...เพราะว่าคิดถึง....
คิดถึงนะ...คนดี
มีใครรู้สึกอย่างนี้...บ้างไหม
ช่วงเวลาเนิ่นนาน...ที่ผันผ่านไป
ใช่ว่าสิ่งที่อยู่ในใจ...จะลางเลือน
ยังจดจำเรื่องราว...ดี-ดี
จดจำไมตรี...ที่ได้รับจากเพื่อน - เพื่อน
จะนานแค่ไหน..ทุกสิ่งในใจ..ยังย้ำเตือน
และรู้สึกเหมือน..เราอยู่ใกล้กัน..เสมอมา
...เป็นอย่างไรกันบ้าง...
คงไม่มีใครอ้างว้าง..หรือ..เหว่ว้า
และอยากให้รู้...เข้ามาแอบดูในบางเวลา
คิดถึงหนักหนา...วันนี้จึงมาทักทายกัน
กลับมานั่งชมดาว
กลับมาบอกเล่า...เรื่องราวในความฝัน
กลอนราตรี...บทกวีที่คุ้นเคยกัน
โปรด...อย่าลืมฉัน...ช่วยกลับมา..ทักทาย
...กิ่งไผ่...
๑ พฤษภาคม ๕๖
ความเห็น (7)
...
จักลืมได้อย่างไร "กิ่งไผ่" กอนี้
ยังจดจำไมตรีที่มีให้
ชอบเขียนบทกวีที่มาจากใจ
นั่งชมดาวไป...หลับได้ที่ระเบียง
...
;)...
ดีใจ...ดีใจ...
อาจารย์ยังไม่ลืมกิ่งไผ่..กอนี้
ขอบคุณมากมาย..กำลังใจเพิ่มเท่าทวี
ค่ำคืนนี้...คงชมดาวได้อีกนาน...
แวะมาเยี่ยมพร้อมกับบทกวีที่ไพเราะค่ะ
รออ่านบันทึกหน้าใหม่นะคะ
รอบันทึกต่อไปนะจ๊ะ
บันทึดต่อไปมาแล้วนะคะพี่ Bright Lily ลองตามไปอ่านดูนะคะ http://www.gotoknow.org/posts/534527
อ่านแล้วยิ้มละมุน
เพราะจังเลยค่ะ ^^"