คอมพิวเตอร์โอลิมปิก ระดับชาติ ครั้งที่ 9 ปี 2556
........... เป็นอีกสิ่งหนึ่งในสูงสุดที่ชีวิตของคนเป็นแม่ภาคภูมิใจและมีความสุข
ตลอด 3 ปีที่ได้แต่เฝ้ามองดูลูกอยู่เงียบ ๆๆ....................
เห็นความมานะ พยาม บากบั่น อดทน นอนดึก ๆ เพื่อฝึกฝนทักษะในด้านการเขียนโปรแกรม โดยที่ลูกไม่เคยเข้าคอร์สเรียนที่ไหนมาก่อนเลย เห็นความตั้งใจของลูกที่เคยพูดว่า .........นนท์ อยากเก่งเหมือน บิลล์เก็ต เจ้าพ่อไมโครซอฟท์ ทั้ง ๆ ที่ลูกกำลังเรียนอยู่แค่ ป.4.............
ลูกพยายามฝึกฝนทักษะในการเขียนโปรแกรมคอมพิวเตอร์และไต่เต้า สอบเข้าค่าย สอ.วน. จนถึงค่าย 3 จนได้เป็นตัวแทนศูนย์ขอนแก่น ไปแข่งขันระดับชาติ
...........แม่ไม่สามารถช่วยอะไรลูกได้เลยสักอย่าง ได้แต่คอยให้กำลังใจเป็นกองหนุนอยู่เบื้องหลัง ทุกสิ่งทุกอย่าง ลูกต้องไขว่คว้า วิ่งตามหาและล่าฝันของตนเอง ไหนลูกจะต้องแบกภาระเกรดที่เคยรับปากกับแม่ไว้ว่า ต้องไม่ต่ำกว่า 3.51 ในทุก ๆ เทอม.................
................ถึงวันนี้ ลูกนำความภาคภูมิใจมาให้กับครอบครัวเรา สร้างชื่อเสียงให้กับศูนย์ สอ.วน.ขอนแก่น และโรงเรียนอุดรพิทยานุกูล สามารถคว้า เหรียญเงิน จากการแข่งขัน คอมพิวเตอร์โอลิมปิกระดับชาติ ครั้งที่ 9 มาครองได้สำเร็จ..............หลังจากที่ก่อนหน้านั้นลูกเคยไปคว้าเหรียญทองฟิสิกส์สัปยุทธ์มาครองแล้ว 1 เหรียญ............
บันไดขั้นต่อไปขอให้ลูกได้ตามล่าฝันที่อยากเป็นคนเก่งเหมือน บิลล์เก็ต เจ้าพ่อไมโครซอฟท์ อย่างที่ลูกได้ลั่นวาจาไว้ แม่ขอเป็นช้างเท้าหลังที่คอยหนุนส่งให้ลูกได้ดังใจฝัน ขอบคุณคุณพ่อของลูกที่คอยเป็นกำลังใจอันสำคัญให้ลูก ขอบคุณพี่เอิน นางสาวนิตย์รดี หนูมอ ที่ช่วยแม่อบรมสั่งสอนให้น้องนนท์เป็นคนคิดดี คิดบวก และเป็นนักสู้ ขอบคุณทุก ๆ กำลังใจจากมิตรที่คอยเอาใจช่วยน้องนนท์ให้วิ่งล่าฝัน
ชัยชนะมีไว้สำหรับ..............นักล่าฝัน
ชัยชนะในวันนี้ไม่ได้เป็นเครื่องหมายยืนยันว่าลูกจะประสบผลสำเร็จในวันข้างหน้า
ชัยชนะวันนี้เป็นเพียงบันไดขั้นแรกให้ลูกต้องก้าวสู่ขั้นต่อไปเท่านั้น
คนที่ก้าวเดินสม่ำเสมอ อย่างมั่นคง มีสติ เท่านั้น ถึงจะถึงจุดหมายเส้นชัยแห่งชีวิต
นายนลธวัช หนูมอ นักเรียนชั้น ม.6/1 โรงเรียนอุดรพิทยานุกูล กับรางวัล เหรียญทองแดง อันดับ 1 จากการแข่งขันคอมพิวเตอร์โอลิมปิกระดับชาติ ครั้งที่ 9 ปี 2556 และเหรียญทองฟิสิกส์สัปยุทธ์
รางวัลเหรียญทองฟิสิกส์สัปยุทธ์
ความเห็น (2)
สวัสดีค่ะน้องนิภารัตน์...เข้ามาแสดงความยินดีกับหลานย้อนหลังนะคะ...ไม่รู้ผ่านตาไปได้ยังไง...
ขอบพระคุณท่าน ดร.พจนา แย้มนัยนา มาก ๆ ค่ะ แล้วจะส่งข่าวให้หลานชายทราบน่ะค่ะ