อารมณ์ขันของผู้ช่วยเหลือผู้ป่วย


ในการทำงานจิตอาสาในโรงพยาบาล บ่อยครั้งพบว่าผู้ให้การช่วยเหลือผู้ป่วยมีความจำเป็น ...ต้องเป็นผู้ที่มีอารมณ์ขัน

ดังเรื่องราวที่อยากบันทึกเก็บไว้้คือ มีน้องผู้ทำหน้าที่ช่วยเหลือผู้ป่วย และเป็นผู้ที่มีความชำนาญการในการให้บริการ

ที่ช่วยให้ผู้ป่วยหายเครียดและมีความสุขไปกับการรอคอยอยู่ท่านหนึ่ง ในขณะที่เธอทำหน้าที่ปฏิบัติการนั้น

เธอจะมีวิธีผ่อนคลายความตึงเครียด ในระหว่างการทำงานเสมอๆ

 

และได้รับความพึงพอใจจากผู้มารับบริการ ด้วยลีลาเหมือนคนจริงจัง แต่แฝงไว้ด้วยอารมณ์ขันเสมอ

เช่นเมื่อวานนี้ มีคนไข้ถามเธอว่า ทำไมเธอจึงให้ชายคนหนึ่งได้รับการเข้าพบแพทย์เร็วผิดปกติ

(ความจริงเป็นคนไข้ที่มายื่นบัตรเข้ารับการรักษาเป็นคนแรก แต่เข้าห้องมานั่งรอแพทย์หลังจากคนอื่น)

เธอตอบว่า "ก็หนูไม่กล้าเสี่ยง หนูกลัวค่ะ ถ้าหนูเป็นอะไรไปวันหลังคุณป้ามาหาหนูไม่เจอ แล้วใครจะช่วยคุณป้าละค่ะ"

คุณป้าทำท่างง แล้วถามอย่างห่วงใยว่า"มีใครจะทำร้ายหนูหรือ"

น้องผู้ช่วยเหลือผู้ป่วย ยังคงทำสีหน้ากังวลยิ่งขึ้นหากดวงตานั้นก็ยังบ่ีงบอกว่าเป็นคนช่างฝัน

เธอตอบคุณป้าว่า "หนูไม่กล้าเสี่ยงจริงๆนะคะคุณป้า คุณป้านั่งรอไปใจเย็นๆนะ หิวไหม"

คุณป้าตอบ "ไม่หิวหรอก แต่ป้ายังสงสัยว่าทำไมหนูถึง ให้คิวพบหมอหนุ่มคนนั้นไวจังเลย"

เธอส่งเสียงหวานตอบว่า "คุณป้าขา...คุณป้าไม่ได้ยินหรือค่ะตอนหนูเรียกชื่อเขาดังๆ นี่ดีนะที่หนูไหวตัวทัน

ถ้าหนูเป็นอะไรไป ใครจะช่วยหนูได้ จริงไหมป้า"

ฉันนิ่งมองเธอและเห็นแววตาเธอฉายแววความสุขที่ได้ช่วยหันเหความสนใจของคุณป้าออกจากการเฝ้าจับตา

จ้องไปที่หน้าห้องตรวจด้วยอาการกระวนกระวายทั้งกายและใจให้น้อยลง แต่หันมาตั้งอกตั้งใจอยากรู้ความจริงจาก

เจ้าหน้าที่ให้การช่วยเหลือผู้ป่วยแทน คุณป้าหันมาสนใจมองน้องผู้ช่วยเหลือผู้ป่วยแทนเช่นเดียวกับคนไข้รายอื่นๆ

ที่ต่างวางความทุกข์เรื่องการรอคอยลง เสียงในห้องเงียบลง สายตาทุกคู่หันมามองเธอผู้สวยชุดสีเหลืองสบายตา

ใบหน้าเรียบเฉย แต่ดวงตาคู่นั้นยังคงทำงานอย่างมีความสุข

น้ำเสียงที่เธอเรียกคนไข้ ผู้ป่วยนั้นแฝงไว้ด้วยความเอื้ออาทร

และทีเล่นทีจริงหากพบว่ามีการผิดขั้นตอนเกิดขึ้น เธอจะอธิบายอย่างจริงจัง เสียงดังฟังชัด

ผู้มารับบริการกลับมองเธอด้วยสีหน้าอมยิ้มเสมอๆ เสียงคุณป้าเร่งเร้าให้เธอรีบตอบข้อสงสัย

แต่ดูเหมือนว่าเธอจะรีรอกับการให้คำตอบ เดินผ่านไปหาผู้ป่วยคนอื่น และทักทายบ้างวิ่งป๊าดไปยืนเคียงข้างผู้ป่วยที่แพทย์กำลัง

ซักอาการผู้ป่วย เธอทำหน้าที่ประสานและเชื่อมการสื่อสารระหว่างแพทย์กับคนไข้ได้ดีมากๆ

เธอมายืนสำรวมหน้าคุณป้า และบอกว่าเธอกำลังจะให้คำตอบแล้วให้ตั้งใจฟัง

ทุกคนนิ่งและจ้องเธออีกครั้ง

เธอตอบด้วยเสียงเรียบๆว่า"ก็ผู้ชายคนนั้น..เขาชื่อนายเขียว แม่นปืน หนูกลัวเขาค่ะ"

