เมื่อข่มตานอนให้หัวใจหลับ
ใจมันกลับโหยไห้บินไปหา
และตลอดราตรีที่หลับตา
ใจผวาพะว้าพะวังอยู่ทั้งคืน...
แม้นมาหาเธอได้จะไม่ยั้ง
นี่ต้องรั้งแม้จะรู้เธออยู่ไหน
ไม่อยากเห็นเธออยู่คู่กับใคร
คงขาดใจถ้าเธออยู่กับผู้นั้น...
อย่าลืมวันอันหวานปานน้ำผึ้ง
เก็บความซึ้งซ่อนใจเอาไว้ฝัน
ถึงอยู่ใกล้หรือไกลก็ใกล้กัน
สบตาพลันรู้ว่ารักประจักษ์ใจ...
ฝากดอกไม้ไว้วางข้างข้างหมอน
ฝากคำกลอนไว้วางข้างข้างขวัญ
ฝากพรชัยให้มีสุขทุกทุกวัน
ฝากรักมั่นมอบให้ผู้ที่รู้ใจ...
-สวัสดีครับ
-ดอกสวย.กลอนเพราะมากๆครับ
-ขอบคุณครับ
อ่อนหวาน เลยนะคะ
ภาพสวยมากค่ะ คิดถึงจำปีสีเหลืองนะคะ ไม่ได้เห็นดอกจริงนานแล้วค่ะ
ตรง "ฝากพรชัย..."
ผมนึกถึงชื่อคนทุกทีครับ ;)...
คุณพรชัย ;)...
ดอกจำปาเก็บมาจากที่บ้านน้าค่ะ กลีบดอกใหญ่กว่าจำปี หอมกว่า แล้วก็สวยกว่าด้วยค่ะ :-)
ขอบคุณภาษาสวยงามมากครับ พร้อมกับดอกไม้เป็นภาพที่เข้ากันมากครับ...