KM00142 : คิดไปเรื่อย 33 "โง่กับบ้า" (1)
"โกรธคือโง่ โมโหคือบ้า" เสียงแหลมๆ แตกนิดๆ ของพระพยอม ยังจำแน่นในหูลึกไปถึงในสมอง ของหลายๆ คน โดยเฉพาะคนในรุ่นเดียวกับผมต้องเคยได้ยินได้ฟังกันอย่างแน่นอน นอกจากคำสัมผัสที่คล้องจองลงตัวทำให้จดจำได้ง่ายแล้ว ความหมายยังคงลึกซึ้งเป็นอย่างยิ่ง แต่เมื่อท่องกันมากขึ้นเยอะขึ้นจึงกลายเป็นแค่คำท่องสนุกๆ กันไป คำว่า "โกรธ" กับ "โมโห" นั้น มีความเหมือนและแตกต่างกันอยู่บ้าง ในทางพุทธศาสนาถือเป็นเรื่องเดียวกันคือ "โทสะ" (หลายคนเข้าใจผิดคิดว่าคือ "โมหะ" ซึ่งหมายถึงความลุ่มกลง) "โกรธ" ส่วนใหญ่จะให้ความหมายในทาง "ใจ" หรือ "ความคิด" มากกว่า เช่น วันนี้ฉันโกรธไอ้...จังเลย ลักษณะเช่นนี้คือ "คิดไปคนเดียว" ต่อให้พูดให้คนอื่นฟังเขาก็ไม่เข้าใจความโกรธหรือความรู้สึกโกรธของเรา ด้วยเหตุนี้ "ความทุกข์" จึงมาเกิดแต่ในใจเรา เราสร้างมันขึ้นมาเอง จึงอาจเรียกได้ว่า "โง่" เพราะคนที่เลือกได้ว่าจะโกรธหรือไม่โกรธ จะทุกข์ใจหรือไม่ทุกข์ใจอยู่ที่เราเองทั้งนั้น แต่เรากลับไปเลือกสิ่งที่ไม่มีประโยชน์อะไรกับเรา แบบนี้คงไม่ "ฉลาด" มากนัก คำว่า "โง่" เป็นคำที่ไม่มีใครชอบให้ใครมาว่า แต่หากใครคิดว่าหรือรู้ตัวว่า ตัวเอง "โง่" กลับ "ฉลาด" ดังนั้นเมื่อใดที่เริ่มโกรธแล้วเริ่มคิดได้ว่าตัวเอง "เริ่มโง่" ก็ถือว่าใช้ได้ (แต่หากคิดจะโง่ต่อไปก็คงไม่ฉลาด เพราะแสดงว่าไม่รู้ตัว)วันนี้เขียนไม่จบ แล้วทำไมมาเขียนเรื่องนี้ บทสรุปในตอนต่อไปครับ.....
ความเห็น (1)
สวัสดีค่ะ...แวะมาอ่านบันทึกดีๆ และทักทายกันนะคะ...ขอบคุณค่ะ