ต้นไม้เขาก็ทำหน้าที่ ทุกปีต้องออกดอกมาให้ชม
เป็นเวลาเกือบสามสิบปีแล้ว แต่ไม่เคยสนใจที่จะชมความงามของเขาเลย
เพราะไปมัวยุ่งกับกิจกรรมของลูกๆ บานเมื่อไรก็เกือบจะไม่รู้เลย
สิ่งที่เราคิดว่าเป็นของเรา
ก็เลยคิดว่าสิ่งๆนั้นไม่มีค่า
จนกว่า....
เราจะสูญเสียสิ่งนั้นไป
จึงจะได้คิด
..... ใช่เลย .... เมื่อเรา สูญ เสีย.....เราถึงจะรู้คุณค่า.....
และวันหนึ่ง..คงมาถึง..วันที่เรา..สูญเสีย..ตัวของเรา..และวันนั้น..ไม่มีหัวจะคิด..เหมือนดอกมณฑาสวรรค์ที่ไม่มีโอกาศจะได้เบ่งบานอีกครั้ง...
มณฑาสวรรค์ เหมือนดอกแมกโนเลีย นะจ๊ะ
ฤาเป็นไม้มนตรามณฑาสวรรค์
มาลีวรรณจึ่งผ่องผุดดุจแพรไหม
บานสะพรั่งดั่งฤทธาตราตรึงใจ
น้อมหทัยคนยลจนเบิกบาน
แม้นผู้ใดได้ชมจงสมหวัง
เกิดพลังทรงค่ามหาศาล
คำอวยพรซ่อนไว้ในดอกบาน
จิตสราญจงพร้อมรับสัมผัสพร
ดอกสวยมากๆครับ