วันเสาร์แห่งความสุข 1
อากาศยามเช้าฟ้ามืดคลึ้ม อีกไม่นานฝนคงจะเทลงมา ลมโชยพัดเบาๆให้ไอฝนจากที่อื่น พัดเอาความชุ่มชื่น ของหยดหยาดฝนที่ตกเมื่อคืน มากระทบให้เย็นฉ่ำ
ผมพาเจ้าทอฟฟี่เดินรับอากาศดียามเช้า ทักทายยายสองสามคนที่เดินสวนมาจากตักบาตรหน้าหมู่บ้าน สวนหย่อมหน้าหมู่บ้านดูสดชื่น ดอกแคป่าหล่นขาวเกลื่อน บนพื้นหญ้าเขียวขจี...
...............
เช้าวันเสาร์ที่ผ่านมา ตื่นขึ้นมาก็รู้สึกกระชุ่มกระชวย กว่าเสาร์อื่นๆที่ผ่านมาหลังฉีดยา ซึ่งมักจะมีอาการปวดหัว ปวดตามตัว แม้จะมีอาการคลื่นใส้อยู่บ้างก็ไม่มาก
หรือเป็นเพราะ"อุปาทาน" ที่จิตใจได้"ปรุงแต่ง"ไปเองที่ในวันนี้ ดีใจลิงโลดที่จะได้ไปหาลูกสาวหรืออย่างไร ถึงได้หายจากอาการข้างเคียงนั้น
เท่ากับว่าที่ผ่านๆมาหากใจเราดี เราสู้ เรามีความหวัง เราก็อาจเอาชนะสิ่งต่างๆที่มารุม มายั่วยุ ด้วยสิ่งที่มองเห็นว่าดี มีสุข และไม่ดี มีทุกข์
หรือทั้งหมดคือ การปรุงแต่งขึ้นมา
หรือทั้งหมดคือสิ่งสมมติ...อย่างที่พระท่านว่า
................
หลังไปเยี่ยมน้องชายคุณแม่บ้านที่ รพ.ยันฮี ผมก็ขับรถเข้าเส้นคู่ขนาน พระบรมราชชนนี มุ่งสู่จังหวัดนครปฐม ท่ามกลางสายฝนที่โปรยปรายลงมาไม่ขาดสาย
พอลงถึงทางแยกนครชัยศรี แวะทานข้าวและซื้อจักรยานให้น้องปอ ที่ห้างโลตัส เสียดายคนขายบอก"เมื่อวานเพิ่งลดราคา รุ่นนี้เหลือพันเดียว" แต่วันนั้นผมซื้อพันเจ็ดร้อยกว่าบาท
แต่ช่างเถอะ เราซื้อแพงกว่า แต่ก็ได้ด้วยความสุขที่จะได้ให้แก่คนที่เรารัก เราห่วง
................
ถึง ม.เกษตร กำแพงแสน ยังโทรติดต่อน้องปอไม่ได้ คุณแม่บ้านบอกว่าคงจะร่วมกิจกรรมจนไม่มีเวลารับโทรศัพท์หรือไม่ก็ไม่เอาโทรศัพท์ไปด้วย
อาจารย์ขจิตโทรมาถามว่าถึงไหนแล้ว พอรู้ว่าถึงแล้วก็บอกให้รอที่ตึกคอนเวนชั่น อาจารย์พาไปเลี้ยงข้าวเย็นที่สโมสรฯ อาหารอร่อยมาก เพราะแม้เพิ่งจะทานมาก็สามารถทาได้อีกเยอะทีเดียว
อาจารย์ขจิตมาพร้อมน้องกล้วยไข่ พูดคุยสนุกสนานทั้งสองคน อาจารย์ได้ถามไถ่ถึงอาการป่วย ขณะที่น้องกล้วยไข่ประหลาดใจเล็กน้อยที่เพิ่งได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับโรคใหม่นี้
ผ่านไปเกือบทุ่มแล้ว น้องปอยังไม่ติดต่อมา อาหารยังคงเหลือไว้ให้อยู่ รอ จนในที่สุด เลยตัดสินใจกันให้อาจารย์พาไปไหว้พระพิรุณ กำลังจะถึงน้องปอโทรมาพอดี บอกอยู่หอแล้ว
................
น้องปอออกมาจากหอด้วยสภาพที่ผมยังกระเซิงอยู่ เพราะเพิ่งสระผมมา บอกวันนี้รับน้องใหม่คณะเกษตร ลุยโคลน ลุยขี้วัว ขี้ควายมา
หน้าน้องปอดูคล้ำเพราะโดนแดด อุ้มเจ้าทอฟฟี่เจ้าหมาเด็กน้องชายแสนซนของน้องปอ อย่างมีความสุข
ผมเข้าไปลูบผม สยายผมให้ลูกสาว ท่ามกลางสายตาคนอื่นๆ ที่อยู่ตรงนั้นอย่างลืมตัว แต่คงไม่มีใครเขาว่าอะไรหรอก หากเราจะแสดงออกด้วนความรักที่พ่อมีต่อลูก
.................
ก่อนร่ำลากัน อาจารย์ก็ขอถ่ายรูปผมกับน้องปอ ผมเองก็ลืมถ่ายรูปในช่วงที่เจอกันแรกๆที่ยังวันอยู่
ผมยื่นกล้องดิจิตอลเล็กๆคู่ใจให้น้องกล้วยไข่ถ่ายคู่กับอาจารย์ขจิต
................
