ประสบการณ์การพัฒนาทักษะการเรียนรู้อย่างมีประสิทธิภาพของข้าพเจ้า

การเข้าร่วมกิจกรรมการสานสัมพันธ์พี่น้องชุมนุมจริยธรรมได้เรียนรู้การฝึกตนและการเข้าสังคม เช่น การมีมนุษย์สัมพันธ์กับผู้อื่น การทำงานร่วมกับผู้อื่น การเสียสละ เป็นต้น

วิธีการเรียนรู้คือ การลงมือปฏิบัติโดยเริ่มจากการสนใจในเรื่องที่จะทำ ในช่วงเช้าจะเดินทางไปวัดทั้ง2แห่ง ข้าพเจ้าได้ตักบาตร ฝึกนั่งสมาธิ ฝึกสติและฝึกความอดทน ส่วนช่วงบ่ายได้ไปบ้านเด็กกำพร้าอุดรธานี ได้เล่นเกมส์ร่วมเด็ก แจกขนมพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นและแนะแนวการใช้ชีวิตให้เด็กโตเป็นคนดี ซึ่งเป็นการฝึกเสียสละและฝึกการเป็นผู้นำ

ผลการเรียนจากกิจกรรมตลอด1วันนอกจากจะได้ความสนุกแล้วยังได้รู้ว่าการฝึกตนให้คิดดี ทำแต่สิ่งดี รวมทั้งการฝึกตนให้มีวินัย อดทน มีสติสมาธิ เสียสละแก่ผู้อื่นล้วนแต่จำเป็นต่อวิชาชีพแพทย์ เนื่องจากเป็นอาชีพที่ต้องทุ่มเทเวลาส่วนใหญ่กับการดูแลรักษาคนไข้และการฝึกเข้าสังคมก็จำเป็นเช่นกันเพราะแพทย์เป็นอาชีพที่คนนับถือ เราต้องรู้วิธีการพูด การวางตัวให้เหมาะสมต่อคนไข้

-ข้อคิดที่ได้คือเราควรฝึกตนให้ดีก่อนฝึกคน นั่นคือแพทย์ต้องฝึกตนให้มีวินัย มีความประพฤติที่ดี คนไข้จึงเกิดความนับถือและปฏิบัติตามที่เราแนะนำ

-เอกสารอ้างอิง

http://naenaew.blogspot.com/2011/03/blog-post_7721.html

"เนื่องจากเป็นอาชีพที่ต้องทุ่มเทเวลาส่วนใหญ่กับการดูแลรักษาคนไข้"

-วันที่บันทึก 21 กรกฎาคม 2556

#แก้ไขครั้งที่1 เพิ่มชื่อและจัดรูปแบบข้อความ

#แก้ไขครั้งที่2 เพิ่มรูปภาพ

นางสาวสุภาพร บุญเติม

563070130-7

เขียนใน GotoKnow โดย สุภาพร บุญเติม
ใน ประสบการณ์การพัฒนาทักษะการเรียนรู้อย่างมีประสิทธิภาพของข้าพเจ้า

คำสำคัญ (Tags): #วัดบ้านตาด#วัดโพธิสมภรณ์#บ้านเด็กกำพร้าอุดร

หมายเลขบันทึก: 543102เขียนเมื่อ 21 กรกฎาคม 2013 14:06 น. ()แก้ไขเมื่อ 26 กรกฎาคม 2013 02:01 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน