ถ้าผู้หญิงเป็นอย่างนี้...ชีวิตนี้่ช่างน่าเศร้าแท้ 18+
ช่วงหลังมานี้ (๓-๔ เดือนที่ผ่านมา) ผมติดสัญญาณโทรทัศน์ผ่านดาวเทียม เพราะเหตุที่ โทรทัศน์แบบมีหนวดกุ้งใช้ไม่ได้เลย มีแต่ลูกน้ำเต็มจอ จึงต้องหาวิธีการเพื่อให้ภาพชัด เสียงชัด ผมเฝ้าสังเกตฟรีทีวีทั้งหลาย จะมีโฆษณาสิ้งนั้น สิ่งนี้ แต่ทั้งหมดเพื่อเร่งเร้าการบริโภคและกระตุ้นอารมณ์เพื่อให้เกิดความต้องการในการซื้อสินค้าทั้งสิ้น หลายโฆษณาและบางรายการ เป็นปัญหาเรื่องเพศ โฆษณาดังกล่าวจะบอกให้เราทราบว่า เมื่อใช้สินค้าชนิดนี้แล้วจะดีอย่างไรเกี่ยวกับเรื่องเพศ เช่น ในผู้ชายจะโตกว่าปกติ และตื่นตลอดเวลา ในผู้หญิงจะกระชับ ไม่มีกลิ่นเหม็น ฯลฯ ทำให้ผมสงสัยว่า ทุกวันนี้เรามีปัญหากับเรื่องดังกล่าวนี้มากเลยหรืออย่างไร ถ้ามันเกิดขึ้นกับแต่ละคน แต่ละคนจะใช้ทางออกอื่นที่มากกว่าการบำบัดมันได้หรือไม่ อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนจะเป็นสื่อหญิงทั้งนั้นที่มาร่วมพูด ร่วมกล่าว ซึ่งผมรู้สึกว่า ความละอายในการแสดงออกเรื่องเพศในสังคมไทยนั้น หายไปขนาดนั้นแล้วหรืออย่างไร ถ้าเราปล่อยให้โฆษณาหรือรายการแบบนี้ดำเนินการต่อไป ก็จะกลายเป็นเรื่องปกติ ผมว่ามันน่าเศร้าแท้ จะส่งผลให้ เราๆท่านๆ เด็กน้อยเด็กใหญ่ก็จะคิดว่าเป็นเรื่องปกติ และคิดว่าการจัดการเรื่องเพศหรือบำบัดความใคร่คือความสุข โลกแบบนี้จะเป็นอย่างไร เมื่อวานผมนั่งดูและบันทึก vdo ไว้ อาจไม่เหมาะสม ซึ่งสามารถจะลบได้ แต่เป็นตัวอย่างหนึ่งของรายการทีวีแบบฟรี ดังรายการนี้
อันที่จริง เราไม่จำเป็นต้องทุกข์ร้อนในเรื่องดังกล่าวก็ได้ (ช่วงหลังมานี้กำลังนั่งอ่านหนังสือธรรมะ อาจเกิดจากธรรมะหลอนจิต) เพราะสิ่งดังกล่าวมันไม่มีอะไร ร่างกายชีวิตคนก็คือองค์ประกอบของสิ่งอื่นที่ประชุมกันเป็นรูปร่างเป็นชีวิต เราเข้าไปยึดติดกับมันเองว่ามันเป็นอย่างนั้นมันเป็นอย่างนี้ แล้วเราก็ติดกับดักของตัวเอง ถ้าอยากมีความสุขก็จงอย่าเข้าไปยึดติดกับมัน เพราะตัวตนที่แท้จริงของสิ่งที่เห็น เสียงที่ได้ยินนั้น ไม่ได้มีจริง หลานที่ชอบคอมพิวเตอร์ แต่ไม่ได้จบทางคอมพิวเตอร์บอกว่า เบื้องหลังภาพโป๊ เปลือย ทั้งหลาย มีแต่ตัวเลข
แต่นั่นแหละ คนทุกคนไม่ได้เข้าถึงแนวคิดแบบนั้นตลอดเวลา จึงไม่แปลกที่มีการฆ่าข่มขืน/ข่มขืนแล้วฆ่า เพราะการที่เราไม่มีวิธีการจัดการตัวเองแบบอื่น นอกจากไปละเมิดคนอื่น กรณีรายการที่ผู้หญิงออกมาพูดเรื่องเพศทางสื่อแบบโจ้งครึ่ม ผมสงสัยว่า ทำไมองค์กรสิทธิสตรีจึงไม่เรียกร้องเรื่องนี้ เพื่อคงสถานะและรักษาไว้ซึ่ง "หญิงผู้เป็นแม่" ของโลกนี้ไว้
