"ฟ้าคราม" อายุ ๑ ขวบ ๙ เดือน ๑๕ วัน

           ในช่วงวัยนี้ "ฟ้าคราม" แก่น + ซน มาก แถมบวกกับช่างประจบเสียจริง ๆ...อารมณ์ดีของหนูเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว บางครั้งหนูพูดเร็วมาก จนย่าฟังหนูไม่รูเรื่อง หนูจะชอบให้หอมแก้มของหนู บางคราว ย่าบอกหนูว่า...เรามารักกัน หนูจะกระโดดกอดคอย่า แล้วเราก็ทำท่ากอดกันแน่น ๆ หนูรู้ว่า...ทุกคน ไม่ว่า ตา ยาย ปู่เร ย่า ลุงภัคร พ่อเพรียง แม่อ้อม รักหนู บางครั้งหนูเห็นเด็กคนอื่นทำท่างอแง หนูก็จะนำมาทำกับพวกเรา บางคราวก็หยิก ก็ข่วน จนพวกเราก็ต้องปรามหนูกัน ไม่ให้ทำกิริยาแบบนั้น เพราะทำให้เหมือนกับเด็กเจ้าอารมณ์ หนูก็จะไม่ทำ...

           หนูจะชอบเรียกตามที่เด็กคนอื่นเรียกว่า พ่อครับ แม่ครับ จนพวกเราต้องสอนหนูว่า หนูต้องเรียกว่า พ่อจ๋า แม่จ๋า ก่อน เพราะหนูเป็นผู้หญิง เพราะถ้าไม่สอนหนูก็จะไม่รู้หรอกว่า "มันมีความหมายว่าอย่างไร?"...มีอยู่ครั้งหนึ่ง พ่อเพรียง แม่อ้อม ไปเยี่ยมตา (น้องของตา) ที่โรงพยาบาล ย่า + ปู่เร + ลุงภัคร + ฟ้าคราม นั่งเล่นกันที่ร้านขายของหน้าบ้าน...หนูอารมณ์ดีมาก หัวเราะ หน้าเป็นตลอด...ย่าถามหนูว่า...โตขึ้นหนูจะเรียนจบจบ ดร. หรือไม่...หนูตอบย่าพร้อมกับพยักหน้ารับทันทีว่า..."จ๊ะ...ฟ้าฯ จะเรียนจนจบ ดร." เล่นเอา ย่า + ปู่เร + ลุงภัคร หัวเราะใส่หนูกันใหญ่...หนูพูดพร้อมกับทำท่าจับมือพร้อมกับทำเสียงหัวเราะกับย่า + ปู่เร + ลุงภัคร พร้อมกับบอกว่า..."สัญญา"...เล่นเอาย่าและทุก ๆ คน มองหน้ากันพร้อมกับยิ้มใส่หนูว่า..."แก่แดด...มากขึ้นทุกวันแล้วนะ แม่ฟ้าคราม" หนูรู้เรื่องขึ้นทุกวัน ย่าว่า "หนูรู้เรื่องมากเลยในตอนนี้ เหมือนกับเด็กอายุ ๓ ขวบเลยเชียว...

           ใช่ย่าจะไม่อยากเห็นหนูเรียนจนจบปริญญาเอก...แต่สิ่งหนึ่งที่ย่าต้องการ นั่นคือ...การที่หนูเป็นเด็กดี เป็นคนดีต่อตนเอง ต่อพ่อ แม่ ต่อปู่ ย่า ตา ยาย ลุงภัคร เป็นคนดีต่อเพื่อน ๆ รอบข้าง ต่อสังคมมากกว่าที่จะเห็นว่า หนูเก่งแล้ว แต่ไม่ใช่คนดี ความต้องการของย่า ย่าต้องการเห็นหนูเป็นคนดี เคียงคู่ไปกับการเรียนดีด้วย...ในยามเช้าของวันอาทิตย์วันนี้ ย่าก็ได้ไปนอนกับหนูทุก ๆ วันหยุด แต่ตอนเช้าย่าก็ต้องออกมาทำงานที่ ม. ต่อ เดี๋ยวนี้ หนูจะไม่ร้องตามย่าแล้ว เพราะหนูรู้เรื่องมากขึ้น พอย่าบอกหนูว่า ย่าต้องไปทำงานก่อน แล้ววันศุกร์ย่าจะมาหาหนูใหม่ หนูก็ทำท่ายิ้มรับ พร้อม ๆ กับทำท่าพยักหน้าตอบรับว่า "จ๊ะ" พร้อมกับตื่นขึ้นมาพร้อม ๆ กับย่า แล้วก็ลุกไปอยู่กับปู่ เวลาย่าขับรถยนต์ออกมา ย่าเปิดกระจกรถ หนูก็จะทำท่าบ๊าย บาย ย่า พร้อมกับท่าส่งจูบแล้วก็ยิ้มให้กับย่าอีก...

           ย่ามองรูปของหนู ทำให้ย่าอดนึกไม่ได้ว่า "หนูยังไร้เดียงสาเสียเหลือเกิน หนูเป็นเด็กที่ยังบริสุทธิ์ ทั้งการกระทำและความคิด...ปีกของหนูยังอ่อนมากนักย่าต้องคอยสอน คอยบอกหนูจนกว่าหนูจะมีปีกที่แข็งแรงและบินไปในโลกอันกว้างใหญ่นี้ได้อย่างเข้มแข็ง"...

 

 

 

 

[เพชรน้ำหนึ่ง]

-สวัสดีครับ

-เธอคือดวงใจน้อยๆ ของทุกๆคน

-ฟ้าคราม...น่้ารักจริง ๆ ครับ

[บุษยมาศ]

ขอบคุณค่ะ คุณเพชรน้ำหนึ่ง 

[บุษยมาศ]

ขอขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจจากทุก ๆ ท่านด้วยค่ะ