มณฑาสวรรค์



ต้นไม้เขาก็ทำหน้าที่  ทุกปีต้องออกดอกมาให้ชม  

เป็นเวลาเกือบสามสิบปีแล้ว  แต่ไม่เคยสนใจที่จะชมความงามของเขาเลย

เพราะไปมัวยุ่งกับกิจกรรมของลูกๆ  บานเมื่อไรก็เกือบจะไม่รู้เลย

สิ่งที่เราคิดว่าเป็นของเรา  

ก็เลยคิดว่าสิ่งๆนั้นไม่มีค่า

จนกว่า....

เราจะสูญเสียสิ่งนั้นไป

จึงจะได้คิด


คำสำคัญ (Tags): #แมคโนเลีย
หมายเลขบันทึก: 534240เขียนเมื่อ 29 เมษายน 2013 09:48 น. ()แก้ไขเมื่อ 29 เมษายน 2013 09:48 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (6)

 ..... ใช่เลย .... เมื่อเรา สูญ เสีย.....เราถึงจะรู้คุณค่า.....


           


และวันหนึ่ง..คงมาถึง..วันที่เรา..สูญเสีย..ตัวของเรา..และวันนั้น..ไม่มีหัวจะคิด..เหมือนดอกมณฑาสวรรค์ที่ไม่มีโอกาศจะได้เบ่งบานอีกครั้ง...


มณฑาสวรรค์  เหมือนดอกแมกโนเลีย นะจ๊ะ



ฤาเป็นไม้มนตรามณฑาสวรรค์

มาลีวรรณจึ่งผ่องผุดดุจแพรไหม

บานสะพรั่งดั่งฤทธาตราตรึงใจ

น้อมหทัยคนยลจนเบิกบาน

  แม้นผู้ใดได้ชมจงสมหวัง

เกิดพลังทรงค่ามหาศาล

คำอวยพรซ่อนไว้ในดอกบาน

จิตสราญจงพร้อมรับสัมผัสพร

   


พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท