ในการทำงานจิตอาสาในโรงพยาบาล บ่อยครั้งพบว่าผู้ให้การช่วยเหลือผู้ป่วยมีความจำเป็น ...ต้องเป็นผู้ที่มีอารมณ์ขัน
ดังเรื่องราวที่อยากบันทึกเก็บไว้้คือ มีน้องผู้ทำหน้าที่ช่วยเหลือผู้ป่วย และเป็นผู้ที่มีความชำนาญการในการให้บริการ
ที่ช่วยให้ผู้ป่วยหายเครียดและมีความสุขไปกับการรอคอยอยู่ท่านหนึ่ง ในขณะที่เธอทำหน้าที่ปฏิบัติการนั้น
เธอจะมีวิธีผ่อนคลายความตึงเครียด ในระหว่างการทำงานเสมอๆ
และได้รับความพึงพอใจจากผู้มารับบริการ ด้วยลีลาเหมือนคนจริงจัง แต่แฝงไว้ด้วยอารมณ์ขันเสมอ
เช่นเมื่อวานนี้ มีคนไข้ถามเธอว่า ทำไมเธอจึงให้ชายคนหนึ่งได้รับการเข้าพบแพทย์เร็วผิดปกติ
(ความจริงเป็นคนไข้ที่มายื่นบัตรเข้ารับการรักษาเป็นคนแรก แต่เข้าห้องมานั่งรอแพทย์หลังจากคนอื่น)
เธอตอบว่า "ก็หนูไม่กล้าเสี่ยง หนูกลัวค่ะ ถ้าหนูเป็นอะไรไปวันหลังคุณป้ามาหาหนูไม่เจอ แล้วใครจะช่วยคุณป้าละค่ะ"
คุณป้าทำท่างง แล้วถามอย่างห่วงใยว่า"มีใครจะทำร้ายหนูหรือ"
น้องผู้ช่วยเหลือผู้ป่วย ยังคงทำสีหน้ากังวลยิ่งขึ้นหากดวงตานั้นก็ยังบ่ีงบอกว่าเป็นคนช่างฝัน
เธอตอบคุณป้าว่า "หนูไม่กล้าเสี่ยงจริงๆนะคะคุณป้า คุณป้านั่งรอไปใจเย็นๆนะ หิวไหม"
คุณป้าตอบ "ไม่หิวหรอก แต่ป้ายังสงสัยว่าทำไมหนูถึง ให้คิวพบหมอหนุ่มคนนั้นไวจังเลย"
เธอส่งเสียงหวานตอบว่า "คุณป้าขา...คุณป้าไม่ได้ยินหรือค่ะตอนหนูเรียกชื่อเขาดังๆ นี่ดีนะที่หนูไหวตัวทัน
ถ้าหนูเป็นอะไรไป ใครจะช่วยหนูได้ จริงไหมป้า"
ฉันนิ่งมองเธอและเห็นแววตาเธอฉายแววความสุขที่ได้ช่วยหันเหความสนใจของคุณป้าออกจากการเฝ้าจับตา
จ้องไปที่หน้าห้องตรวจด้วยอาการกระวนกระวายทั้งกายและใจให้น้อยลง แต่หันมาตั้งอกตั้งใจอยากรู้ความจริงจาก
เจ้าหน้าที่ให้การช่วยเหลือผู้ป่วยแทน คุณป้าหันมาสนใจมองน้องผู้ช่วยเหลือผู้ป่วยแทนเช่นเดียวกับคนไข้รายอื่นๆ
ที่ต่างวางความทุกข์เรื่องการรอคอยลง เสียงในห้องเงียบลง สายตาทุกคู่หันมามองเธอผู้สวยชุดสีเหลืองสบายตา
ใบหน้าเรียบเฉย แต่ดวงตาคู่นั้นยังคงทำงานอย่างมีความสุข
น้ำเสียงที่เธอเรียกคนไข้ ผู้ป่วยนั้นแฝงไว้ด้วยความเอื้ออาทร
และทีเล่นทีจริงหากพบว่ามีการผิดขั้นตอนเกิดขึ้น เธอจะอธิบายอย่างจริงจัง เสียงดังฟังชัด
ผู้มารับบริการกลับมองเธอด้วยสีหน้าอมยิ้มเสมอๆ เสียงคุณป้าเร่งเร้าให้เธอรีบตอบข้อสงสัย
แต่ดูเหมือนว่าเธอจะรีรอกับการให้คำตอบ เดินผ่านไปหาผู้ป่วยคนอื่น และทักทายบ้างวิ่งป๊าดไปยืนเคียงข้างผู้ป่วยที่แพทย์กำลัง
ซักอาการผู้ป่วย เธอทำหน้าที่ประสานและเชื่อมการสื่อสารระหว่างแพทย์กับคนไข้ได้ดีมากๆ
เธอมายืนสำรวมหน้าคุณป้า และบอกว่าเธอกำลังจะให้คำตอบแล้วให้ตั้งใจฟัง
ทุกคนนิ่งและจ้องเธออีกครั้ง