วันนั้นเป็นวันแรกที่ได้เจอกับกัลยาณมิตรถึง 2 คน คือ อ.ขจิต กับ น้องกล้วยไข่
วันนั้นเป็นวันที่ได้พบกับลูกสาวและรับกลับมานอนด้วย หลังไม่ได้เจอกันสามสัปดาห์
วันนั้น...ไม่ว่าจะเกิดจากอุปทาน หรือการปรุงแต่งใดๆก็ตาม
ก็เป็นวันหนึ่งล่ะที่มีความสุขที่แท้จริง....
.................
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านมาถึงตรงนี้
ในวันที่ฝนโปรยปราย
24 มิถุนายน 2556
พ.แจ่มจำรัส
ความเห็น (19)
มาให้กำลังใจค่ะ
หายเร็วๆนะค่ะ
สุดยอดเลยค่ะ เจอทีเดียว 2 เลย
สวัสดีค่ะ...มาร่วมส่งสุขส่งกำลังใจค่ะ ขอให้สุขภาพแข็งแรงๆนะคะ;)
ขอบคุณทุกช่อดอกไม้กำลังใจและทุกความเห็นครับ
มาให้กำลังใจคนมีความสุขจ้ะ
ขอให้สุขเช่นนี้ ทุกๆเสาร์ อ้า... วันเสาร์แห่งชาติ
ชอบแคป่ามากค่ะ ทั้งชอบกินและชอบดูความสวยงามบนต้นและเวลาหล่นเกลื่อน
ต้นแรกที่ปลูก ถ้าพ่อใหญ่สอไม่ขุดย้ายไปมา (อ้างขวางทางที่วางแผนจะทำนั่นทำนี่แต่ก็ไม่ได้ทำ) คงมีดอกให้ชื่นชมแล้ว
ต้นหลังที่ซื้อไปปลูกใหม่ ต้นละตั้งห้าหกร้อยยังไม่ยอมออกดอกค่ะ
มีความสุขตามไปด้วยเลยแหละค่ะ ได้พบทั้งดร.ขจิต หนูทงอี (กล้วยไข่) และได้พาลูกสาวกลับบ้าน ไม่มีรูกนิสิตใหม่ให้ดูเลยนะคะ
ความสุขใจส่งผลต่อสุขภาพกายจริงๆ นะคะ ไม่ใช่การปรุงแต่งหรืออุปาทาน เพราะทางการแพทย์ก็บอกว่า เวลาเรามีความสุขร่างกายจะหลั่งสารแห่งความสุขออกมา ซึ่งส่งผลดีต่อสุขภาพกาย
ขออภัยค่ะ นับวันจะจิ้มผิดมาก ตามวัยที่มากขึ้น "...ไม่มี (รูก) รูปนิสิตใหม่..."
ขอบคุณทุกช่อดอกไม้และทุกความเห็นครับ
ขอบคุณครับความเห็นจาก อาจารย์แม่ไอดิน-กลิ่นไม้ ครับ
ความสุขใจส่งผลต่อสุขภาพกายจริงๆ นะคะ ไม่ใช่การปรุงแต่งหรืออุปาทาน เพราะทางการแพทย์ก็บอกว่า เวลาเรามีความสุขร่างกายจะหลั่งสารแห่งความสุขออกมา ซึ่งส่งผลดีต่อสุขภาพกาย
น้องปอวันนั้นไม่ได้ถ่ายเพราะรีบๆ และน้องปอเองก็ลงโคลนมาอ่วมเลย
ไว้ได้รูปจากน้องปอ จะเอามาลงให้ดูครับ...
ยินดีด้วยค่ะ
มีความสุขไปด้วยคนค่ะ ได้พบน้องปอ - อ.ขจิต - น้องกล้วยไข่
ยิ่งอ่านข้อเขียนของคุณพิชัย ก็ยิ่งรู้สึกถึงความเป็นคนละเอียดอ่อนที่มีสติรู้ตัวเสมอ ตามอารมณ์ตัวเองได้ตลอดแล้วยังสามารถเอามาเขียนถ่ายทอดได้ราวกับกำลังเขียนตอนที่เกิดเหตุการณ์อยู่เลย เรียกว่าเป็นคุณสมบัติที่เป็นเอกลักษณ์มากๆเลยนะคะ ยิ่งอ่านยิ่งทึ่งค่ะ ขอชื่นชม
ยินดีด้วยค่ะ...พ่อลูกมีความสุขนะคะ...รวมทั้งเจ้าท๊อฟฟี่ด้วย...
ดีใจที่ได้พบพี่ พ ครับ น้องปอ หน้าตาสดใส ปกติรับน้องจะหน้าจ๋อยๆ 555
มีรูปน้องปอ แต่ยังไม่มีเวลาเอาลงเลยครับ
เจอภาพพี่และน้อง ปอ แล้วครับ
-สวัสดีครับท่าน พ.แจ่มจำรัส...
-คงไม่ช้าเกินไปที่จะตามมาแสดงความยินดีกับรางวัลที่ได้รับนะครับ...
-ดีมาก ๆ ที่ได้เจอกัลยาณมิตรทั้ง 2 ท่าน...
-อ่านบันทึกของท่านแล้วอบอุ่นมาก ๆครับ..
-ขอบคุณครับ