แอบฝัน..กับยางแอสฟัลต์..แล้วฝันก็เป็นจริง

อย่างน้อย..อัตลักษณ์ของโรงเรียน..จะได้ใกล้ความจริงมากขึ้น.....ที่โรงเรียนได้กำหนดไว้ว่า "สะอาด ซื่อสัตย์ เคร่งครัดวินัย ใฝ่เรียนใฝ่รู้ เชิดชูพอเพียง" งานนี้ "ความสะอาด"ของโรงเรียนเกิดขึ้นได้อย่างแน่นอน

สัปดาห์นี้..ไปทำงานด้วยรอยยิ้ม ส่งรอยยิ้มให้กับครูและนักเรียน..แต่ภายในร่างกายโทรมสุดๆ สภาพเหมือนคนบอบช้ำภายในอย่างบอกไม่ถูก สาเหตุหลักๆมาจากทานข้าวไม่ได้..แล้วคิดหาสาเหตุต่อไปว่า ทานข้าวไม่ได้เพราะอะไร แน่นอนล่ะ เกิดจากกังวลในภารกิจการงาน ที่ยังสะสางไม่เสร็จ ซึ่งรวมทั้งงานการสร้างถนนลาดยางในโรงเรียน

จริงๆแล้วก็เข้าใจอยู่ ว่างานบางงานนั้นเหนือการบังคับควบคุมของเรา โดยที่เราไม่มีอำนาจในการควบคุมสั่งการแต่อย่างใด เพียงแต่ต้องการให้เสร็จตามแผนงานที่วางไว้บ้างเท่านั้น เมื่อจดจ่อมากเข้า ก็ทานข้าวไม่เป็นเวลา รอว่าเมื่อไหร่งานชิ้นแรกจะเสร็จ เพื่องานชิ้นต่อไป..จะได้ลงมือทำเสียที

พอผู้รับเหมาส่งคนงานและเครื่องจักรมาลุยงานลาดยาง เริ่มลงมือได้ตลอดทั้งวัน ฝนฟ้าเริ่มเป็นใจ ผมรู้สึกดีใจมาก เดินดูพวกเขาทำงานอย่างมีความสุข บริการน้ำและกาแฟหัวหน้าคนงานและเจ้าหน้าที่ของเทศบาลที่มาตรวจหน้างาน ผมติดตามการทำงานทุกระยะ ทุกชั่วโมง ตั้งแต่เช้ายันเย็น เดินมากเหลือเกิน แต่ไม่รู้สึกเมื่อยล้าเลย และไม่รู้สึกหิวข้าวด้วย มื้อกลางวันก็เลยมาเป็นมื้อเย็นทีเดียว

ตกเย็น..งานเสร็จเรียบร้อย ทานข้าวเสียหน่อย รู้สึกผิดสังเกต เหมือนได้กลิ่นยางมะตอยและควันจากเครื่องจักรกลที่ใช้ลาดยางเมื่อตอนกลางวันอยู่ตลอดเวลา รู้สึกกะอักกะอ่วนภายในท้อง ทานข้าวได้สองคำก็เลยอาเจียนออกหมด..ที่สุดแล้วก็ต้องไปโรงพยาบาล........

งานเสร็จถึงจะโทรมไปบ้าง..ก็คงไม่เป็นไรกระมัง ๒ - ๓ วันก็น่าจะฟื้นตัวได้ เห็นถนนหน้าอาคารแล้วชื่นใจ เป็นถนนที่แอบฝันไว้ตั้งแต่ปี พ.ศ.๒๕๔๙..ครูบางท่านอยากได้เป็นถนนคอนกรีต ผมว่าถ้าเป็นคอนกรีต จะร้อนมากและดูจะสกปรกง่าย ดูแลยาก มองแล้วไม่คลาสสิค

แต่ลาดยางสีดำ มองครึ้มคลาสสิค รับกันกับแนวต้นไม้น้อยใหญ่ ดูหมดจดสะอาดตา ครึ้มและร่มเย็น มองแล้วเหมือนรีสอร์ท ถ้าปรับระบบอีกนิดหน่อยก็คงใกล้เคียง นี่ล่ะคุณค่าของการสร้างถนนหน้าอาคารของโรงเรียนเล็กๆ ด้วยยางแอสฟัสต์ ที่แอบฝันลึกๆมาตลอด..แล้วฝันก็เป็นจริงแล้ว

อย่างน้อย..อัตลักษณ์ของโรงเรียน..จะได้ใกล้ความจริงมากขึ้น.....ที่โรงเรียนได้กำหนดไว้ว่า

"สะอาด ซื่อสัตย์ เคร่งครัดวินัย ใฝ่เรียนใฝ่รู้ เชิดชูพอเพียง" งานนี้ "ความสะอาด"ของโรงเรียนเกิดขึ้นได้อย่างแน่นอนครับ

เขียนใน GotoKnow โดย ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
ใน บ้านหนองผือ...สถานศึกษาพอเพียง

คำสำคัญ (Tags): #สถานศึกษาพอเพียง#เรื่องเล่าจากโรงเรียนเล็ก#โรงเรียนขนาดเล็ก#เรื่องเล่าเร้าพลัง

หมายเลขบันทึก: 550611เขียนเมื่อ 10 ตุลาคม 2013 00:07 น. ()แก้ไขเมื่อ 10 ตุลาคม 2013 00:16 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน