ชีวิตที่พอเพียง : ๑๙๖๓. กินอาหารเช้าเชิงวัฒนธรรม
เช้าวันที่ ๒๖ มิ.ย. ๕๖ ผมนั่งเครื่องบินการบินไทย ออกจากสนามบินสุวรรณภูมิ เวลา ๖.๐๕ น. ถึงหาดใหญ่ ๗.๕๐ น. รศ. ดร. ซุกรี หะยีสาแม คณบดีคณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มอ. ปัตตานี มารับและพานั่งรถเก๋งไปปัตตานี ระหว่างทางผ่านด่านตรวจเป็นระยะๆ ที่ด่านหนึ่งท่านบอกว่าเก่งมาก จับยาเสพติดได้บ่อยๆ ผมให้ความเห็นว่า เรื่องยาเสพติดเป็นประเด็นที่นำมาเป็นโจทย์ PBL แก่นักเรียน/นักศึกษา ได้มากมาย และจะทำให้การเรียนรู้เป็น service learning คือเรียนไปรับใช้สังคมไป ได้ด้วย
ท่านพาผมเข้ามหาวิทยาลัยผ่านทางหมู่บ้าน ชื่อหมู่บ้านอะไรลืมจดไว้ ลักษณะภูมิสังคมเป็นชุมชนชายฝั่งทะเล ที่เพิ่งขยายตัวออกไป เพราะแผ่นดินงอก ที่เหมือนกับที่สงขลา ที่ผมไปประชุมเมื่อกว่าสิบปีมาแล้ว ผมสังเกตว่า โรงเรียน ... ที่นั่งรถผ่านใหญ่โตและอาคารสวยงาม แต่ ดร. ซุกรีบอกว่า รร. ของรัฐบาลมีนักเรียนเข้าเรียนน้อย คนนิยมให้ลูกหลานเข้าเรียนโรงเรียนราษฎร์สอนศาสนาอิสลามมากกว่า ผมได้เรียนรู้ภายหลังว่า มีกลไกที่ยอกย้อน เอาเงินสนับสนุนการศึกษาที่ให้แก่โรงเรียนราษฎร์สอนศาสนาอิสลาม ไปแบ่งให้แก่ผู้ปกครองนักเรียน เป็น incentive ให้ส่งนักเรียนเข้าโรงเรียนราษฎร์สอนศาสนาอิสลาม เท็จจริงผมไม่ยืนยัน เพราะฟังเขามา
ไปถึงคณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี เวลา ๙ น. เศษเท่านั้น เขาเตรียมอาหารเช้าไว้เลี้ยง กินด้วยกันกับท่านคณบดีและรองคณบดี มีอาหารมุสลิม และซาละเปา ผมเลือกกินอาหารมุสลิม ชื่อนาซิดาแก คำว่า นาซิ แปลว่าข้าว ดาแก แปลว่า เศรษฐี วันนี้ผมได้กินข้าวเศรษฐีเป็นครั้งแรกในชีวิต เป็นการกินเชิงวัฒนธรรม ที่หน้าตาของอาหารไม่น่ากิน แต่กินแล้วอร่อยมาก ผมกินหมดเกลี้ยง
อิ่มหมีพีมันแล้ว ผมบรรยายเรื่อง การสอนวิทยาศาสตร์ในศตวรรษที่ ๒๑ ซึ่งจะนำ narrated ppt มา ลปรร. ใน บล็อก สภามหาวิทยาลัย
๒๗ มิ.ย. ๕๖
นาซิดาแก ประกอบด้วยข้าวมันอยู่ในห่อ
แกงปลาในชาม และปลาป่นปรุงรสสีดำๆ ในถ้วย
ตักใส่จานแล้ว นาซิดาแกหน้าตาอย่างนี้
ความเห็น (3)
สวัสดีค่ะ
จะจำจดชื่อไว้ แล้วไปหาชิมบ้างค่ะ ขอบคุณมากนะคะ
น่าลองชิมบ้างจังนะคะ
ขอบคุณค่ะ
อาจารย์เข้าสมัยมากเลยค่ะ อ่านแล้วมายิ้มกว้างเอาตอนรูปอาหารนี่แหละค่ะ เด็กๆสมัยนี้เขาต้องถ่ายรูปอาหารขึ้น social network กันก่อนกินด้วย อาจารย์ที่ร่วมโต๊ะอาหารคงนึกชมอาจารย์ในใจกันแน่ๆ