โชคดีนะน้อง..(มองหาแม่ดีกว่า)
วันพรุ่งนี้ ๑๒ สิงหาคม จะพาลูกๆ ไปกราบคุณย่าที่อยู่อยุธยา ตอนเย็นพานักเรียนไปจุดเทียนชัยถวายพระพร เฉลิมพระชนมพรรษา สมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนาถ ที่หน้าที่ว่าการอำเภอเลาขวัญ จัดโดยเทศบาลตำบลที่โรงเรียนสังกัดอยู่ พร้อมจัดชุดการแสดงด้วย ๒ ชุด นำเสนอบนเวทีใหญ่ แสงสีอลังการงานสร้าง เป็นแบบนี้มาทุกปี ก็ถือว่าทางราชการงานท้องถิ่น ทำดีมากๆ ที่เห็นความสำคัญของเรื่องนี้ ดีกว่าเอางบประมาณไปผลาญเล่น..ไม่เข้าท่า
ตื่นขึ้นมา..ในวันหยุด แล้วบันทึกในโกทูโนว์ ยังไม่เคยมี แต่วันนี้นึกขยัน เพราะเหลือบไปเห็นคำว่า "๑๒ สค. บันทึกถึงแม่สักครั้ง" ถ้างานเข้ามาเยอะ อาจไม่ได้บันทึก จริงๆแล้วก็มีบันทึกถึงแม่อยู่บ้าง เคยเขียนร้อยกรองเกี่ยวกับแม่(เจ้านาย)ที่จากไป เป็นบทร้อยกรองชิ้นแรกๆ ของชีวิต ที่ลิขิตในงานพระราชทานเพลิงศพ แต่คงต้องปรับนิดหน่อย ยังไม่นำลงจะดีกว่า ขออ่านบทกลอนสุดยอดแห่งปี ของ "คุณมะเดื่อ" ลูกศิษย์(ว่าที่)กวีซีไรท์ ในบทที่เหน็บและเจ็บใจใครไม่รู้ลึกๆ ป่านนี้คงไม่เจ็บและไม่เก็บอะไรแล้วมั้ง ระบายได้ชัดเจนขนาดนั้น ผู้น้อยขอคุกเข่า ค า ร ว ะ
วันนี้ ก็เลยหันมาปัดฝุ่น "กลอนเพลงลูกทุ่ง" ที่มุ่งเนื้อหาและมีสัมผัสเหมือนกัน เขียนไปก็คิดถึง อาจารย์ นุ ไปด้วย งานนี้ท่านจะกรุณาเราอีกหรือเปล่าหนอ เนื้อเพลงก็เฉียดๆคุณธรรมบ้างนิดหน่อย ให้ครูนิรุตอ่านและมอบให้ครูไปใส่ทำนองร้องดู มีโอกาสก็ใส่ดนตรีให้ด้วย ซึ่งครูนิรุตใช้คำว่าดีโม่ อะไรนี่แหละ จำไม่ค่อยได้ แต่ที่จำได้ ครูถามว่า..มีแรงบันดาลใจอะไร..จึงเขียนเพลงนี้ (คำถามเหมือนเราเป็นนักแต่งเพลงชื่อดัง) ครูให้เหตุผลว่า เวลาจดลิขสิทธิ์เพลง จะมีแบบให้กรอกก็จะมีคำถามแบบนี้ด้วย ก็เลยต้องถามกันเสียก่อน
ตอนแรกที่เขียนก็เห็นว่า วัยรุ่นสมัยนี้ รักกันง่าย หน่ายกันเร็ว เปลี่ยนคู่ชู้ชื่นเป็นว่าเล่น ไม่เน้นความดีแต่ดูกันที่หน้าตาและทรัพย์สิน อยู่กินกันแค่ทดลองงาน พอเบื่อหรือมีปัญหา ก็ไม่หันหน้าหารือแก้ไข ใช้อารมณ์ประเมินว่า "ไม่ผ่าน" เราเข้ากันไม่ได้ ปัญหาจึงตกอยู่ที่สังคมไทย ครอบครัวและเด็กๆ กระทบกันไปหมด เดือดร้อนวงการศึกษา และสาธารณสุข ที่ต้องมารักษาเอดส์เต็มบ้านเต็มเมือง
เขียนเพลงนี้..ก็อยากให้คิดถึงผู้หญิง..ผู้เป็น "แม่"ของเราด้วย ชี้ให้วัยรุ่นและหนุ่มไทย อกสามสี่ศอก ที่กำลังหลงใหล หรือกำลังดูใจหญิงกันอยู่ บางคนถึงขนาดกินไม่ได้นอนไม่หลับ กลัวสาวไม่รัก กลัวสาวคนรักจะทิ้งขว้าง หมดเปลืองเวลาและเงินทอง บางครั้งที่เลือกแล้ว ก็ไม่ได้เรื่อง เรียกว่าเห็นกงจักรเป็นดอกบัว..จึงอยากให้คิดถึง ผู้หญิงคนหนึ่ง(ถ้ายังมีอยู่) ที่เราเรียกว่าแม่ ผู้มีรักแท้ในหัวใจ รักใครรักจริง ไม่ทิ้งขว้าง พร้อมที่จะพูดคุยช่วยเหลือให้กำลังใจ...
