ภารกิจคลุมผ้ารอบซุ้ม

ภารกิจคลุมผ้ารอบซุ้ม

           เป็นภารกิจ ที่ครูมอบหมายตั้งแต่เมื่อคืน ให้คลุมผ้ารอบซุ้ม 3 ด้าน แล้วหมุนซุ้มเอาหน้ากว้างออกมา

ใช้ไม่ไผ่ สอดบนล่าง

           พอลงมือทำ เอาแค่เริ่มต้นก็จำไม่ได้แล้วเมื่อรรุ่งเช้า นี่คือ จิตที่ส่อปัญหาของหนู จะแก้อย่างไรก็ต้องตั้งสติแล้วทบทวนก่อนที่จะเสียหาย มันลืมเข้าไปตั้งแต่จิตข้างใน จึงต้องแก้ไขให้มันได้จำได้ทบทวน

           พอครูบอกให้เป็นแบบถามไกด์ ใจคิดไม่ดี ว่าถูกไล่บี้ ความกลัวเกาะใจ เดินออกมาทำทั้ง ๆที่ ไม่รู้ว่าต้องสอดไม้ไผ่ ใจนึกถึงซุ้มที่ตนใช้อยู่ก็ทำออกมาอย่่างนั้น สรุปว่า ผิด

จิตที่ส่อปัญหา ครูเรียกมาชี้ให้แก้ไข ข้างในเกิดอาการเซ็งจิตตนเอง 

ครูชี้ซ้ำ "ใจมีปัญหาก็แก้ที่ใจ ไม่ใช่เอามาเป็นข้ออ้าง"

หนูควรแก้ยังไง แว๊บแรกคร่ำครวญ ต้องรู้ทัน อันนี้พอคร่ำครวญว่า

"โห มีปัญหาตั้งแร่นิตเริ่มต้นเลย เศร้า"

แก้อย่างไร มานึกได้ตอนเดินจงกรมเมื่อคืนว่า เฮ้ย มันบังคับไม่ได้ แต่นี่หนูอยากบังคับให้มันคิดดี เป็นจิตดี ๆ คิดเป็นกุศลได้บ้าง

แต่มันก็ไม่ยอมฝึก ทั้ง ๆ ที่ครูชี้ทางฝึก 

ใช่จิตมันบังคับไม่ได้ แต่มันฝึกได้ไง 

ครูบาอาจารย์ถึงชี้ทางให้ฝึก ให้ ขัด ให้ฝืน ให้ข่ม 

หนักและหนักในจิต มีอาการอยากระบายอารมณ์ แต่ก็เหยียบไว้ ตอนนั้นแก้ไขโดยการเดินหาไม้

ถ้าต้อวแก้ไข ต้องหายใจเข้าลึก ๆ แน่นิ่ว ดูมันให้เห็นก็จะพอได้อยู่นะ นี่คือ คาถาที่ครูให้ หายใจสบายแล้วดูมัน

เป็นให้ดู สุดท้าย เพราะหนูมันแต่คลุกอยู่กับจิต อยากให้มันหาย 

จนครูเมตตามาพาทำ ชวนเด็ก ๆ มาหันซุ้ม 

ทั้ง ๆที่น้อง ๆ แม่ขาวน้อย มาลงแรงช่วย แต่ใจหนูแคบนัก นี่คือ ปัญหา

แก้ยับไง ถ้าสติมา ปัญหานี้ก็หายนะ

สตินี่ หายทีไร หายนะ มาเยือนทุกที

ที่ครูเคยชี้ว่า

"นอกจากครูแล้ว อายุมากลงมา คือ หนู ต้องดูแลน้อง ๆ บริหาร ให้รูจักใช้คน"

จิตหนูต่อต้านประเด็นนี้ 

แก้อย่างไร รู้ให้ทันแล้วแก้มัน

ตอบแบบทฤษฎีมาก 

พอเอาเข้าจริง ๆ ก็ ฝืนข้างในทำ แล้วก็ออกมาแย่ ๆ

นิสัยเห็นแก่ตัวของจิต มันไม่มีความรับผิดชอบ 

เรื่องนี้ต้องแก้ไขให้หนัก 

พอครูพาทำยกก็แป๊บเดียว 

เพราะมีงานอื่นที่ต้อบทำซ้อนเข้ามา

แต่พอดี ฝนจะตกจ่อเข้ามา จึงชะลอก่อน

ครานี้เหลือ แต่คลุมผ้าที่สอดไม้ไผ่แล้ว

หนูก็มัดแต่ข้างบน

ครูผ่านมา ครูชี้ว่า

"ติ๋วไม่ได้ยึดไม้ไผ่เหรอ"

จิตตีความว่า "เป็นการยึดสอดไม้ไผ่"

จึงตอบว่า "ยึดแล้วเจ้าค่ะ"

แล้วสะเต็บถัดไปแว๊บว่า "ไม่ใช่มันคือ การเอาเชือกดึงไม้ไผ่ไว้"

เกิดอาการเศร้า เซ็งในจิต กับการเคลื่อนไปผิด ๆ ของมัน 

แล้วก็ไปแก้ไขแบบใจกร่อย ๆ

งานเสร็จเพราะครูเมตตาชี้และพาทำ 

ครูได้รีบ effect จากจิตหม่น ๆ ของหนู แต่ครูก็เมตตา กราบขอบพระคุณเจ้าค่ะ