ไม่ทราบว่า เป็นข้าราชการ ที่นี่ หรือป่าวครับ

ความรู้สึกของท่านปลัดน้ำใจงาม เข้ามาสิงร่างของเรา ช่างเป็นความรู้สึกที่สุดๆ ไปเลย ชอบจัง

วันนี้เป็นอีกวันหนึ่ง ที่เราต้อง เดินมารายงานตัวที่ห้องสมุดประชาชน ของโรงพยาบาล  หลังจากลงเวรดึกแล้ว  -- เรามักจะมานั่งอ่านหนังสือ หรือ เล่น fb  ที่นี่ ก่อนกลับไปนอนที่หอ    -- 

     -- เราชอบนั่งอ่านหนังสือที่โต๊ะ แรก  เยื้องๆ กับ เคาท์เตอร์ห้องสมุด  เป็นประจำ เพราะจะได้เดินไปยืมหนังสือ และเดินออกประตูได้ง่าย   -- วันนี้ ขณะที่เรานั่งเล่น  fb อยู่ ได้ยินเสียงเจ้าหน้าที่ ห้องสมุด คุยกะ ใครคนนึง  ว่า ถ้าจะยืมหนังสือต้องเป็นสมาชิกห้องสมุดค่ะ แต่ถ้าเป็นบุคคลทั่วไป ต้องมีข้าราชการของโรงพยาบาล มารับรองด้วยค่ะ  เพราะเวลาตามหนังสือที่ยืมไป เค้าจะได้ตามกับเจ้าหน้าที่คนนั้นแทน  --  รู้จักใครในโรงบาลมั๊ยคะ  ---  ไม่ครับ ไม่รุ้จัก แต่ว่า ผมก็เป็นข้าราชการนะครับ อยู่ที่... --อ๋อ ไม่ได้ค่ะ ต้องเป็นข้าราชการที่นี่เท่านั้น ถึงจะรับรองได้ค่ะ

-- หลังจากนั้น คนนั้นก็เดิน วน เวียน ไปมา อยู่หน้าเคาท์เตอร์ ห้องสมุด เหมือนกำลังใช้ความคิดอะไรบางอย่าง --   เรานั่งฟังเหตุการณ์ดังกล่าว จึงได้ย้อนนึกถึง ตัวเอง พร้อมกับความมีน้ำใจของ ท่านปลัด  - และบอกตัวเองว่า น่าจะต้องตอบแทนน้ำใจของท่านปลัด ผ่านคนอื่นๆ แบบนี้บ้าง เพราะก็ไม่เหลือ บ่ากว่าแรง คนเค้าต้องการอ่านหนังสือ เราก็ควรสนับสนุน  ให้คนไทยรักการอ่านให้มากขึ้นซิ..พอคิดได้อย่างงี้ เราก็เงยหน้า ละ สายตาจาก tablet สักครู่ เพื่อสนทนากับ คนคนนั้น

@@ ขอโทษนะคะ จะยืมหนังสือเหรอคะ  -- อ๋อ ป่าวครับอยากเข้ามาอ่านหนังสือและเผื่อว่าอยากจะยืมไปอ่านต่อที่บ้านครับ แต่ทำบัตรห้องสมุดไม่ได้ .เพราะ..........ระหว่างที่คนนั้นเล่า อธิบายเจตนาของเค้า  เราก็หยิบบัตรข้าราชการออกจากกระเป๋าสตางค์ พร้อมกับบอกเค้าว่า  รบกวนเอาไปถ่ายเอกสารนะคะ เราทำงานอยู่ที่นี่  -- เท่านั้นแหล่ะ  ความรู้สึกของท่านปลัดเข้าสิงร่าง รัชนีเลย   เพราะทั้งสายตา และคำพูด ที่พรั่งพรูออกมา ของคนนั้น บ่งบอกถึงความอึ้ง และขอบคุณอย่างสุดๆ  ..หลังจากนั้น เค้าเดินกลับเอาบัตรมาคืน     (เราแอบตกใจ ฮึย..อะไรเนี่ย .. เพราะบัตรทีให้ไป ไม่ได้เคลือบพลาสติก นี่นา -- แต่ไหงกลับมา พร้อมเคลือบพลาสติกอย่างดี   แป่ววว ... นึกแล้วก็อดขำ ตัวเองไม่ได้ )  พร้อมให้เราเซนต์ชื่อรับรองสำเนา  ให้ พร้อมทั้ง ขอบคุณเรื่อง การเคลือบบัตร ของเค้า    -- แต่งานนี้ รัชนี คงต้องขอชื่อและที่อยู่ พร้อมเบอร์ติดต่อ ของเค้าไว้ด้วย เพราะว่าถ้าทางห้องสมุดตามหาหนังสือ เราอาจจะต้องติดต่อเค้าอีกครั้ง 

-- ส่วนเอกสารส่วนตัวของเค้า คงต้องเอาเอกสารกลับมายื่นในวันหลัง    ในส่วนของเราผู้รับรองก็จบแล้ว--

-- ก่อนออกจากห้องสมุด เจ้าหน้าที่ห้องสมุดถาม เราว่า  ไหนเค้าบอกว่าไม่รู้จักใครไง   เราก็ได้แต่อมยิ้มและเดินออกไป  -- ใครจะรู้เหตุผล ลึกๆ ของการทำแบบนี้ของเราบ้าง   -- เราเพียงรู้สึกว่าได้ตอบแทนน้ำใจของคนที่เคยให้เรา โดยที่ไม่เคยได้รู้จัก  -- ส่งผ่านน้ำใจ ที่ไม่เหลือบ่ากว่าแรงนี้ไปให้คนที่เราไม่รู้จักบ้าง ก็ได้นะคะ  --  ความรู้สึกที่ได้รับกลับมา มันเป็นสิ่งที่พิเศษ ที่เกิดขึ้นในใจเรา แบบเหนือคำบรรยายจริงๆอ่ะ

[กระติก~natachoei ที่ ~natadee]

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ที่นำมาแบ่งปันยามดึก

[nobita]

อ่านบันทึกนี้แล้ว อิ่มใจจัง ขอบคุณครับ

[tuknarak]

อ่านไป ยิ้มไปค่ะ

[kunrapee]

ความดี.. ทำแล้วบอกต่อและทำต่อ สุดยอดค่ะ คริคริ

[chaiyatam]

มีท่านปลัดท่านใดไปทำดีเอาไว้ จนคุณพยาบาลประทับใจในการกระทำอยากจะอ่านต่อให้จบไม่รู้เรื่องตอนต่อไปจะ จบอย่างไร (ถ้ามีต่อส่งอีเมลแจ้งด้วยเมื่อรายการนี้มีความเห็นเพิ่มเติม )