หลวงตา

        

               หลวงตา

   หลวงตาแก่งกเงิ่นเดินย่องแย่ง

หมดเรี่ยวแรงนั่งลงตรงม้าหิน

หลบลมร้อนแผดผาดอาบพื้นดิน

ร่มกระถินริมรั้วใบไม้บัง

   มองผู้คนมากมายภายในวัด

ต่างแออัดยัดทะนานทั้งแผงผัง

แข่งทำบุญเบียดปิดทองกองเกรอะกรัง

บ้างมุ่งหวังลาภยศหมดทุกข์ใจ

   ไร้คนไหว้หาคนกราบน้อยคนนัก

ไม่รู้จักหลวงตาแก่แกอยู่ไหน

ไร้เครื่องรางของขลังดูทางใน

มีแต่ใจธรรมะแท้ที่แกมี

  รอเวลาละสังขารอายุขัย

ห่มผ้าไตรเคร่งครัดรักศักดิ์ศรี

อานิสงค์ที่เคยบ่มบารมี

ไม่เสียทีที่ได้บวชอวดพระธรรม...

             .....................

        ........................

        พ.แจ่มจำรัส

    9 พฤษภาคม 2556

[คุณมะเดื่อ]

ชอบตรงนี้จัง.....

"  ไรัคนไหว้หาคนกราบน้อยคนนัก

ไม่รู้จักหลวงตาแก่แกอยู่ไหน

ไร้เครื่องรางของขลังดูทางใน

มีแต่ใจธรรมะแท้ที่แกมี  "

 

มันเป็นเช่นนั้นแล....

[พ.แจ่มจำรัส]

ขอบคุณครับคุณมะเดื่อ

ใช่ครับ มันเป็นเช่นนั้นแล...

[Sila Phu-Chaya]

คมทุกคำเลยค่ะ อ่านแล้วสะท้อนสัจธรรมและธรรมะได้ลึกซึ้งมากค่ะ หากไม่เข้าใจ เข้าถึง คงสร้างสรรค์ถ้อยคำไม่ได้ขนาดนี้ ชื่นชมมาก ๆ ค่ะ 

[ถาวร]

เห็นอีกแง่มุมของชีวิต

เห็นความงามของบทกวี

กินใจมากค่ะ ชื่นชมค่ะ

[มนัสดา]

สวัสดีค่ะคุณพ.

บ้านโกฯมีกวีเอกเกิดขึ้นอีกคนแล้วนะคะ ชอบมากค่ะ

[พ.แจ่มจำรัส]

ขอบคุณครับอาจารย์

Sila Phu-Chaya

เป็นความรู้สึกลึกๆส่วนตัวทุกครั้งที่ไปไหว้พระที่มีผู้คนมากมายครับ

[พ.แจ่มจำรัส]

ขอบคุณครับคุณ ถาวร

ชีวิตมีแง่มุมให้มองเห็นความงามเสมอ....

[พ.แจ่มจำรัส]

ขอบคุณครับคุณมนัสดา

คงไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ เพียงรับรู้เห็นความเป็นไป รอบๆตัวรอบๆกายของเรา

เท่านั้นเอง...