หอยโป้กคั่ก..ที่แท้คือ???

เห็นหน้าค่าตากันแล้ว หลายท่านพอจะทราบว่าคือ หอย.....

            จะเล่าให้ท่านผู้อ่านฟัง ว่าสมัยเด็กๆผู้เขียนได้มีโอกาสไปตลาดสดบ่อยมาก เช่น เตี่ยใช้ให้ไปซื้อกับข้าวและมักถูกผู้ใหญ่เรียกให้ไปซื้อของนั่นโน่นนี่ที่ตลาด บางทีก็ตามแม่ไปบ้าง ไปรับคุณป้าที่เลิกงานแล้วท่านต้องแวะซื้อกับข้าวบ้าง การได้ไปตลาดตั้งแต่เด็กๆนี้เองทำให้ผู้เขียนได้ซึมซับและชอบวัฒนธรรมการเดินตลาดสดมาก รู้สึกมันคึกคักเต็มไปด้วยชีวิตชีวา เสียงต่อรองเจรจา แม่ค้าเรียกให้ผู้ซื้ออุดหนุนสินค้า ฯลฯ
              แน่นอนว่าไปตลาดก็ย่อมเต็มไปด้วยของกินสารพัด ทั้งของสดพืชพรรณธัญญาหาร ภักษาหาร และในบรรดาอาหารการกินอย่างนึงที่ปัจจบันแทบไม่มีใครทำขาย และไม่รู้มีคนกินเป็นยังเหลืออยู่อีกหรือไม่
นั่นคือ "หอยโป้กคั่กดอง"!
               หอยชนิดตัวไม่ใหญ่ขนาดเท่าปลายนิ้วก้อย สีเขียวอมน้ำตาล ตอนผู้เขียนเด็กๆนั้น เคยเห็นแม่ค้าดองหอยโป้กคั่กนี้เต็มกาละมังซักผ้า(กาละมังเคลือบสีขาว ขนาดใหญ่กว้างประมาณ 2 ฟุตกว่าๆ) และเอาใส่ถุงขายเป็นถุงๆ รู้สึกถ้าจำไม่ผิดถุงละ 3 บาท ถุงใหญ่ 5 บาท(ประมาณปีพ.ศ.2521-2525)

             หอยชนิดนี้ที่กระทุ่มแบนไม่มี เพราะเป็นหอยทะเลเข้าใจว่าแม่ค้าน่าจะเอามาจากมหาชัย ล่าสุดที่ผู้เขียนกลับไปบ้านก็ไม่เห็นหอยชนิดนี้วางขายเลย ถามแม่ ได้คำตอบว่าไม่มีขายมานานแล้ว แต่ที่ อำเภอท่าศาลา
จังหวัดนครศรีธรรมราชนี้  จัดเป็น"อ่าวทองคำ" อย่างแท้จริง เพราะมีหอยชนิดนี้วางขายอยู่
              เป็นอันสบายใจได้ว่า ถ้าหอยชนิดนี้มีอยู่แสดงว่าทรัพยากรยังไม่เสื่อมโทรมมากนัก เพราะเป็นหอยที่อยู่ในน้ำสะอาด ถ้าน้ำสกปรก หอยนี้จะสูญพันธุ์และไม่ได้พบเห็นอีก(เหมือนเมืองอุตสาหกรรมที่จ.สมุทรสาครบ้านผู้เขียน)
               จัดแจงซื้อหอยนี้มาเพื่อดองน้ำปลา กินแกล้มกับแกงเผ็ด แกงส้ม อร่อยมาก
ตามมาดูกันเลย
อ้อ! ลืมเฉลยว่า หอยโป้กคั่กนี้ บ้านผู้เขียนเรียกตามผู้ใหญ่ ซึ่งเป็นภาษาจีนแต้จิ้ว
ที่จริงแล้วคือหอยกะพงนั่นเอง!

[Dr. Ple]

..... หวยกะพงนั้นเอง ..... ขอบคุณค่ะ

[อักขณิช]

มีรูปไหมครับ?

คนป่าคนดอยอย่างผมอยากเห็นครับ  555

[Yanyong-P]

หอยกะพงสดผัดโหระพาเต้าเจี้ยวก็อร่อยครับ