วันนี้ คุยกับภรรยาเรื่องแนวคิดที่อยากจะลดการใช้กระดาษในการประชุมในที่ทำงานของผม
"ควรจะทำมากเลยล่ะ คนเราเดี๋ยวนี้ ทำลายธรรมชาติไปมาก..." ผมชักไม่แน่ใจว่าวันนี้เธอจะมามุขไหน
"ลองคิดดูสิ คนเราเดี๋ยวนี้ให้คุณค่ากับเงิน ซึ่งเป็นสิ่งสมมติ แท้ๆ แล้วใช้มันไปทำลายธรรมขาติ ซึ่งเป็นของจริง"
"เออ จริงเนอะ เป็นข้อคิดใหม่เลยนะเนี่ย เดี๋ยวต้องเอามาเขียนบล็อกซะหน่อย" ผมเสนอ
เธอยิ้ม แล้วก็พูดต่อ "จนถึงวันหนึ่ง คนเราอาจสามารถสะสมเงินทองมากมาย แต่อาจไม่มีของจริงๆ ไว้กิน หรือ ไว้ใช้ เพราะธรรมชาติถูกทำลายหมด"
"อ้าว แล้วคนที่สะสมเพชรนิลจินดา หรือ ทองคำล่ะ ก็น่าจะเป็นของจริงอยู่น้า" ผมสงสัย
เธออธิบาย "ก็จริงอยู่ ตอนนี้มันมีค่า ก็เพราะเป็นของหายาก แต่ลองคิดดีๆ สิ เมื่อยามไม่มีอะไรจะกินจะใช้ เพชรนิลจินดาหรือทองคำ ก็คงเอาไปทำอะไรไม่ได้ คนคงอยากได้อาหาร น้ำดื่มมากกว่า"
"นั่นนะสิ ถ้าพวกเราไตร่ตรองให้ลึก ก็จะเห็นว่า เราควรช่วยกันปกป้องรักษาธรรมชาติ ที่เป็นของจริง ให้มีกิน มีใช้ต่อไปนานๆ มากกว่ามุ่งที่จะเก็บรักษา กระดาษที่เรียกว่า 'เงิน' ที่เป็นสิ่งสมมติชัดๆ" ผมช่วยสรุป
ไม่มีความเห็น