เธอตอบด้วยเสียงเรียบๆว่า"ก็ผู้ชายคนนั้น..เขาชื่อนายเขียว แม่นปืน หนูกลัวเขาค่ะ"
เสียงหัวเราะดังขึ้นได้ง่ายมาก ตามมาด้วยเสียงพูดว่า "นั่นประไร ฉันว่าแล้ว"
แล้วเสียงหัวเราะก็แทนที่เสียงเรียกร้องเข้าพบแพทย์เร็วๆ ก่อนที่เธอจะเฉลยความจริง (ขำๆค่ะ)
เราทุกคนต่างก็รีบเร่ง ต่างทำตามใจตัวเอง จะมีสักกี่คนที่ยอมเสียสละเวลาเพื่อผู้อื่นได้้บ้า่ง...ไม่็มากก็น้อย
ฉันก็อดชื่นชมความดีของเธอไม่ได้ ที่เธอสามารถสร้างรอยยิ้มเสียงหัวเราะให้ผู้อื่นได้
อีกทั้งยังสร้างบรรยากาศศการรักษาอบอุ่นเป็นกันเองมากยิ่งขึ้น
นอกจากนี้เธอยังเป็นคนช่างสังเกตเพื่อให้แพทย์ทำงานได้สะดวกและรวดเร็ว ยิ่งขึ้น
นี่เป็นพัฒนาการการทำงานที่เกิดจากการสั่งสมประสบการณ์การเรียนรู้ควบคู่ไปกับการปฏิบัติหน้าที่ที่สมบรูณ์
มีสติใคร่ครวญในการทำงานซึ่งในฐานะผู้ทำหน้าที่ช่วยเหลือผู้ป่วยไปพร้อมๆกับการพัฒนาตนเองให้มีความสามารถ
ที่จะสื่อสารกับผู้ให้การรักษาผู้ป่วย และเป็นที่ยอมรับว่าน้องผู้ให้การช่วยเหลือผู้ป่วยหลายคนของOPD
มีความสามารถสูงกว่าตำแหน่งที่เธอเป็นอยู่
ขอบคุณโลกสวยด้วยมือเธอดัุ่งกรณี...
คุณศรี.....หนึ่งในเจ้าหน้าที่ผู้ช่วยเหลือคนไข้ผู้มีอารมณ์ขัน
ขอบคุณค่ะ
เป็นเรื่องอารมณ์ขันที่น่ารักค่ะครูต้อย
|
น้องศรี สุทัศน์ค่ะ พี่คุณนุ๊ย
น่ารักมากเลย เมื่อวานนี้คนไข้อายุรกรรม 2 ข้างล่างเยอะมาก
คุณหมอก็คงเหนื่อย เพราะแฟ้มประวัติคนไข้ยังเหลืออีกกองโต
น้องศรีทำงานด้านนี้ได้ดีมากๆเลยนะคะ ทั้งดูแลถามทุกข์สุขได้ถ้วนหน้า
เก้าอี้ไม่พอให้ผู้ป่วยนั่ง ตั้งแต่ 09.00น.แล้ว
แต่ยังโชคดีที่เก้าอี้ในห้องfit for life ไม่ได้ใช้
ห้องว่าง ก็ให้คนไข้และญาติที่ยืนรอเข้าไปใช้เป็นที่พักรอเรียกตรวจ
คนไข้เบาหวานตรวจเท้าก็เยอะนะคะ น่าเป็นห่วงจังเลย
น้องสายฝนทำงานมือระวิงเลยค่ะ
จิตอาสาช่วยได้เล็กน้อย เรื่องสอนทำสปาเท้าให้ผู้ป่วย
และให้ผู้ป่วยฝึกทำสปาเท้าให้ตัวเองไปด้วย
ขอบคุณค่ะ
ทำงานมีความสุข ...สนุกกับการทำงานนะคะ
ขอบคุณดอกไม้กำลังใจทุกๆดอกนะคะ
ฝนนี้ทุกเพื่อนที่ชุ่มฉ่ำ ดอกไม้และต้นไม้เบิกบานชูช่อนะคะ
nui |
ชยพร แอคะรัจน์ |
ยายธี |
Joy |
ดร. พจนา แย้มนัยนา |
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์ |
เบจิต้า |
ขอบคุณค่ะ
|
ดร. พจนา แย้มนัยนา
|
ขอบคุณค่ะ ความสุขเล็กๆเหมือนดอกไม้บานค่ะ
แม้กลีบร่วงโรยความทรงจำยังเข้ามาแทนที่ค่ะ
มาตอบคำถามที่พี่ต้อยติ่งถามชื่อเจ้าต้นหายากนี้จ้ะ มันคือ ต้น " อุตพิด " จ้าาา
ไม่เหมือนอุตพิตที่เคยรู้จักเลยนะคะ
สมัยเด็กๆเห็นคุณแม่ปลูกไว้นั้นดอกจะเป็นสีแดงออกแดงกำมะหยี่จัดมีก้านดอกด้วย
ส่งกลิ่นแรงมาก และมักบานข้างแรม
ที่สำคัญคือต้นไม่เหมือนกันด้วยค่ะ
ขอบคุณค่ะ