KM00134 : คิดไปเรื่อย 26 "พื้นมันผิด "

"เพี๊ยะ!" "นี่แน๊ะ" เสียงคุณยายตีพื้นหลังจากวิ่งเข้าไปอุ้มหลานที่หกล้มแล้วร้องเสียงดัง "พื้นที่มันทำหนูได้ ยายตีให้แล้ว โอ๋" ไม่นานหลานก็เงียบแล้วไปวิ่งเล่นต่อ แต่สิ่งที่เขาได้เรียนรู้และฟังไว้ในความคิดก็คือ "พื้นมันผิด" เราคงเคยเจอหรือเห็นเหตุการณ์แบบนี้กันมาบ้างไม่มากก็น้อย สังคมไทยจึงถูกปลูกฝังเรื่อง "การโทษสิ่งอื่นหรือผู้อื่นมากกว่าที่จะบอกว่าตัวเองผิด" เมื่อรถเฉี่ยวชนกันก็ต้องโทษคู่กรณีไว้ก่อน (บางที่ไปถูกสอนด้วยว่าอย่าไปยอมรับผิด) เมื่อเกิดอุบัติเหตุก็โทษว่าถนนไม่ดี เราโทษได้แม้แต่สิ่งที่มองไม่เห็น เช่น ผีสาง นางไม้ เทวดา วิธีคิดแบบนี้แทรกซึมไปในวิถีชีวิตของคนไทย จึงไม่แปลกอะไรที่เราจะเห็นว่าผู้บริหารระดับต่างๆ ไม่ว่าจะในองค์กร ไปจนถึงประเทศจะรู้จักคำว่า "แสดงความรับผิดชอบ" เพราะไม่เคยคิดว่าตัวเอง "ผิด" จะว่าไปแล้วการแสดงความรับผิดชอบไม่ได้บ่งบอกว่าตัวเองจะ "ผิด" หรือไม่ แต่มันเป็น "บรรทัดฐาน" ที่ผู้บริหารทุกคนควรมี เพราะมันจะแสดงให้เห็นว่า การมีความ "รับผิด" และ "รับชอบ" สูงเป็นอย่างไร ในบางประเทศแค่รถทัวร์คว่ำ มีผู้เสียชีวิตไม่กี่คน รัฐมนตรีประกาศความรับผิดชอบโดยการ "ลาออก" แต่ถ้าเป็นบ้านเราก็อาจจะบอกว่า คนขับเมา ฝกตก ถนนลื่น รถไม่ได้มาตรฐาน (แต่ลืมไปว่าทั้งหมดนี้หน่วยงานในองค์กรที่ตัวเองดูแลเป็นผู้รับผิดชอบ) ปัญหาหลายอย่างเราจึงไม่มีการแก้ไขเพราะมัวแต่ "โทษกันไปโทษกันมา" การแสดงความรับผิดชอบถือเป็นตัวอย่างที่ดีให้กับเยาวชน เด็กต้องเรียนรู้ว่าความรับผิดชอบคืออะไร ความรับผิดชอบแต่ละระดับต้องแสดงความรับผิดชอบอย่างไร เมื่อวิ่งไปชนคนอื่นก็ต้องแสดงความรับผิดชอบด้วยการ "ขอโทษ" เมื่อทำงานหากทำงานผิดพลาดก็ต้องออกมา "ยอมรับผิด" เมื่อเป็นผู้บริหารหากบริหารล้มเหลว (ตามหน้าที่ของตัวเอง) ก็ควรต้องแสดงความรับผิดชอบ เช่น ลาออก เพื่อบอกคนที่จะมาบริหารต่อไปรู้ว่าเมื่อเป็นผู้บริหารแล้ว "ต้องไม่ผิดพลาด" เพราะการผิดพลาดจะกระทบกับคนหมู่มาก ดังนั้นจึงต้องระวังอย่างที่สุด แต่จะว่าไปสิ่งเหล่านี้ไม่รู้ผมจะมีให้ผมพอได้เห็นบ้างหรือเปล่า.....ในประเทศไทย......