" สร้างพลังผู้กล้า เยาวชนอาสา สู่การพัฒนา อย่างพอเพียง " ตอนที่ 1 กำเนิดผู้กล้า

   

 เพราะจิตสำนึกย้ำเตือนให้เรารู้ตัวเสมอว่า.." เราคือนักคิด นักเขียน ของปวงประชา " ดังมาร์ช เมื่อครั้งยังเป็นนักศึกษา ดังแว่วในหู ทะลุสู่สมอง และสองมือ ทั้งหลับและตื่น ตั่งแต่เมื่อ 19 ปีทีแล้วเมื่อครั้งเป็นน้องใหม่ รั้วม่วงขาว ลูกช้างดอย เด็กภูธรคนนี้ยังจำได้ดี..

" เหล่าศึกษาศาสตร์ลูกราดดดดดด สะะะะะ ด๊อนนนนนนนน ไทยยยยยยยยยยย

เร๊าาาาาาาทุ๊กกกกกคน ภูมิใจคณะที่อยู่ แม้ว่าไม่เด่นนนนนนนน ไม่ดังงงงงง ไม่โก้ ไม่หรู

เป็นคุณครู ทีรักของนักเรียน การสอนการสั่งนั้นคือชีวิตตตตตตต..ขอมอบดวงจิตสถิต

เสถียรไม่เคยน้อยใจในชาตินี้ เป็นครูที่ดีมีความเพียร นักคิดนักเขียนของปวงประชา  หยาด

น้ำเงินหยดบนความศรัทธา เพื่อประชา มหาที่ฉันอยู่ ด้วยจิตองอาจ ช่วยชน ช่วยชาติ "

รุ่นพี่ยังสั่งให้พวกเรายืนนิ่งๆ มือไพล่หลังไว้ ยึดอกขึ้น ร้องตะโกนดังๆ ให้เสียงก้องฟ้า ตอน

นั้นไม่ยังรู้ว่า เบืองหลังของการร้องเพลงนี้เพื่ออะไร เเต่เมื่อใดก็ตามที่ร้องเพลงนี้ต่อหน้าผู้

คนเยอะๆ ขนเราจะลุกตั้ง บอกถึงปณิธาณและความตั้งใจในการเป็นครู ความคาดหวังของ

สังคม และความยิ่งใหญ่ของจิตวิญญาณของคนเป็นครูจริงๆ..

 

     เมื่อมานึกถึงตอนนี้..อยากปรบมือดังๆให้ผู้ที่คิดและแต่งเพลงนี้จริงๆ..ท่านอัจฉริยะ

เหลือเกินแต่งเพลงได้กินใจ มีความหมาย และ ปลุกเร้าใจให้คนที่เป็นครูได้ตระหนักถึง

บทบาทหน้าที่ของตนได้อย่างแท้จริง..

     วันนี้..ฉันได้รับมอบหมายให้เป็นหัวหน้ากองเชียร์และเชียร์ลีดเดอร์ของโรงเรียน เพื่อ

ทำการแข่งขันในการแข่งขันกีฬาอำเภอประจำปีซึ่งจะมีขึ้นทุกปี ไม่รู้ว่าทำไมทุกคนถึงมองว่า

ฉันจะทำหน้าที่นี้ได้ การเป็นโรงเีรียนขนาดใหญ๋และ มีศักยภาพแต่ไม่เคยไ้ด้เข้ารอบในปีที่

ผ่านๆมา ฉันรับรู้มาว่า..เพราะที่นี่ไ่ม่เน้นกิจกรรม แต่เน้นวิชาการ..อิอิ..ฉันแอบยิ้มใน

ใจ..จริงๆแล้วถ้าทำสองเรื่องนี้ให้ควบคู่กันไป..ถ้าเด็กมีวินัย ใฝ่เรียนรู้ การพัฒนากิจกรรมกับ

วิชาการให้ทำไปพร้อมๆกัน..มันจะไมุ่้คุ้มค่า และได้ผลมากกว่ากันเหรอ..นั่นแน่..คิดเองอีก

แล้วเรา..อิอิ..น่าขอใ้ห้นอกกรอบบ้างสักนิด..ก็พอใจ..อิอิ..รึฉันอาจเป็นเด็กกิจกรรมมากเกิน

ไปไม่รู้น้อ..ไม่รู้สินะ..สำหรับตัวเองมองว่า..เด็กหากเครียดเกินไปก้ไม่ดี ต้องมีกิจกรรมให้

เขาทำควบคู่ไปกับการเรียน..จะได้ผลดีกว่า..ซึ่งนั่นฉันมองจากตัวเอง..ซึ่งเมื่อก่อนเป็นเด็ก

เรียนแต่เอาตวแทบไม่รอด ไม่มีเพื่อน ..เข้ากับใครไม่ได้..พูดไม่เป็น เรียนเก่งอย่างเดียว..ดี

หน่อยที่เกิดมาจน..ทำให้มีความอดทน..มากกว่าคนอื่น..เลยทำให้ปรับตัวไ้ด้..แต่กว่าจะค้น

พบตัวเองและก้าวพ้นตรงจุดนั้นมาได้ก็ ม. 6 เข้าไปแล้ว..แต่มีโอกาสทำกิจกรรมจริงๆก็ตอน

ปี 2 และ ปี 3 นั่นทำให้ชีิวิตของเราเปลี่ยนไป..มองโลกได้กว้างขึ้น..ได้มีโอกาสช่วยเหลือ

