เมื่อสองวันก่อน ผมพบเพื่อนเก่าสมัยเรียนมัธยม เขาถามผมว่ายังเล่นเทนนิสอยู่ไหม ผมตอบไปว่าไม่ค่อยได้เล่นแล้ว เพราะรู้สึกว่าสนุกน้อยลง เขาถามว่าทำไมและตอนนี้เล่นอะไร ผมก็ตอบสะยาวเลยว่า
เวลาตีเทนนิสต้องวิ่งไล่ลูก และต้องตีไปในตำแหน่งที่เราต้องการ(ให้อีกฝ่ายรับไม่ได้) เวลาทำได้ก็ดีใจ ทำไม่ได้ก็หงุดหงิด จิตมันวิ่งออกไปข้างนอกและกระเพื่อมอยู่ตลอดเวลา ดูเหมือนจะสนุกและสุขน้อยลง
ไม่เหมือนกับ วิ่งจ๊อกกิ้ง ว่ายน้ำ โยคะ ชี่กง ที่กำลังฝึกฝนอยู่ จิตได้อยู่กับการเคลื่อนไหวของร่างกายเรา อยู่กับลมหายใจของเรา จิตไม่ต้องวิ่งออกไปข้างนอก ไม่ต้องดีใจหรือหงุดหงิด จิตสงบ ผ่อนคลาย มีความสุขอย่างมากเลยทีเดียว
แต่ดูเหมือนว่าเพื่อนผมเขายังงงอยู่เลยครับ. ^_^
ไม่มีความเห็น