ป่าแตก
คุณสืบ นาคะเสถียร
กับเจ้าแดงหมาจรจัดที่กลายเป็นผู้ช่วยที่ดี
ในระหว่างกาปฏิบัติหน้าที่ของคุณสืบ นาคะเสถียร มีเรื่องราวที่น่าตื่นเต้น ที่ทั้งคุณสืบนำมาเขียนหนังสือ และผู้ร่วมงานได้บันทึก เล่าสู่กันฟัง ผู้เขียนค้นๆพบเจอมากมายหลายเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องที่ทำให้ป่าแตก และหัวใจของคุณสืบก็เดือดพล่านทันที
คุณสืบเล่าว่าทุกวันที่ขนย้ายสัตวป่าตกค้างจากการสร้างเขื่อนรัชชประภา(เชี่ยวหลาน)นั้น หูของเขาก็ได้ยินเสียงปืนดังประปรายเสมอ มันเป็นเสียงติดตามเหล่าสัตว์ทั้งหลายที่มาพร้อมกับการหนีภัยพิบัติของมัน มีคนเข้าไปถือโอกาสไล่ล่าสัตว์เหล่านั้นอย่างเหี้ยมโหด ใช้ปืนชั้นดียิง ยิง และยิง ในขณะที่ทางคณะคุณสืบ ก็พยายามช่วยชีวิตสัตว์ แต่อีกฝ่ายกับตามล่าชีวิตสัตว์ มันต่างกันราวกับนรกและสวรรค์ สุดแท้ว่าสัตว์เหล่านั้น จะได้เข้าไปอยู่ภาคไหน
ป่าแตกเพราะการทดน้ำเข้าเขื่อน จนปริมาณน้ำท่วมพื้นที่นับแสนไร่อย่างรวดเร็ว ป่าแตกเพราะสัตว์ที่หนีเอาชีวิตรอดกันอย่างโกลาหลกับสภาพถิ่นที่อยู่อาศัยถูกทำลายไป แต่สิ่งที่ทำให้ป่าแตกเพราะเจ้าป่าอย่างคุณสืบ นาคะเสถียรมีความเดือดดาลมากที่สุดก็คือ การไปพบซากสมเสร็จถูกชำแหละ และได้บันทึกไว้ว่า
“วันหนึ่งพวกเราได้พบซากสมเสร็จที่ถูกชำแหละเอาเนี้อไปแล้วคงเหลือแต่คราบเลือดสีแดงสดอยู่บนพื้นดินริมฝั่งคลองแสง ประกอบกับส่วนของเครื่องในที่ถูกโยนทิ้งพร้อมกับอุ้งตีนอีกสี่ข้างที่ถูกโยนลงไปในน้ำคลองแสง การกระทำดังกล่างมันเศร้าใจจนอยากจะให้เจ้าคนใจบาปหยาบช้าที่ฆ่าได้แม้กระทั่งสัตว์ป่าที่ไม่มีทางสู้ถูกศาลตัดสินให้ตายตกไปตามกันเสียเหลือเกิน พวกเราทุกคนยืนนิ่งและปล่อยให้ความคิดล่องลอยไปตามความนึกคิดของแต่ละคน กรรมนี้จะต้องได้รับการชดใช้
หลังจากไปโรงพักเพื่อแจ้งความและขอหมายค้น พวกเราก็ออกค้นเรือทุกลำในคลองแสง หวังว่าจะได้พบซากสมเสร็จตัวนั้น จนรุ่งเช้าของวันใหม่ก็ยังไม่พบ ไม่เป็นไรเราจะตามให้ถึงที่สุด เราไม่เคยย่อท้อที่จะทำ การค้นหาเพื่อหาหลักฐานสักอย่าง... อะไรก็ได้.. ที่จะเล่นงานพวกใจทรามเหล่านี้..
