ครูต้นแบบ : กราบพ่อ – กอดแม่ ให้ศิษย์เห็น....เป็นอย่างในสังคม
ข้าพเจ้ากลับมองว่า…การ post เรื่องดีงามในชีวิตของใครสักคนหนึ่งนั้น เป็นเรื่องที่วิเศษสุดทีเดียว ที่เราได้บอกบางสิ่งบางอย่างให้กับสังคมว่า…สิ่งดีงามเหล่านี้ เป็นสิ่งที่ควรได้รับการชื่นชม มากกว่า ที่จะห่อเก็บมันไว้ชื่นชมเพียงลำพัง และสิ่งนี้ยังถือเป็นสิ่งมีค่ายิ่ง หากใครคนนั้น ที่ได้ชื่อว่า….เป็นครู…. แล้ว กระทำสิ่งดีงามในชีวิต ที่หากใครได้รู้ได้เห็นแล้ว……. อยากเลียนแบบพฤติกรรมเช่นนี้
และข้าพเจ้าเชื่อว่า…บันทึกที่ถ่ายทอดอารมณ์ และหัวใจของความเป็นลูกที่มีต่อ พ่อและแม่แล้ว ยิ่งตีแผ่ ยิ่งสร้างศรัทธาในความเป็น ครู ที่มีต่อศิษย์ ได้ล้ำลึกสุดหัวใจ มิใช่ครูเพียงหนึ่ง แต่เป็นตัวแทนครู นับสิบ นับร้อย นับพัน ในสังคม ไทย ที่ได้ทำเช่นนี้ แต่ขาดโอกาสที่จะเผยแพร่สิ่งดีงามที่ตัวเองได้กระทำต่อบุพการีผู้ให้กำเนิด และสร้างจิตวิญญาณของความเป็นครูขึ้นมาอย่างแท้จริง
อะไร? คือสิ่งใหม่ ที่ได้จากการกราบพ่อ กอดแม่ ของอาจารย์ was
ข้าพเจ้ามองว่า…ความคิดที่เกิดขึ้นวินาทีแรก ที่อาจารย์ รู้สึกอยากทำ เป็นปฏิบัติการทางสมองที่สั่งให้อาจารย์อยาก และทำไม? อาจารย์ถึงอยาก?
ลองอ่านประโยคนี้ดู ครับ
“ผมจึงคิดว่า ผมควรจะต้องทำอะไรให้พ่อแม่มากกว่าที่เคยทำบ้าง
นั่นก็คือ"ผมอยากกราบเท้าพ่อกับแม่"เป็นกิจลักษณะสักครั้งปกติจะไหว้ กอด หอม อะไรแบบนี้ แต่การกราบเท้ายังไม่เป็นจริงจังสักที”
นี่คือสมองสั่ง…อาจารย์แค่เคยหอม ไหว้ หรือ กอด เท่านั้น…..
ส่วนการได้ก้มลงกราบพ่อ และแม่ ในส่วนลึกของหัวใจของอาจารย์ นั้น…อาจารย์ โหยหา สิ่งนี้มานานมากแล้ว ใช่มั้ยครับ?{ช่วยตอบผมที ว่า…ผมเดาใจอาจารย์ถูกไหม?)
นี่มิใช่สิ่งมีค่าต่อจิตใจของอาจารย์was เพียงเท่านั้น
แต่ผมมองว่า….มันเป็นปฏิกิริยาแบบห่วงโซ่ เลยทีเดียว
เปิง มาก ๆ (ผมไม่รู้หรอกนะครับว่าคำนี้แปลว่าอะไร? แต่ผมจำได้ว่า…อาจารย์เขียนให้ผม เมื่อครั้งผมได้รับรางวัลสุดคะนึง เมื่อหลายเดือนที่ผ่านมา …วันนี้ ผมนำคำนี้ มาใช้ที่นี่บ้างเพราะผมรับรู้ว่า…นี่คือคำเยินยอ ใครสักคน ที่เรารู้สึกประทับใจ ใช่มั้ยครับ อาจารย์)
“ผมจึงไปหยิบพวงมะลิที่แอบซ่อนไว้ในกระเป๋าประจำตัว
แล้วบอกแม่ว่า"แม่ ... วันนี้อยากกราบเท้าแม่นะ"
ผมยื่นพวงมะลิให้แม่ แล้วก็กราบไปที่เท้าทั้งสองข้างของแม่ ๑ ครั้ง
แม่อวยพรให้ผมเจริญก้าวหน้าในชีวิตและขอให้ผมมีใครสักคนไว ๆ
ผมก็ได้แต่ยิ้ม ;)...
