มัจจุราชสีน้ำผึ้ง VS ระเบียงบุญ
เมื่อวานบังเอิญได้มีโอกาสดูละครเรื่องมัจจุราชสีน้ำผึ้ง เห็นฉากหนึ่งนางเอกในเรื่องผู้มีจิตใจงดงามพูดขึ้นในทำนองที่ว่า
“ความปรารถนาดีต่อคนอื่น อย่างเสมอต้นเสมอปลาย
จะเปลี่ยนคนให้ที่ไม่เข้าใจให้เข้าใจได้ในวันหนึ่ง” จริงๆ นางเอกพูดได้เข้าใจง่ายกว่านี้เยอะ
แต่ความทรงจำของกระผมเองเป็นแบบนี้ครับ ในละครก็จะมีตัวร้ายที่คอยจะมาทดสอบความดีของเจ้าหล่อนอยู่เรื่อยไป ไม่รู้ว่าตอนจบจะเป็นอย่างไร แต่เห็นว่าการมีจิตใจดีมีเมตตาธรรมแก่ผู้อื่นนั้นเป็นคุณธรรมที่สมควรแก่การ ปฎิบัติอย่างหนึ่งจึงขอนำข้อความจากหนังสือ ระเบียงบุญหน้า 55 มาเป็นแง่คิดดังนี้ครับ
ท่านพุทธฝากไว้ว่า “ถ้ารักษาศีล ๕ ไม่ได้ไม่เป็นไร
รักษาศีลข้อเดียวยังได้เลย บุญมหาศาล” ศีลข้อเดียวที่ท่านฝากไว้ก็คือ “รักผู้อื่น”
เมื่อเรารักผู้อื่นเราก็ไม่สามารถประทุษร้ายชีวิตร่างกายใครได้ ศีลข้อที่ ๑
ก็สมบูรณ์ เมื่อเรารักผู้อื่นเราไม่สามารถประทุษร้ายทรัพย์สินของใครได้ ศีลข้อที่ ๒
ก็สมบูรณ์ เมื่อเรารักผู้อื่นเราไม่สามารถประทุษร้ายของรักของใคร่ใครได้ ศีลข้อ๓
ก็สมบูรณ์ เมื่อเรารักผู้อื่นเราก็ไม่สามารถประทุษร้ายผู้อื่นด้วยวาจาได้
ศีลข้อที่ ๔ ก็สมบูรณ์
และเมื่อเรารักผู้อื่นเราก็ไม่สามารถประทุษร้ายสติสัมปชัญญะของตนเองซึ่งเป็นที่รักของผู้อื่นได้
ศีลข้อที่ ๕ ก็สมบูรณ์
ประเด็นข้อสุดท้ายให้แง่คิดได้มากนะครับ เรายังเป็นที่รักของคนอื่น ไม่ว่าจะเป็นคุณพ่อคุณแม่
คุณปู่คุณย่า คุณพี่ คุณน้อง หรือคุณเพื่อนๆ
บุญรักษาทุกท่านครับ
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น