บินทีละหลา

นี่แหละชีวิตนักเดินทาง

 
 
ผู้เขียน : บินหลา สันกาลาคีรี
สำนักพิมพ์ : Writer
จำนวนหน้า : 200 หน้า
ราคา : 178 บาท
ระดับความชอบ : 9/10
 
ห่างหายจากงานของพี่ต้อมาพักหนึ่ง เพราะหาซื้อมาอ่านไม่ได้
จนมาเจอเล่มนี้ในร้านหนังสือ คว้าทันทีแม้จะมีหนังสือที่ซื้อมาก่อนแล้วถึง 3 เล่ม
 
หวนทบทวนถ้าไม่นับเล่ม เจ้าหงิญ ชอบงานเขียนของพี่ต้อทุกเล่มที่ได้อ่าน มากกว่า 1 เล่มทำผมเสียน้ำตา เล่มล่าสุดคือ นกก้อนหิน
ส่วนความเรียงเล่มบินทีละหลานี้ก็อยู่ใน Waiting List มาเนิ่นนาน 
หยิบอ่านก่อนทุกเล่มที่ซื้อมาเลยครับ
แล้วก็อิ่มใจอีกครั้งกับงานของพี่ต้อ
 
อ่านแล้วก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ แอบหัวเราะจนลูกต้องหันมาถามหัวเราะอะไร?
หากใครอ่านเล่ม หลังอาน
คงรู้ว่าพี่ต้อเป็นนักเดินทางด้วยจักรยาน
น้ำหนักแกเยอะมากแต่แกก็ปั่นจากเชียงใหม่มากรุงเทพฯ ได้
พร้อมบันทึกเล่มทรงคุณค่าเล่มนั้น หลังอาน 
ใครไม่เคยอ่านกรุณาไปหาอ่านเสียนะครับ เป็นหนึ่งเล่มที่ชีวิตนี้คุณควรอ่าน
 
ในเล่มนี้มีรายละเอียดของนักเดินทางหลายเรื่องเช่นแผนที่
หนังสือที่จะพกไปด้วย การจัดเป้ เทปเพลงที่จะเอาไปด้วย
(หลายม้วนเป็นเพลงที่ผมชื่นชอบเช่นกัน)
ตอนที่ชอบมากคือตอนที่ยกเอาเพลง Wind beneath my wing มาเล่า ชอบเพลงนี้มากเช่นกัน หลงรักตั้งแต่ครั้งอยู่ในหนัง Beaches ภาพในหนังยังตราตรึง แล้วใครล่ะเป็นลมใต้ปีกคุณ แล้วเราเป็นลมใต้ปีกใครบ้าง? ความหมายของชีวิตคงอยู่ตรงนี้นี่เองครับ
 
ชอบตอนที่พูดถึงหนังสือที่จะเอาใส่เป้ พี่ต้อเปรียบเป็นคู่ชก และคู่ชกที่แกยกตัวอย่างก็น่ากลัวจริงๆ ครับ เล่มนั้นคือ ต้นส้มแสนรัก
 
พี่ต้อพูดถึงเส้นทางที่ยังไม่เปิดใช้ แต่หากเราตะลุยเข้าไปอาจเป็นผู้บุกเบิกแบบครอบครัวควิมเปอร์ในเล่ม แผ่นดินนี้เราจอง ก็ได้ นี่เป็นอีกเล่มที่อยากแนะนำ ผลงานของ Richard Powell แปลโดยเทศภักดิ์ นิยมเหตุ สนุกมากๆ ครับเรื่องนี้
 
ใน ช่วงสะพานก็ดีมาก
โดยเฉพาะที่พูดถึงสะพานเกาะยอที่สงขลา บ้านเกิดผมเหมือนกันครับ
ใช้สะพานนี้บ่อยๆ ร้านอาหารแถวนั้นก็ทานบ่อย แวะซื้อลูกสวาบ่อยๆ
แต่ไม่เคยทราบเรื่องน้ำตาของเกาะยอเลยครับ ไม่มีอะไรได้มาฟรีๆ
เรามักเสียอย่างหนึ่งเมื่อเราได้อย่างหนึ่งเสมอ
ขอบคุณสำหรับเรื่องเล่าของสะพานนี้ครับ
 
การเดินทางตอนเด็กๆ
เราก็ต้องขออนุญาตพ่อแม่ และมักจะได้รับคำปฏิเสธ
แต่พี่ต้อบอกว่าพอโตขึ้นพ่อแม่ก็ไม่ได้มายุ่มย่ามแล้ว
คนที่ปฏิเสธการเดินทางคือเราเองหาใช่ใครอื่น
 
ชอบมุกที่คุณพ่อขอให้เงินเดือนลูกในปี 3 และ 4 เพียงครึ่งเดียว
โดยให้ลูกไปทำงานพิเศษหาเงินอีกครึ่งเอง
แล้วพอวันสำเร็จการศึกษาพ่อก็เอาเงินที่กั๊กไว้ให้ลูกแล้วบอกว่า
"จงออกเดินทาง" แล้วแถมท้าย "ฝนตกระวังทางลื่น"
จดไว้ครับมุกนี้ เผื่อเอาไปใช้บ้าง
เช่น เดียวกับมุกของ 'ปราย
พันแสง ที่ให้เอาจดหมายรักของพ่อแม่เก็บไว้ อาจแปะลงสมุด
แล้วมอบเป็นของขวัญในวันแต่งงานของลูก มุกนี้ขอยืมไปใช้นะครับ สักวัน
 
ใจจริงอยากปั่นจักรยานไปทำงาน
แต่ก็มักมีข่าวอุบัติเหตุของคนปั่นจักรยานเป็นระยะๆ
บั่นทอนกำลังใจของคนอยากปั่นจักรยานมาก แต่สักวันจะทำให้ได้
แล้วจะขอคำแนะนำนะครับพี่ต้อ
 
อ่านเล่มนี่แล้วไฟฝันลุกโชติช่วงดี
ใครทำท่าไฟจะมอด เอาเล่มนี้เติมเชื้อได้
 
มีความสุขในการเดินทางทุกคนครับ