แด่ชาวสวนยาง
ขอบคุณภาพจาก www.tnews.co.th
จะคว้าฟืนเติมไฟที่ใกล้มอด
ให้ลุกโหมตลอดทั้งสวนไร่
จะโค่นทิ้งเผาราบอาบแสงไฟ
เพราะหัวใจมันหมดสิ้นทำกินพรือ???
มีแต่ป่าพรุนาที่ว้าเหว่
สวนยางเพที่เห็นเป็นไรหรือ
คนกรีดยางชอกช้ำดำกว่ามือ
แม้มีดถือก็ไม่ลับจับไม่ลง
เกษตรกรไทยกระไรนี่
ชุบชีวีพืชพันธุ์ไทยให้เสริมส่ง
คือครัวโลก ครัวไทยแท้แต่เดินดง
ไปไม่ตรงซวนทรุดฉุดทำลาย
ต้องปิดทางประท้วงไปให้รู้รอด
รัฐตาบอดไม่สนคนปักษ์ใต้
มันหลอกยากใช่วัวชนสนตะพาย
พูดไม่อายให้เงินครบคงจบที
อนิจจาชาวสวนยางถูกย่างสด
รัฐโป้ปดก็ไม่หยุดไม่รุดหนี
ราคาต่ำอยู่ไม่ไหวรายจ่ายมี
เล่นปาหี่การเมืองยอมเปลืองตัว
เมื่อชนชั้นกาแฟสดซดถึงไส้
แก้วหนึ่งให้ฝังจิตคิดในหัว
เท่าน้ำยางที่กรีดได้ในคืนมัว
มืดสลัวเป็นร้อยต้นจึงพ้นกัน
จะยืนหยัดด้วยเรี่ยวแรงแกร่งคมกล้า
ดังมีดพร้าที่พ่อเหน็บตะเข็บนั่น
จะลับไว้ให้คมกริบหยิบมาฟัน
น้ำยางอันขาวสะอาดราดรดใจ
แม้วันนี้มันมืดเหม็นเป็นเปื้อนเปรอะ
เสื้อที่เลอะมือที่กร้านงานที่ใช่
กลืนน้ำตาทั้งมวลชาวสวนไทย
ก้มหน้าไปตัดยางตามทางเรา
ขอวันรุ่งพรุ่งนี้มาทีเถิด
แล้วจะเปิดทางผ่านที่หาญเฝ้า
ขอโทษที่ทำเดือดร้อนมิผ่อนเบา
ทุกข์ร้อนเร่าจำใจให้ดิ้นรน
คงต้องรอต่อไปในข้างหน้า
การเมืองบ้ารมต.ก็ไม่สน
โค่นยางทิ้งแจกค่าปุ๋ยถุย!คนจน!
กาแฟข้นหอมสดมาซดที!
ปิยนุช ขุนสวัสดิ์
๓๐ สิงหาคม ๒๕๕๖
ความเห็น (3)
เสียดายภาครัฐบริหารไม่ค่อยจะเป็น แก้ปัญหาไม่น่าจะถูกจุด
มามอบดอกไม้
ชอบครับ
ขอบคุณบทกลอนเพื่อสังคม
คะ