ะที่ให้กำลังใจคุณยายจันทร์
คนเฒ่า..ผู้แก่..ชะแง้..คอย..(ลูกหลาน)..ที่ห่วงหาย.....หมู่บ้าน..ในยุโรป..เริ่มเป็นหมู่บ้านร้าง..เนื่องจาก..สังคมสมัยใหม่ยุคนี้..และกำลังจะเป็นไป..ทั่วโลก..มันเริ่มจาก..ประเทศที่เขาเรียกกันว่าเจริญแล้ว...อ้ะะ
-สวัสดีครับ
-เป็นความอบอุ่นอย่างหนึ่งที่ได้พอเจอกับวงศาคณา่ญาติครับ..
-ตั้งหน้าตั้งตารอ.....ลูกหลาน.....
-ขอบคุณครับ
ดีจาย ด้วยจริงๆๆๆ (เค้าก็ดิดถึงแม่)
เก็บผักมาฝาก ....อะ......
ขอบคุณอาจารย์ชยพร แอคะรัจน์
ขอบคุณ คุณครู noktalay
ขอบคุณทุกท่านที่ให้ดอกไม้ค่ะ
"คนเฒ่า..ผู้แก่..ชะแง้..คอย..(ลูกหลาน)..ที่ห่วงหาย"
ขอบคุณคุณยายธี มากนะคะ ที่ให้ดอกไม้และข้อคิดค่ะ
ขอบคุณ คุณเพชรน้ำหนึ่ง
ความสุขของผู้สูงวัยคือ ลูกหลานได้มาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณ ผอ.อัญชัญ ครุฑแก้ว
ที่มอบดอกไม้และกำลังใจค่ะ
ขอบคุณนะคะกับผักสดที่นำมาฝาก อร่อยมากค่ะ