เสียงหัวเราะดังขึ้นได้ง่ายมาก ตามมาด้วยเสียงพูดว่า "นั่นประไร ฉันว่าแล้ว"

แล้วเสียงหัวเราะก็แทนที่เสียงเรียกร้องเข้าพบแพทย์เร็วๆ ก่อนที่เธอจะเฉลยความจริง (ขำๆค่ะ)

เราทุกคนต่างก็รีบเร่ง ต่างทำตามใจตัวเอง จะมีสักกี่คนที่ยอมเสียสละเวลาเพื่อผู้อื่นได้้บ้า่ง...ไม่็มากก็น้อย

ฉันก็อดชื่นชมความดีของเธอไม่ได้ ที่เธอสามารถสร้างรอยยิ้มเสียงหัวเราะให้ผู้อื่นได้

อีกทั้งยังสร้างบรรยากาศศการรักษาอบอุ่นเป็นกันเองมากยิ่งขึ้น

 นอกจากนี้เธอยังเป็นคนช่างสังเกตเพื่อให้แพทย์ทำงานได้สะดวกและรวดเร็ว ยิ่งขึ้น

นี่เป็นพัฒนาการการทำงานที่เกิดจากการสั่งสมประสบการณ์การเรียนรู้ควบคู่ไปกับการปฏิบัติหน้าที่ที่สมบรูณ์

มีสติใคร่ครวญในการทำงานซึ่งในฐานะผู้ทำหน้าที่ช่วยเหลือผู้ป่วยไปพร้อมๆกับการพัฒนาตนเองให้มีความสามารถ

ที่จะสื่อสารกับผู้ให้การรักษาผู้ป่วย และเป็นที่ยอมรับว่าน้องผู้ให้การช่วยเหลือผู้ป่วยหลายคนของOPD

มีความสามารถสูงกว่าตำแหน่งที่เธอเป็นอยู่

ขอบคุณโลกสวยด้วยมือเธอดัุ่งกรณี...

คุณศรี.....หนึ่งในเจ้าหน้าที่ผู้ช่วยเหลือคนไข้ผู้มีอารมณ์ขัน

ขอบคุณค่ะ

 

หมายเลขบันทึก: 551030เขียนเมื่อ 16 ตุลาคม 2013 07:14 น. ()แก้ไขเมื่อ 16 ตุลาคม 2013 07:23 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (7)

เป็นเรื่องอารมณ์ขันที่น่ารักค่ะครูต้อย

nui

 

น้องศรี สุทัศน์ค่ะ พี่คุณนุ๊ย

น่ารักมากเลย เมื่อวานนี้คนไข้อายุรกรรม 2 ข้างล่างเยอะมาก

คุณหมอก็คงเหนื่อย เพราะแฟ้มประวัติคนไข้ยังเหลืออีกกองโต

น้องศรีทำงานด้านนี้ได้ดีมากๆเลยนะคะ ทั้งดูแลถามทุกข์สุขได้ถ้วนหน้า

เก้าอี้ไม่พอให้ผู้ป่วยนั่ง ตั้งแต่ 09.00น.แล้ว

แต่ยังโชคดีที่เก้าอี้ในห้องfit for life ไม่ได้ใช้

ห้องว่าง ก็ให้คนไข้และญาติที่ยืนรอเข้าไปใช้เป็นที่พักรอเรียกตรวจ

คนไข้เบาหวานตรวจเท้าก็เยอะนะคะ น่าเป็นห่วงจังเลย

น้องสายฝนทำงานมือระวิงเลยค่ะ

จิตอาสาช่วยได้เล็กน้อย เรื่องสอนทำสปาเท้าให้ผู้ป่วย

และให้ผู้ป่วยฝึกทำสปาเท้าให้ตัวเองไปด้วย

ขอบคุณค่ะ

ทำงานมีความสุข ...สนุกกับการทำงานนะคะ

ขอบคุณดอกไม้กำลังใจทุกๆดอกนะคะ

ฝนนี้ทุกเพื่อนที่ชุ่มฉ่ำ ดอกไม้และต้นไม้เบิกบานชูช่อนะคะ

 nui 
 ชยพร แอคะรัจน์
 ยายธี
 Joy
 ดร. พจนา แย้มนัยนา
 ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
 เบจิต้า

 อัญชัญ ครุฑแก้ว

ขอบคุณค่ะ

 

 
ดร. พจนา แย้มนัยนา
 

ขอบคุณค่ะ ความสุขเล็กๆเหมือนดอกไม้บานค่ะ

แม้กลีบร่วงโรยความทรงจำยังเข้ามาแทนที่ค่ะ

 

 

มาตอบคำถามที่พี่ต้อยติ่งถามชื่อเจ้าต้นหายากนี้จ้ะ  มันคือ ต้น " อุตพิด " จ้าาา

ไม่เหมือนอุตพิตที่เคยรู้จักเลยนะคะ

สมัยเด็กๆเห็นคุณแม่ปลูกไว้นั้นดอกจะเป็นสีแดงออกแดงกำมะหยี่จัดมีก้านดอกด้วย

ส่งกลิ่นแรงมาก และมักบานข้างแรม

ที่สำคัญคือต้นไม่เหมือนกันด้วยค่ะ

ขอบคุณค่ะ

 

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท