เยี่ยมแม่ : เริ่มมีฝน

เมื่อวันเสาร์ที่ 29 มิถุนายน 2556 ดิฉันและสามีไปเยี่ยมแม่ที่บ้านนครนายก ลูกสาวขันอาสามาขับรถให้ พาหลานชายตัวน้อยไปด้วย เราจึงออกเดินทางจากกรุงเทพฯ ในเวลาที่สายมากๆ คือเกือบ 11 น. วันนี้รถในถนนมีจำนวนมาก คงเป็นเพราะเป็นช่วงสิ้นเดือน เดินทางได้ช้าจนหลานชายตัวน้อยเรียกร้องว่าอยากกลับบ้าน ทำไมไม่ถึงบ้านสักที...

เกาะกลางถนนรังสิต-นครนายก ในเขตจังหวัดนครนายก เขียวชอุ่ม แทบไม่มีดอกเฟื่องฟ้าให้เห็นแล้ว มีหญ้าขึ้นเต็ม คงเพราะได้ฝน ทุ่งนาด้านข้างมีต้นข้าวขึ้นเขียว ทุ่งนาจากดงละครไปถึงบ้านแม่ก็มีต้นข้าวขึ้นเขียว มองเห็นภูเขาอยู่ไกลๆ เป็นทิวทัศน์ที่สวยงามมาก

ที่บ้านแม่ อากาศดี ไม่ร้อนมาก มีลมพัดเข้าบ้านหลายทาง สวนข้างบ้านมีหญ้าขึ้นเยอะเพราะน้องสาวไม่มีเวลาที่จะทำงานในสวน หาจ้างคนก็ไม่ได้ ปลาในบ่อถูกจับขายไปหมดแล้ว ต้องรอให้ฝนมาเยอะๆ มีน้ำมากพอจึงจะเริ่มเลี้ยงปลาใหม่ นกกระจาบทองที่เคยทำรังบนต้นธูปในบ่อปลา ย้ายไปอยู่บนต้นจิกใกล้ๆ บ่อปลาแทน

ถั่วฝักยาวที่น้องสาวปลูกไว้เริ่มออกฝักมากมาย แต่ฝักยังเล็กอยู่ มีฝักที่โตพอกินได้อยู่ 1 ฝัก เก็บมากิน หวานเชียว ต้นพริกเริ่มมีพริกอ่อนๆ

แม่พูดคุยรู้เรื่อง ไม่ค่อยหลง ลุกขึ้นนั่งเองได้ แต่บอกว่านั่งได้ไม่นานหรอก กินขนมที่เราเอาไปฝากได้ บ่นว่าวันนี้รู้สึกเหนื่อย (คงจะไม่ค่อยมีแรง) ยิ้มออกเมื่อหลานชายตัวน้อยวิ่งไปทั่วบ้าน ถือไม้เกาหลัง ที่จำได้ว่าเมื่อครั้งก่อนที่มายายทวดพูดว่าอย่างไร “คุณยายที่อยู่ในห้อง (พูดคำว่ายายทวดไม่เป็น) บอกว่าไม้เอาไว้ตีเด็ก” และขี่ม้าก้านกล้วย 

แม่ยังคงห่วงใยพวกเรา ถามว่า เขา (น้องสาว) ทำอะไรเอาไว้ให้กิน กินข้าวกันหรือยัง

เมื่อไม่กี่วันก่อน มีคนในหมู่บ้านเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็ง แม่ก็รู้ คุยว่าตนเองคงจะอายุไม่ยืนแล้ว นับวันได้ ถึงเวลาก็ต้องตายทุกคน... บอกพวกเราได้ถูกต้องว่าในเวลากลางคืนมีใครมานอนเป็นเพื่อนบ้าง (พี่สาวคนรองที่บ้านอยู่คนละฝั่งคลองมานอนเป็นเพื่อนอีกคน) น้องสาวเล่าว่าวันหนึ่งขณะที่หลับ แม่ฝันเห็นเตี่ย ส่งเสียงร้องเรียกให้เตี่ยจูงตนเองไปด้วย… 

บ่ายแก่ๆ แม่บอกว่าบ่ายแล้วให้พวกเราเตรียมตัวกลับกันเถอะ เดี๋ยวลมและฝนจะมา... ไม่ว่าจะยามไหน ตนเองจะเป็นเช่นไร สิ่งที่อยู่ในใจของแม่เสมอคือความห่วงใยลูกหลานมากกว่าตนเอง

ขากลับดิฉันทำหน้าที่ขับรถ เพื่อให้ลูกสาวดูแลหลานชายตัวน้อยให้ได้นอนหลับ เราเจอฝนเล็กน้อยก่อนถึงตัวจังหวัดนครนายก แวะซื้อหน่อไม้ไผ่ตง (หวาน) ที่บ้านนา เอามาทำต้มกับกระดูกหมู อีกส่วนหนึ่งก็เคล้าเกลือทำเป็นหน่อไม้ดอง

วัลลา ตันตโยทัย