ดังนั้น..หากผิดหวังในรักอื่นๆ..ปล่อยวางซะ เริ่มต้นใหม่ให้ชีวิต..แล้วหันไปดูแลคนที่รักเรา..
โชคดีนะน้อง
มอบความรักหมดหัวใจแต่น้องลาจาก
ทิ้งความทุกข์ยากความเข็ญใจไว้ข้างหลัง
พี่การุณเฝ้าจุนเจือไม่เหลือกำลัง
จึงต้องเลิกหวังยื้อยุดฉุดน้องคืน
ไม่ยอมรับกลับถือดีพี่ก็ยอมแพ้
เห็นชัดแน่ว่าหัวใจมอบให้ชายอื่น
น้องบอกว่ากินก้อนเกลือสุดแสนกล้ำกลืน
เลิกทนขมขื่นเข็ดหนักหนาร้างลาพี่ไป
แต่ว่าจะมีกี่ชายชมสมใจน้อง
ชายแนบประคองคราวแรกแรกยังแปลกของใหม่
คนอยู่เคียงข้างอาจเลิกง้อพอนานนานไป
ทิ้งน้องได้จึงเป็นห่วงแค่ทักท้วงมา
มอบความรักหมดหัวใจน้องไปเริ่มต้น
เบื่อหน่ายความจนจะหนีพ้นไปให้ไกลสิหนา
ครองคู่กับพี่ช่างอาดูรสูญเสียน้ำตา
ออกจากชายคา..ชีวิตใหม่ขอให้โชคดี.
ความเห็น (7)
ค่ะเข้าใจหัวอกแม่ดีมาก/ทุกวันนี้ก็ยังดูแลจิตใจแม่อยู่ถึงแม่จะอยู่บนสวรรค์แล้วก็ตามค่ะ
..... ลูกยืนได้ด้วย ... สมองและความรู้ .... ที่จะอยู่บนโลกใบนี้ได้..... แม่ก็เบาใจ ..... แต่ก็ยังห่วงทุกๆ ลมหายใจ นะคะ .... ความเป็นแม่ .... มีอะไรที่มากมาย และกว้างใหญ่ไพรศาล จริงๆ ค่ะ ...
ขอบคุณ ท่าน ผอ. ชยันต์ มากค่ะ
อ๊ะ ๆ ..! มีพาดพิง มีพาดพิง...!
...ผู้ชายมักลำบากกับการบริหารจัดการความรักที่แตกต่างกันระหว่างผู้หญิง 2 คนนะคะ...การเชื่อฟัง...และช่วยเหลือพ่อแม่จึงควรปลูกฝังลูกตั้งแต่วัยที่ยังไม่มีแฟนและครอบครัว...เพราะการดูแลเลี้ยงดูพ่อแม่ยามเมื่อท่านมีอายุสามารถทำได้ในขณะที่มีครอบครัวแล้ว...ซึ่งจะเป็นตัวอย่างที่ดีให้กับลูกๆได้เห็นการปฏิบัติของพ่อแม่ต่อบุพการีนะคะ...กงกรรม กงเกวียนเป็นเรื่องจริงค่ะ...
"ซึ่งครูนิรุตใช้คำว่าดีโม่ " น่าจะหมายถึง Demo นะคะ คือตัวอย่าง นั่นเองค่ะ
น้ำตาจะไหลค่ะ
ครูแกงไม่ว่าจะทำอะไรคิดถึงแม่ก่อนเสมอ
เดือนนี้ของเมื่อสองปีที่แล้วหลายคนมีความสุขกับวันแม่
แต่ครูแกงทุกข์กับอาการป่วยของแม่ในช่วงวันแม่และเสียท่านไปในอีกสิบวันต่อมา
ขอบคุณค่ะ
แฮะแฮะ หันไปดูคนที่รักเราดีกว่า จริงด้วย