นักเรียนตลอดชีวิต
นักเรียนตลอดชีวิต
มีคำพูดน่าคิดอยู่คำพูดหนึ่ง เวลาเรามองภูเขาไกล ๆ เราก็เห็นแต่ภูเขาสีเทา สวยงาม อบอุ่น น่าไปเที่ยวชมแต่เมื่อเราเดินเข้าไปใกล้ ๆ ภูเขาอันสวยงามนั้นก็ค่อย ๆ หายวับไป เราก็เห็นแต่ก้อนหินขรุขระก้อนใหญ่ ๆ สูงคอตั้งบ่าถ้าเราอยากจะปีนขึ้นไป แคเห็นก็เหนื่อยและท้อใจแล้วแต่ถ้าเราไม่ยอมปีนขึ้นไปเราก็จะไม่ได้ชื่นชม วิวันสวยงามข้างบนซึ่งท้าทายนัก
ชีวิตคนเราเมื่อตอนเด็ก ๆ ก็มองว่าชีวิตผู้ใหญ่นั้นสนุกกว่าเป็นเด็กเยอะ เราต้องรีบโตเร็ว ๆ จะได้มีสตางค์ไปเที่ยวไหนก็ได้ จะทำอะไรก็ได้เอง ไม่ต้องขอสตางค์พ่อแม่ จะได้แต่งตัวสวยจะไปไหนก็ไม่ต้องขออนุญาต แต่เมื่อโตขึ้นจริงทุกช่วงก้าวของชีวิตของการเติบโตเป็นผู้ใหญ่ก็ต้องเจออุปสรรค ตั้งแต่เรียนหนังสือการแข่งขันเข้าโรงเรียนดี ๆ การสอบเลือนขั้นประจำปี การสอบแข่งขันเข้ามหาวิทยาลัยกว่าจะลุ้นการสอบสุดท้ายเพื่อรับปริญญา พอได้รับปริญญาก็นึกว่าจบแล้วฉลองกันเต็มที่ต่อไปนี้สบายแล้วเราแต่ที่ไหนได้ ก็ต้องวิ่งแต่ที่ไหนได้ ก็วิ่งเต้นหางานทำ ต้องสอบสัมภาษณ์แข่งขัน เพื่อให้ได้งานดีๆตำแหน่งดีๆบริษัทดีๆต้องสอบสัมภาษณ์ พอเขาใจได้ก็ดี นึกว่าสบายแล้ว ก็เข้าไปทำงานเจอกับคนแปลกหน้า บรรยากาศแปลกหน้า เจอชีวิตทำงานไม่เห็นจะสบายเหมือนในฝันเลย เจอบททดสอบความอดทน ถูกบีบคั้นเพราะตำแหน่งยังเล็กประสบการณ์ยังไม่มี ทำอะไรก็ไม่ค่อยถูก ทุกอย่างต้องเรียนรู้เพื่อใช้ชีวิตดำรงอยู่กับสังคมใหม่ต่อไปตอนเป็นลูกน้อง ต้องรับคำสั่งเจ้านาย ซึ่งก็มีทั้งดีและไม่ดี ต้องทำงานในบริษัทซึ่งมีบรรยากาศทั้งดีและไม่ดี ต้องรอการพิจารณาเงินเดือนตำแหน่ง บางคนก็ใช้วิ่งเต้นประจบสอพลอเพื่อให้ได้ดี บางคนก็ใช้วิธีการทำงานหนัก ขยันหมั่นเพียรไม่ง้อใคร นึกว่าทำดีต้องได้ดีแต่พอสิ้นปีก็พบกับความผิดหวัง ย้ายบริษัทไปนึกว่าสภาพจะดีขึ้น ก็เหมือนๆกัน
จากภูเขาสีเทาอันสวยงามของเด็กๆกลายเป็นก้อนหินอันสูงลิ่ว ปีนด้วยความยากลำบากแต่พอได้ขึ้นไปถึงยอด ก็จะเห็นวิวสวยงามเหมือนในฝัน เหมือนในปฏิทินฝรั่งต้นสนสวยงาม ท้องฟ้าเพราะอาทิตย์สวยงามเหมือนรูปวาด เห็นเมฆลอยอยู่เบื้องล่างแสดงว่าเราอยู่เหนือเมฆ อากาศเย็นสบาย เช้าๆนั่งดูพระอาทิตย์ดวงกลมโตค่อยๆลอยขึ้นไปท่ามกลางหมอกสีขาวเหมือนเมืองในฝัน สวยเหลือเกิน ค่อย หายเหนื่อยลงหน่อย
หนังสือ : วิ่งล่าฝัน...ทำงานให้สนุก ผู้แต่ง: สมฤดี ศรีจรรยา
อ.สุรีย์ จำนงนิจ สาขางาน การบัญชี
ความเห็น (1)
.... นักเรียนตลอดชีวิต ...... ทำให้เรา...เรียนรู้ไม่มีวันหยุด นะคะ..... ขอบคุณมากค่ะ .....