ใต้ท้องเรือลำนั้นก็เหมือนกับทุกลำที่ถูกค้น มืดและสกปรก เราเดินดูจนทั่ว ฉายไฟกราด แต่แค่นั้นยังไม่พอเรายังใช้มือล้วงลงไปควานหาหลักฐานในทุกแห่งที่น่าสงสัย ไม่สนใจว่ามือจะเลอะเปรอะเปื้อนหรือความสกปรกจะน่าขยะแขยงเพียงใด แล้วเราก็พบไส้สมเสร็จที่ยาวกว่าหนึ่งเมตรหลงอยู่ใต้คราบน้ำมันในท้องเรือ มันฟัองตัวเองถึงเจ้าของเรือที่เราตามมาค้นหลักฐานต่อที่ท่าเรือของเขื่อนในที่สุดมนุษย์ใจโหดก็ต้องชดใช้กรรมที่ตัวเองก่อกับสัตว์ป่าที่น่าสงสาร”
เมื่อเจ้าของเรือลำนั้น จำนนต่อหลักฐานและใช้กรรมตามกฏหมายแล้ว คุณสืบจึงรู้สึกสงบลง และมุ่งมั่นช่วยเหลือสัตว์ที่ตกค้างต่อไป บางครั้งความหวาดกลัวระแวงภัย ทำให้สัตว์นั้นทำร้ายคณะผู้ช่วยเหลือจนได้รับบาดเจ็บ แต่พวกเขาช่างน่าสรรเสริญน้ำใจ ที่ไม่ได้ถือสาเอาโทษ และปล่อยให้มันไปตามยะถากรรม แต่กลับยังคงช่วยอพยพสัตว์ที่เหลือต่อไปอีก 2 ปี 4 เดือน จึงยุติโครงการ
เป็นความรู้อีกมุมหนึ่ง ที่ผู้เขียนไม่เคยรับทราบมาก่อน เนื่องด้วยวิถีชีวิตและอาชีพที่แตกต่างกันไป ไม่รู้ว่ายังมีคนกลุ่มนี้ ที่ทำงานอยู่ในป่า เงินเดือนน้อยนิด แต่กลับมีภารกิจหน้าที่ที่ยิ่งใหญ่เกินตัว ต้องกินกลางดิน นอนกลางป่า จะไปไหนก็อาศัยการเดินเป็นหลัก ข้ามป่าเขาเป็นลูกๆ อยู่ในป่าเป็นสัปดาห์ ต้องะวังภัยจากสิ่งมีชีวิตที่เขากำลังปกป้องพวกมันอยู่ แต่สิ่งที่ทำให้พวกเขานั้น รู้สึกหดหู่มากที่สุด กลับเป็นการถูกลอบทำร้ายจากคนผู้บุกรุกป่า ถูกยิงทิ้งเหมือนไร้ค่าในขณะปฏิบัติหน้าที่ปกป้องป่า ชืวิตของพวกเขามีคุณค่ามาก แต่ในสายตาของหน่วยเหนือกลับไม่ค่อยเห็นความสำคัญในการสูญเสียชีวิตของพวกเขา
ที่จริงป่าไม่ได้แตกเพราะน้ำ เพราะเขื่อน เพราะภัยพิบัติต่างๆ แต่มันกำลังจะแตกไปพร้อมการที่คนพาลผู้มีอิทธิพล ที่เข้ามาฆ่าสัตว์ มาตัดต้นไม้ มาฆ่าเพื่อนร่วมงานของคุณสืบนั่นเอง
ความเห็น (6)
ติดตามอ่านเรื่องราว ...ประทับใจมากในชีวิตการทำงานของคุณสืบ...ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะคุณดร.พจนา ขอบคุณนะคะที่ติดตามอ่านตลอดมา ยังมีเรื่องที่ไปสืบค้นพอให้ได้มาเล่าสู่กันอีกนะคะ ยิ่งอ่านยิ่งคิดถึงท่่นค่ะ
ขอบคุณมากนะคะ นำเรื่องที่ทราบอย่างละเอียดในกระบวนการทำงานมาให้ทราบ เจ้าหน้าที่ทำงานกันอย่างจริงจัง ชื่นชมมากที่สุดค่ะ
ผู้ใหย่ไม่ได้รักป่าอย่าวจริงจังครับ
และไม่ได้รักผู้ปกป้องป่าด้วยครับ
ขอบคุณบันทึกดีๆ ครับ
สวัสดีค่ะคุณกานดา คนจริง ทำจริงและใจใหญ่ สรรเสริญท่านจริงๆ จึงขอนำเรื่องของท่านมาบันทึกเก็บไว้อ่านค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
สวัสดีค่ะคุณเครื่องหมาย?คำถามเดียว ประวัติศาสตร์ย่อมผ่่านไปแล้วเปลี่ยนแปลงไม่ได้ แต่น่าแปลกที่เรื่องเดิมๆก็ยังเกิดขึ้นต่อเนื่องมาเช่นเดิม ช่วยกันปลุกจิตสำนึกที่ดีให้คนในสังคมนะคะคุณพ่อ