รอยตะปูในความทรงจำ
มีเรื่องเล่าเชิงปรัชญากล่าวไว้ว่า :
มีพ่อกับลูกชายคู่หนึ่งอาศัยอยู่ด้วยกันสองคน
ตัวลูกชายนั้นมีนิสัยขี้หงุดหงิด โมโห ฉุนเฉียว ไม่พอใจในอะไรต่าง ๆ
รอบตัวไปหมด คราใดที่โกรธก็มักฟาดงวงฟาดงา พูดจาต่อว่าคนรอบข้างหรือเพื่อนร่วมงานอย่างรุนแรง
พอไม่นานหายโกรธและนึกได้ก็ไปขอโทษ
แต่การกระทำของเขาดังกล่าวก็ได้ทำให้ใครต่อใครเสียใจมามากมาย...
อยู่มาวันหนึ่ง พ่อได้พูดกับลูกชายว่า
“หากว่าลูกรู้สึกโมโห
หรือโกรธขึ้นมาเมื่อใด ให้ลูกนำตะปูไปตอกเอาไว้ที่รั้วบ้านที่ละดอก” พูดจบพ่อยืนตะปูให้ถุงใหญ่
ลูกชายก็รับคำ
วันต่อมาก็ทำตาม ปรากฎว่าวันแรกเขาตอกตะปูที่รั้วบ้านกว่าร้อยดอก
ต่อมาในวันที่สอง...วันที่สาม...จำนวนตะปูที่ตอกค่อย ๆ ลดลงไปเรื่อย ๆ...
อยู่มาวันหนึ่ง หลังจากที่เขาเริ่มใจเย็น และควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้มากขึ้น เขาเดินไปหาพ่อพร้อมกับบอกว่า
"พ่อครับ...ผมเอาตะปูที่เหลือมาคืนพ่อ เพราะคิดว่าผมไม่จำเป็นต้องใช้มันอีกต่อไปแล้ว”
พ่อยิ้มภูมิใจในตัวลูกชายและพูดขึ้นว่า “ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ๆ ลูกลองพิสูจน์ให้พ่อดูซิ...หากว่าเมื่อใดที่ลูกสามารถควบคุมอารมณ์ไม่ให้โกรธหรือโมโหได้ ให้ถอนตะปูออกจากรั้วทีละดอก”
ลูกชายรับคำ วันแล้ววันเล่าที่เขาได้ถอนตะปูออกทีละดอก จนในที่สุด วันหนึ่งตะปูก็ถูกถอนออกจนหมด เขาปลื้มปีติมากรีบมาบอกพ่อว่า “พ่อครับ...ผมทำได้แล้วครับ”
พ่อยิ้มแต่ก็ไม่ได้กล่าวอะไร หากกลับเดินนำลูกชายไปที่รั้วบ้าน ก่อนหันมายิ้มและพูดขึ้นว่า
“ลูกทำได้ดีมาก...แต่ว่าลูกลองมองดูที่รั้วของเราซิว่ามันเหมือนเดิมหรือเปล่า” ลูกชายได้แต่ส่ายหน้าไปมา ก่อนที่พ่อจะพูดต่อไปด้วยน้ำเสียงโอนโยนว่า
"ลูกฟังไว้นะ การที่ลูกตอกตะปูลงไปมันหมายถึงเวลาที่ลูกโกรธหรือโมโห แล้วบันดาลโทสะกับคนอื่นซึ่งลูกได้ทำร้ายอาจจะทั้งร่างกายและจิตใจของเขา จนเป็นร่องรอยเหมือนกับรอยตะปู... ถึงแม้ลูกจะถอนตะปูออกไปเหมือนกับการที่ลูกไปขอโทษเขา แต่ว่ารอยตะปูนั้นมันก็ยังปรากฎอยู่ยากที่จะลบให้หายไปได้...ใจของคนก็เช่นกัน หากว่าลูกได้ทำร้ายจิตใจเขาไปแล้วถึงแม้ว่าจะไปขอโทษ แต่ทว่าความเจ็บปวดนั้นมันก็ยังติดอยู่ในใจของเขาไปอีกนานยากที่จะเลือนหายหรืออาจจะตลอดไปตราบนานเท่านาน..."
ศัลยกรรมความโลภ (โลภะ) ด้วยการหมั่นให้ “ทาน”
ศัลยกรรมความโกรธ (โทสะ) ด้วยการมี “เมตตา”
ศัลยกรรมความหลง (โมหะ) ด้วยการประหารอวิชชา ที่มี “ปัญญา” เป็นอาวุธ
ความเห็น (4)
ดีจังค่ะ จะโกรธให้น้อยลงคะ
ขอบคุณ ที่นำข้อคิดดีๆมาแบ่งปันครับ
ขอบพระคุณครับ
ขอบคุณ คุณBright Lily คุณเขียวมรกต และอาจารย์JJ มากครับที่แวะมาเยี่ยมและให้กำลังใจ...
ขอบคุณ กำลังใจจากทุกท่านที่ส่งผ่านทางดอกไม้มากครับ...