ชีวิตที่พอเพียง: 1960a. หนังสือสิเนหามนตาแห่งลานนา

ชีวิตที่พอเพียง: 1960a. หนังสือสิเนหามนตาแห่งลานนา

มีคนเอ่ยถึงหนังสือที่คุณบัณทูร ล่ำซำ เขียน อยู่บ่อยๆ  คนหนึ่งวิจารณ์ว่า “ผู้เขียนคงจะเจ้าชู้น่าดู”  ผมเอ่ยถามลูกสาวว่าอ่านหรือยัง  มีใครซื้อมาอ่านบ้าง  เพราะที่บ้านผมและบ้านลูกสาวชอบอ่านนวนิยาย   ลูกสาวบอกว่า ป้าอี๊ดกำลังอ่านอยู่  เมื่อป้าอี๊ดอ่านจบ ผมจึงได้อ่านต่อ

นานๆ ผมจึงจะอ่านหนังสือนวนิยายจบเล่ม  เพราะอ่านไม่เป็น ไม่ชอบ  แต่ สิเนหามนตาแห่งลานนา นี้  ไม่เหมือนนวนิยายทั่วๆ ไป  เพราะมีเรื่องที่ให้ความรู้มากหลายด้าน  ผู้เขียนแทรกไว้อย่างแนบเนียน  ตรงกับบทวิจารณ์ในหนังสือพิมพ์ที่ลิ้งค์ไว้ 

วิธีเขียนกลับไปกลับมาระหว่างเหตุการณ์ ๒ ยุค  ทำให้อ่านง่ายสำหรับผม เพราะแต่ละตอนไม่ยาวเกินไป  ผมอ่านนวนิยายรวดเดียวจบไม่ได้ เพราะมีเรื่องอื่นให้ทำ  ต้องเขียน บล็อก และต้องเตรียมงาน

ผมนึกในใจว่า คนที่จะเขียนนวนิยายแบบนี้ได้จะต้องเชื่อเรื่องภพชาติแบบตายแล้วเกิดใหม่  คนที่เชื่อเรื่องภพชาติ แบบการเกิดดับของกิเลสในชาตินี้อย่างผมคงจะเขียนไม่ได้  หรือเขียนได้ก็จะต้องจินตนาการหลุดจากความเชื่อของตน  เมื่ออ่านหนังสือจบ ค้นคำวิจารณ์ใน นสพ. จึงรู้ว่าผมทายถูก  ท่านผู้เขียนไม่เพียงเชื่อเรื่องภพชาติแบบตายแล้วเกิดใหม่เท่านั้น  ยังโยงเข้าหาชีวิตของตนเองด้วย  ผมเดาว่า ความเชื่อเช่นนี้ทำให้มีพลังเร้นลับ  หนังสือเล่มนี้แฝงพลังเร้นลับนั้นอยู่

ระหว่างอ่านหนังสือ ก็ค่อยๆ รู้สึกว่า เขียนแบบโป๊เอาการ  ยิ่งอ่านไปเรื่อยๆ ก็ยิ่งโป๊หนักขึ้น  ใช้คำตรงๆ แถมยังมีภาพท่าสังวาสอยู่ด้วย  และให้ช้างกับม้าช่วยพูดคำโป๊ด้วย  เมื่ออ่านคำวิจารณ์ใน นสพ. ว่าเป็นหนังสือ โรแมนติกแถมอีโรติก จึงเข้าใจ

ผมตั้งใจไว้ว่า หากพบหน้าคุณบัณทูร จะบอกท่านว่า ผมชอบตอนที่วิจารณ์การเมือง  เพื่อช่วยกันเป็นกระจกส่อง ว่าพฤติกรรมแบบใดที่คนที่เป็นผู้ใหญ่ในบ้านเมืองรับไม่ได้  คนที่เป็นผู้ใหญ่ในบ้านเมืองต้องช่วยกันเตือนสติ ผู้ใช้อำนาจบริหารบ้านเมือง  ผมเห็นด้วยกับคำวิจารณ์การเมืองในหนังสือเล่มนี้ทั้งหมด  

วิจารณ์ พานิช

๒๘ ก.ค. ๕๖