ฝึกสุนทรียสนทนากับผู้สูงวัย
สวัสดีครับ
วันนี้ขอนำเสนอภาพการที่ลูกสาวผม ฝึกทักษะ สุนทรียสนทนากับคุณย่า
คุณย่าอยู่บ้าน ดูทีวี สวดมนต์ อ่านหนังสือ หรือ นั่งอยู่หน้าบ้าน นั่งดูคนเดินไป เดินมา
เบื่อๆ ....
ไม่มีค่อยได้คุยกับลูกหลานในวันทำงาน
ช่วงเย็นค่ำ บางวันในวันที่ว่าง
ผมจะพาลูกๆไปหาคุณย่า
คุณย่า... ก็จะดีใจ เพราะจะได้พูด คุย เล่าเรื่องราวเก่าๆ ให้ลูกหลานฟัง
บางเรื่องผมฟัง แม่เล่าหลายๆๆๆๆ รอบแล้ว
ดังนั้น...
เพื่อฝึกให้ลูกได้เรียนรู้ การดูแลผู้สูงวัย คือ คุณย่า
เพราะผมได้ทำเป็นตัวอย่าง ให้ลูกๆได้เห็นหลายรอบแล้ว
รวมถึง... ให้ลูกได้ฝึกสุนทรียสนทนา ฟังอย่างตั้งใจ เปิดใจรับฟัง
เพราะในอนาคต เค้าต้องทำงาน กับคนอื่นๆ
ในที่ทำงาน ในสังคม มีคนหลากหลายประเภท
การรู้จัก การฟัง พูด เป็นเรื่องสำคัญ
รวมถึง.... คิดถึงใจเขา ใจเรา
เริ่มต้นตั้งแต่วันนี้...
เพื่อเข้าใจ อยู่ใกล้ เรียนรู้ กับผู้สูงวัย จะไม่ใช่เรื่องยากอะไร
ในอนาคต จะได้ไม่ลำบากใจที่ต้องอยู่กับผู้สูงวัย เพราะ พ่อแม่ ก็ต้องแก่เฒ่า
(ชราธัมโมมหิ ชะรัง อะนะติโต เรามีความแก่เป็นธรรมดา จะล่วงพ้นความแก่ไปไม่ได้)
การสร้างความสุขให้กับคนที่เรารัก เป็นเรื่องดี ทำได้ไม่ยาก ครับ
ททท. ทำทันที
ความเห็น (10)
เคยฟังคุณตาเล่าเรื่องไปขายม้าสมัยหนุ่มๆ ออกจากบ้านไปเป็นเดือนกลับมาพร้อมเงินเต็มกระเป๋า แต่เราก็เข้าใจว่าหาใช่ม้าเป็นเม็ดเหมือนปัจจุบันไม่ แต่เป็นม้า 4 ขาร้องฮี้ๆ สนุกออกค่ะ ตอนนี้คุณตาท่านเสียแล้ว เหลือความทรงจำและเรื่องเล่าที่ชวนให้คิดถึงหลายเรื่องเชียวค่ะ ขอบคุณบันทึกที่ทำให้นึกถึงเรื่องเล่าค่ะอาจารย์
เรียน คุณแม่น้ำ
ทั้งแม่ผม และ แม่ยายผม เป็นคนช่างคุย ท่านเล่าเรื่องราวต่างๆในอดีต ชีวิตที่เปลี่ยนแปลง
ผมก็ว่าสนุกดี เราได้รู้เรื่องราววงษ์ตระกูลเราด้วย สมัยทวดที่เป็นคนจีน มาหางานทำด้วย ครับ
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยม มาแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ครับ
ประทับใจภาพนี้มากค่ะ :)
ขอบคุณสำหรับประโยคนี้ค่ะ
เรามีความแก่เป็นธรรมดา จะล่วงพ้นความแก่ไปไม่ได้
ผู้สูงอายุหลายคนที่ไม่มีลูกหลานคุยด้วย...จะพูดคนเดียว...และหลายคนจะนั่งเหม่อคิดถึงความหลังคนเดียว...เมื่อตอนอยู่ที่เมืองไทยเวลาสังสรรค์กับเพื่อนๆชอบไปร้านอาหารที่มีเปียโนเพราะชอบกินไปร้องเพลงไป...จะรู้จักคุณแม่ประทินพูดคุยสนุก...อายุ80กว่าร้องเพลงเพราะและเต้นรำด้วย...แถมใส่รองเท้าส้นสูงอีกต่างหาก...ใครไม่มีลูกหลานพูดคุย...ก็ต้องมีเพื่อนคุยนะคะอายุมากอายุน้อยไม่สำคัญ...ขอให้ได้พูดคุย...ยิ้ม...หัวเราะ...กำไรชีวิตแล้วนะคะ
เรียน ดร.จันทวรรณ
ภาพที่เห็น เป็นตอนที่ผมเปิดสวดมนต์ดิจิทัลให้คุณแม่ผมสวดตาม ครับ
นอกเหนือจากนั้น นำรูปเก่าของครอบครัว ใส่ไว้ให้แม่ได้เปิดดูแก้เหงา ครับ
เรียน คุณครู Noktalay
คำกล่านนั้นมาจากบทสวดมนต์แปล ครับ
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยม ครับ
เรียน ดร.จันทวรรณ
ภาพถ่ายที่นำเสนอ เป็นช่วงที่ผมเปิดบทสวดมนต์ดิจิทัลให้แม่สวดตาม ครับ
เรียน ดร.พจนา
คุณแม่ผมตอนนี้ อายุ 88 ปี ครับ ท่านชอบเที่ยว ชอบคุย
เมื่อแก่ตัว เที่ยวได้น้อยลง ไม่ไหนมาไหนเองไม่สะดวก เหมือนเมื่อก่อน
ลูกๆหลาน จะผลัดกันมาเป็นผู้ฟัง
และเมื่อพวกเราไปไหนมาไหน ก็เอารูปมาให้ท่านดูแล้ว ก็...ผลัดกันเล่าเรื่องให้ท่านฟัง
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยม ครับ
ชื่นชมมากๆค่ะ เห็นแล้วคิดถึงคุณแม่ที่เสียไปแล้วจังค่ะ เป็นภาพที่น่ารัก อบอุ่นที่สุดค่ะ