คน ได้ทำค่ายต่างๆ ได้รู้จักคำว่าให้ผู้อื่น ได้รู้จักคำว่าเพื่อน ได้เสียสละ ได้แบ่งปัน ยิ่งทำ

กิจกรรมมากขึ้น ก็ได้เพื่อนมากขึ้น..ได้อะไรๆมากขึ้น ลดความเห็นแก่ตัวลง  ได้เรียนรุ้ชีวิต

ได้เรียนรู้นิสัยคน เหอๆ..คนนิก็มีทั้งดีและไม่ดีเนาะ..คนดีก็ดีไป..คนไม่ดี..ก็เเก้ยาก..ตรงนี้

ต้องยอมรับ..หุหุ..ต้องให้เวรกรรม..ลงโทษเขาเอง..ว่าแล้ว..ก็เดินยิ้มส่ายหัวเดินออกมา..นี่

แหล่ะโลก..ว่าแล้วนักศึกษากิจกรรมดีเด่น ที่เกือบเอาตัวเองไม่รอดเรื่องการเรียนในสมัยนั้นก็

เดินส่ายก้นด๊อกแด๊กๆ ออกมา..อย่างสง่าผ่าเผย (ตรงไหนนิ) อิอิ..

เหอะน่า..ถึงอย่างไร..เราก็ผ่านตรงนั้นมาได้..ด้วยโครงการคุรุทายาท ถึงจะไม่มีเกียรตินิยม

การันตี แต่เราก็จบ 3 ปี ครึ่งได้ละกันน๊าลลล ดีดิ..คุยได้อีก..555 (นึกหมั่นใส้ตัวเอง

เหมือนกันนะนิ อิอิ) จบก่อนคนอื่นเขา.ก้เลยต้องรับปริญญาพร้อมรุ่นพี่..และที่สำคํญต้องรอ

เรียกบรรจุ..เกือบปี..เเหน่ะ..ไม่เป็นไรเวลาที่เหลือก็ทำงานอื่นรอไปก่อน..มีงานมากมายให้

เราลองทำ..ระหว่างนั้น..ทั้งงานประชาสัมพันธ์ งานขายบ้านและที่ดิน งานบัญชีขายรถมอ

เตอไซค์ แต่ดูแล้ว..ไม่มีงานไหนเหมาะกับเราสักงาน..เจ้านายบอกว่า..เราหนะเหมาะกับ

การเป้นครูแล้ว..เพราะซื่อ..และโกหกไม่เป็นว่างั้น..555+ ชมหรือด่า..นิ..

ในที่สุด..จดหมายเรียกบรรจุก็มาหลังจากรอคอยเป็นเวลา 9 เดือนหลังจากเรียนจบ..

     เริ่มเป็นคุณครูเต็มตัว..ครั้งแรก..ตื่นเต้นๆ..จริงๆ...ทำตัวไม่ถูก..คุณครูสาว..หน้าตา

ดี..ตัวเล็กๆฉบับกระเป๋า..อิอิ..(เข้าข้างตัวเอง..จนน่าหมั่นใส้ 55 ) 

ชีวิตการทำงานตั้งแต่เริ่มต้น เป็นน้องใหม่ก็สนุกดี มีพี่ๆเป็นเทรนเนอร์ให้ทุกเรือง เรียนรู้งาน

ใหม่ เป็นผู้ใหญ่เต็มตัว มีความรับผิดชอบมากขึ้น แต่ ก็หนีไม่พ้นการเป็นนักกิจกรรมเช่นเคย

ได้รับผิดชอบงานประชาสัมพันธ์ งานพิธีกร และงานอะไรๆอีกหลายงานที่เกี่ยวกับกิจกรรม

ตลอด ทีสำคัญได้เป็นนักเ้ต้นและนักร้องของวงดนตรีโรงเรียนด้วยนะ..ในสมัยนั้น..ที่

โรงเรียนมีวงดนตรีไว้คอยบริการหารายได้ให้นักเรียน..อิอิ..ทำไปได้..อาศัยว่าใจกล้าหน้า

ด้าน..หุุ่นไม่ให้แต่ใจรักนะสิ..อิอิ..อยากบอกว่า..นี่คือตัวฉัน..ฉันค้นพบแล้ว..ฉันมีความสุข

ที่ได้เป็นแบบนี้..และฉันทำแบบนี้..ฉันทำได้ดี..ฉันบอกตัวเองว่า..ทำต่อไป..หน้าที่ในการ

สอนก็ต้องไม่ทิ้ง หน้าที่อื่นก็ต้องทำให้ดี..แบ่งงาน เเบ่งเวลาให้เป็นอย่าเอาไปปนกัน..เมื่อ

ทำทุกอย่างลงตัว..เราจะมีความสุข..และฉัน..ก้มีความสุข..กับมัน..ตรงนั้น..

.....จุดกำเนิด..และเริ่มต้น..ได้..บังเกิดแล้ว...จ้า...

 

ขอบคุณรูปภาพสวยๆจาก..

https://www.google.co.th

 

 

[ธีระวุฒิ ศรีมังคละ]

เยาวชนอาสาจะนำพาให้ประเทศชาติพอเพียง... เพราะเขาได้ผ่านกระบวนการเกลาจิตใจมาเเล้วจากงานที่เขาได้ดำเนินงาน ... ผมขอเป็นกำลังใจให้นะครับ.. ในฐานะที่เป็นเยาวชนอาสาอีกคนหนึ่ง ...