แล้วผมก็หยิบพวงมะลิอีกพวงไปกราบเท้าพ่อ
พ่อได้แต่ยิ้ม และไม่ได้พูดอะไร
แต่ผมรู้สึกได้ว่า พ่อตื้นตันใจพูดไม่ออก”
สิ่งมีค่าใด ๆ ก็ตาม หากเกิดจากครูต้นแบบในสังคมไทยท่านนี้ หรือ หลายสิบ หลายร้อย หลายพันท่าน ในเมืองไทย
ผมเชื่อครับว่า…เยาวชน ที่เป็นอนาคตของชาตินั้น อยากทำตาม เพราะนี่คือ ...ครูบันดาลใจ.... ครูต้นแบบที่สมควรได้รับการยกย่อง เชิดชูครับ
<p></p>
ความเห็น (6)
คุณแสง ... เดาใจผมได้ถูกต้องแล้วครับ
โอกาส สถานการณ์ ความเหมาะสม ได้เดินทางมาบรรจบกันพอดี
เป็นสิ่งที่โหยหาและอยากทำมานานแสนนาน
ในฐานะ "ลูก" ของท่านในชาตินี้
เราโชคดีแค่ไหนใช่ไหมครับว่า เรายังมีพ่อกับแม่อยู่ครบ
ขอบคุณอีกครั้ง
ซาบซึ้งใจเป็นที่สุดครับที่ "กัลยาณมิตร" ของผมท่านหนึ่ง
ได้มอบความรู้สึกดี ๆ เอาไว้ในบันทึกนี้นะครับ ;)...
คุณแสงค่ะ
ต้นเรื่องคนนี้ตัวจริงนั้น หน้าเหมือนคุณแม่มากๆ
แบบสำเนาถูกต้องเชียวค่ะ
ชืนชมมาตลอดเช่นกัน
ขอบคุณค่ะ;)
เป็นเรื่องวิเศษจริงๆครับ ผมเห็นด้วยเต็มร้อย สิ่งดี ความดี ที่แสดงออกมามีผู้คนชื่นชมอยู่ทั่วไปครับ
บางคนอาจจะเขินตอนทำครั้งแรกๆ แต่พอบ่อยครั้งเข้ากลับจะรู้สึกขัดๆถ้าไม่ได้ทำ
มาชื่นชมด้วยค่ะ
การกอดและหอมแม่เป็นสิ่งที่เยี่ยมค่ะ
เพราะทำเป็นประจำที่กลับไปบ้านค่ะ
และต้องทำกับลูกๆด้วยนะค่ะ
"ตำนานครู"...ผู้บ่มเพาะ... "เมล็ดพันธุ์แห่งศรัทธา"...
....
ตำ รา หมื่นอื่นใด... สอนสร้าง
นาน กว่าเสก แลร้าง... ก่อแล้ว
ครู วัส คือ "แก่น"หนึ่ง... กอปรเกื้อ
ผู้ บ่มเพาะ หน่อเนื้อ... สืบสร้าง ...กล้วยไม้
บ่มเพาะ แลเพียรก่อ... กว่าเหนื่อยล้า
เมล็ดพันธุ์ หนึ่งกว่าศรัทธา... เกิดได้
แห่ง ไฟฝัน กว่าเบ่งบาน... ในใจ
ศรัทธา เติบแกร่งในไซร้ เกินท้อ... ครูทำทาง...
ศรัทธาธรรม "ตำนานครู"กว่าเกิดได้ เกินกว่าถอย... ครูวัส...ทำ!
ด้วยจิตคารวะ "หัวใจครู"... เป็นอย่างยิ่ง
จากใจจริงค่ะ
(ป.ล. โคลงกระทู้ ไร้กรอบ มอบด้วยใจค่ะ อิอิ)
.....................................................................................................................
ข้าพเจ้าเชื่อว่า…
บันทึกที่ถ่ายทอดอารมณ์
และหัวใจของความเป็นลูกที่มีต่อ พ่อและแม่แล้ว
ยิ่งตีแผ่ ยิ่งสร้างศรัทธาในความเป็น ครู ที่มีต่อศิษย์
ได้ล้ำลึกสุดหัวใจ
มิใช่ครูเพียงหนึ่ง แต่เป็นตัวแทนครู นับสิบ นับร้อย นับพัน
ในสังคม ไทย ที่ได้ทำเช่นนี้
แต่ขาดโอกาสที่จะเผยแพร่สิ่งดีงามที่ตัวเองได้กระทำต่อบุพการีผู้ให้กำเนิด
และสร้างจิตวิญญาณของความเป็นครูขึ้นมาอย่างแท้จริง.....
ขอขอบคุณ คุณ แสงแห่งความดี เป็นอย่างยิ่ง
ที่ช่วย จดจาร สร้างสรรค์บันทึกนี้ อย่าง...งดงาม ลงตัวที่สุดค่ะ
ด้วยจิตคารวะ
ห่วงโซ่... Happy Ba ทุกถ้อยความอักษรเป็นอย่างสูง
Tawndin GtK.
พฤหัสฯ ๒๗ มิถุนายน ๒๕๕๖