อย่ากล่าวถึงผู้หญิงนักเลย แม้แต่ผู้ชายก็เช่นกัน หากวังวนชีวิตแสวงหาแต่การบำบัดเรื่องเพศ คุยแต่เรื่องเพศ คิดแต่เรื่องเพศ สุดท้ายก็ไม่วายกับ "ชีวิตนี้ช่างน่าเศร้าแท้" "ชีวิตนี้มีแต่เพศ" เรื่องเพศนั้น ไม่ใช่สิ่งต้องห้ามของสังคม แต่ทำอย่างไรให้เหมาะสม ผมเคยอ่านงานในพุทธศาสนา (ถ้าเอาศาสนาพุทธมาเป็นมาตรฐานของชีวิต) ถ้าจำไม่ผิด มีกรณีที่พระบางรูปกลัดมันจนทนไม่ไหว พุทธองค์อนุญาตให้ผ่อนคลายได้ หรือหมอบางท่านอาจเคยเห็นประสบการณ์แบบนี้ กรณีที่พระบางรูปทรมานมากเพราะอวัยวะเพศไม่อ่อนตัว ต้องไปหาหมอให้หมอจัดการให้ หมอใช้เครื่องมือบางชนิดตี (เคาะ) จนน้ำอสุจิกระฉูด ทำไปทำมา ชีวิตแห่งเพศเป็นชีวิตที่น่าสงสาร
ปกติเรื่องแบบนี้ ชาวบ้านอย่างเราๆ มักจะไม่ค่อยมีใครพูด ว่าสุดท้ายของการมีเพศสัมพันธ์คือทุกข์ เพราะพูดไปเหมือนกับน้ำท่วมปาก หรือ ดีแต่พูด สุดท้ายก็ไปทำอยู่ดี จึงมักได้ยินแต่พระพูดว่าอย่ามัวเมาเรื่องเพศ โลกปัจจุบัน ต่อให้มี "พระดี" อย่างไรมาพูด ก็คงไม่ทำให้เราลดละเรื่องเพศได้ เพราะเราจะถูกกระตุ้นจากรอบข้างตลอดเวลา หากเราเรียนจิตวิทยามา เรารู้ดีกว่า ปัจจัยแวดล้อมก็มีผลที่สำคัญต่อการตัดสินใจกระทำอะไรบางอย่างของเรา ปัจจัยแวดล้อมให้เราเห็นและรับรู้ในปัจจุบัน มีสิ่งยั่วยุมากมาย อย่างกรณีโฆษณาทางทีวีและรายการทีวีที่กล่าวมา กระตุ้นความเชื่อของคนได้เป็นอย่างดี ยังไม่นับถือสื่อทางอินเตอร์เนทที่เราเข้าถึงได้ แผ่นซีดีที่ว่าเถื่อนแถวคลองถม แต่เราก็ปล่อยให้เถื่อนอย่างสมมติ
อย่างไรก็ตาม ถึงโลกจะเป็นอย่างนี้ ผมก็ยังมีความรู้สึกว่า "หญิงผู้เป็นแม่" นั้น ควรจะเป็นแบบอย่างที่ดีให้กับโลก เรื่องเพศไม่ใช่เรื่องของความอร่อย แต่เป็นเรื่องของแม่ผู้ต้องการลูกอันเป็นที่รักกับชายที่สามารถจะเป็นพ่อของลูกได้ แม้ชายคนนั้นจะไม่อาจชื่อสัตย์ได้เหมือน "หญิงผู้เป็นแม่" ก็ตาม
อันที่จริง ผมไม่ควรทุกข์ใจกับสิ่งที่เห็นและเสียงที่ได้ยินทางโทรทัศน์ เพราะผมแส่หาเรื่องเอง มันควรแก้ไขที่ตัวผมมากกว่าที่จะแก้ไขสิ่งอื่น เพราะเขาก็ต้องเป็นอย่างที่เขาเป็น ส่วนเราก็เป็นอย่างที่เราเป็น สุดท้ายเราและเขาก็ไม่ได้เป็นอะไรเลย ขอไว้อาลัยแด่ "หญิงผู้เป็นแม่" ผมยังชื่นชมหญิงแบบนี้เสมอ
ความเห็น (1)
ขอสนับสนุนความคิด "หญิงผู้เป็นแม่"ที่เราควรชื่นชมครับ