รัชดาวัลย์ วงษ์ชื่น(อิงจันทร์)
รัชดาวัลย์ วงษ์ชื่น(อิงจันทร์) ครูตาล วงษ์ชื่น

ค่าย "พุทธบุตร" ณ พุทธอาศรม


ขออนุญาตนำบันทึกนี้ใส่ในสมุดสองเล๋มนะคะ "สุถานีพระพุทธศาสนา" และ "ห้องเรียนครูตาล" เนื่องจาก "ห้องเรียนครูตาล" เป็นสมุดที่ลิงค์เขื่อมโยงกับ เว็บไซต์ของโรงเรียนบ้านพุตะแบกค่ะ http://www.banputabaek.ac.th/

โรงเรียนบ้านพุตะแบก


ภาพงดงาม กับการจัดภูมิทัศน์ของ "พุทธอาศรม" ทำให้มิแปลกใจเลยสักนิด ว่าทำไมที่นี่ถึงได้สงบ เข้าใกล้ "พุทธธรรม" ท่ามกลาง "ธรรมชาติ" อันร่มเย็น


อากาศที่บริสุทธิ์  เพราะห่างสังคมเมืองหลายกิโลเมตร ความสดชื่นที่ได้รับ บางส่วนมากับสายน้ำที่ไหลเือื่อย ๆ อยู่ เบื้องหน้า  แม้ว่า สายน้ำแห่งนี้จะไหลรวยรินเต็มที เนื่องจากเป็นฤดูแล้ง  และจังหวัดประจวบฯ ก็เป็นหนึ่งในหลาย ๆ จังหวัดที่เจอภัยแล้งอย่างต่อเนื่อง ทว่า สายน้ำที่ไหลรวยรินแทบขาดสาย ก็ยังพอที่จะประทัง ความมีชีวิตชีวาของธรรมชาติที่เป็นบริบทโดยรอบให้รอดพ้นภาวะภัยแล้งได้ทุกปี


เด็ก ๆ ยืดเส้นยืดสาย  ขยับกายบำเพ็ญประโยชน์ สลับกับการฝึกสมาธิ สงบจิต ระลึกถึง "พุทธธรรม" หลังจากดู และฟังคำบรรยายทั้งจากพระภิกษุสงฆ์ และจากคลิปวีดิโอ  ดูเหมือนว่า จะเป็นการปฏิบัติที่งดงาม ได้อยู่กับธรรมชาติจริง ๆ 

"น้องต้นน้ำ"  หนึ่งในสมาชิกจอมซน ของโรงเรียน ยังสามารถนั่งสงบนิ่งได้เป็นเวลานาน ๆ ทั้ง ๆ ที่เวลาครูสอน น้องต้นน้ำจะลุกขึ้นยืน และเดินไปเดินมาตลอดเวลา  อยู่นิ่งได้ไม่เกิน 5 นาที  แต่วันนี้ ต้นน้ำกลับมีภาพงาม ๆ ให้ครูได้บันทึกไว้อย่างไม่น่าเชื่อ


"พุทธรัตนเจดีย์คีรีเขต" โดดเด่นเป็นสง่า โอบล้อมด้วยขุนเขาเบื้องหลัง  รายล้อมด้วยสวนมะพร้าวและต้นไม้นานาพันธุ์  เป็นสถาปัตยกรรมที่ออกแบบได้งดงาม ดึงดูดความสนใจมิใช่น้อย  ภาพพุทธบุตรทั้งหลายกำลังเดินจงกรมอยู่เบื้องหน้า เป็นภาพที่งดงามยิ่งนัก


ห่างจากตัว "เจดีย์" ไปไม่ไกลนัก มีทางเดินที่สวยงาม  ทอดแนวยาวไปสู่ศาลาหลังน้อย ที่เข้าใกล้ธรรมชาติยิ่งขึ้น ทำให้สงบเย็นยิ่งนัก  มองไปทางด้านล้าง  ก็เป็นทางเดินเช่นกัน ต่างกันตรงที่มีน้ำล้อมรอบ  และต้องใช้สมาธิในการเดิน  เพราะมิฉะนั้นก็จะก้าวพลาดตกลงไปในน้ำได้  



หลังจากเดินจงกรมรอบเจดีย์ไปหลายรอบแล้ว  พระอาจารย์ก็ให้เด็ก ๆ เข้าไปภายในพระเจดีย์  ซึ่งมีด้วยกันสามชั้น เด็ก ๆ ตื่นเต้นกับการได้ขึ้นบันไดที่แคบและชัน บางคนก็บอกว่า "หนูไม่ไหวค่ะ"  แต่ก็มีเพียงส่วนน้อยนิด ความใฝ่รู้ใฝ่เรียนยังมีอยู่ในห้วใจดวงน้อย แม้จะกล้า ๆ กลัว ๆ  แต่หลายคนก็ผ่านไปได้  ต่างจากครูอิงจันทร์  ที่ "สังขารไม่อำนวย" ขอเป็นผู้ส่งเด็ก ๆ อยู่ต้นทาง  ให้ครูสาว ๆ ขึ้นไปรอรับเด็ก ๆ อยู่ปลายทาง


ชั้นสองก็มีความงดงามมาก  แต่น่าเสียดายที่มิสามารถบรรยายได้ เนื่องจากมิได้เห็นกับตา  มีเพียงรูปถ่ายที่ฝากให้เด็ก ๆ บันทีกภาพให้เท่านั้นค่ะ






หมายเลขบันทึก: 532451เขียนเมื่อ 8 เมษายน 2013 13:47 น. ()แก้ไขเมื่อ 16 กันยายน 2013 07:14 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (5)

สถานที่สงบ สวยงาม ชอบภาพนี้มากๆ คะ


มาเพราะอยากบอกว่า ภาพสวยมาก เด็กๆหน้ารัก แจ่มใส พี่ครูแตงขาวก็สง่างามมากค่ะ  ต้อง สาธุ สถานที่สงบงามจริงๆค่ะ

สวยมากครับพี่ครู...ดีใจที่เด็กได้สัมผัสกับความสงบของธรรมชาติ และความสงบของชีวิตครับ

สวัสดีค่ะ 

  • สถานที่สวยงามมากจริง ๆ ค่ะ แต่การเดินทางเพื่อให้เข้าถึงที่นี่ ลำบากพอสมควรค่ะ
  • ชอบคุณค่ะที่แวะมาเยี่ยมเยือน

สวัสดีค่ะน้องkrutoom

  • ดีใจและขอบคุณมากค่ะ
  • แม้จะเข้าระบบไม่ได้ยังอุตส่าห์ทิ้งร่ิองรอยแห่งการเยี่ยมเยือนไว้
  • ขอบคุณมากค่ะ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท